Τα αναπάντεχα της ζωής για κάποιους είναι πηγή άγχους. Εγώ έμαθα να τα λέω «η ομορφιά της». Άλλωστε, όλα εξαρτώνται από ποια σκοπιά τα βλέπουμε εμείς οι ίδιοι. Έτσι αναπάντεχα λοιπόν προέκυψε για’ μένα η δημοσιογραφία μέσα από μια υποτροφία που δεν πίστευα πως θα μπορούσα ποτέ να κερδίσω. Ύστερα από την Αγγλική Φιλολογία και τη Δραματική Σχολή. ‘Ήταν η τρίτη (και καλύτερη όπως λέμε) επιλογή σε μεγαλύτερη ηλικία που μου απέδειξε πως ποτέ δεν είναι αργά και ποτέ δεν πρέπει να λέμε ποτέ… Είναι για’ μένα μια ξεχωριστή, εφ’ όρου ζωής σχέση που με βγάζει από το «εγώ» και με πάει στο «εμείς». Τι πιο σημαντικό σε μια εποχή εσωστρέφειας να ενημερωνόμαστε, να προβληματιζόμαστε, να νοιαζόμαστε και να συνεργαζόμαστε για έναν κόσμο καλύτερο για όλους;