Η Ντέμι Μουρ, εδώ και χρόνια είδωλο ομορφιάς, έδωσε την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της στο «The Substance» – και απέδειξε ότι ποτέ δεν ήταν πιο άνετη στο δέρμα της.
Η βραδιά των Όσκαρ δεν είχε το παραμυθένιο τέλος που πολλοί είχαν προβλέψει για τη σταρ, το φαβορί της σεζόν για να κερδίσει το βραβείο καλύτερης ηθοποιού. Αλλά η Ντέμι υποδέχτηκε το επόμενο πρωί ειρηνικά και με πιτζάμες.
«Νομίζω ότι τις φορούσα όλη μέρα» λέει γελώντας. «Ήμουν τόσο χαρούμενη που κατά κάποιο τρόπο κοιμήθηκα, γνωρίζοντας ότι δεν είχα πουθενά να είμαι. Ήταν απλά μια όμορφη, εύκολη μέρα».
Το δώρο του πόνου
Στα 62 της χρόνια, η Μουρ έχει κερδίσει την ανθεκτικότητά της, αντλώντας από μια ζωή γεμάτη δοκιμασίες και θριάμβους – από μια δύσκολη παιδική ηλικία και συζυγικά σκαμπανεβάσματα μέχρι πρωτοποριακούς ρόλους και τη χαρά του να είναι μητέρα των τριών κοριτσιών της, Ράμερ, Σκουτ και Ταλούλα, τις οποίες απέκτησε μέσα στον γάμο της με τον Μπρους Γουίλις.
«Ο τοκετός είναι μία από τις μοναδικές φορές που μπορείς να ξέρεις 100% ότι ο πόνος σου φέρνει ένα δώρο», λέει. «Και όταν μπορείς να το εφαρμόσεις αυτό και σε άλλα πράγματα, αρχίζεις να βλέπεις ότι αυτή είναι η αλήθεια όλων των πραγμάτων που είναι δύσκολα».
Η ομορφιά μου δεν καθορίζει την αξία μου πλέον
Με τον έντονο ρόλο της ως γηράσκουσα γυμνάστρια σταρ που αναζητά απελπισμένα τη νεότητα στην επιτυχία της ταινίας τρόμου «The Substance», η Μουρ ανέδειξε τις υποτιμημένες για πολύ καιρό υποκριτικές ικανότητές της – και την απαράμιλλη ικανότητά της να διαμορφώνει τις αφηγήσεις του Χόλιγουντ γύρω από τη δύναμη και την ομορφιά. (Τη θυμάστε γυμνή και έγκυο σε εκείνο το εξώφυλλο του Vanity Fair το 1991; Ή να κάνει pushups με το ένα χέρι στο G.I. Jane;)
«Έχω μεγαλύτερη εκτίμηση για όλα όσα πέρασε το σώμα μου και με έφεραν στο τώρα», λέει για τη γήρανση στο Χόλιγουντ. «Αυτό δεν σημαίνει ότι μερικές φορές κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δεν σκέφτομαι: «Ω, Θεέ μου, φαίνομαι γριά” ή “Ω, το πρόσωπό μου πέφτει” – το κάνω.
»Αλλά μπορώ να αποδεχτώ ότι αυτό είναι το σημείο στο οποίο βρίσκομαι σήμερα και ξέρω ότι η διαφορά σήμερα είναι ότι δεν καθορίζει την αξία μου ή το ποια είμαι».
-Πώς ορίζετε λοιπόν την ομορφιά σε αυτό το στάδιο της ζωής σας;
Κατά κάποιο τρόπο, η ομορφιά απλά υπάρχει. Μπορείτε να κοιτάξετε ένα λουλούδι και να δείτε την ομορφιά του. Σε ανθρώπινο επίπεδο, θεωρώ ότι είναι η αυθεντικότητα και η θετικότητα. Η ομορφιά πηγάζει από την άνεση να είσαι ακριβώς αυτός που είσαι.
-Γιατί το «The Substance» είχε απήχηση σε τόσους πολλούς ανθρώπους;
Νομίζω ότι υπάρχει μια πτυχή που όλοι έχουμε βιώσει, η οποία είναι η σύγκριση και η απελπισία. Και δεν αφορά απαραίτητα μόνο τα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά. Είναι αυτή η σκληρή, αυτοκριτική. Και ο καθένας που βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας αντιμετωπίζει λίγο περισσότερη κρίση και σκληρότερη εξωτερική κριτική. Νομίζω ότι αυτό που ήταν τόσο σχετικό είναι η βία που μπορούμε να ασκήσουμε στον εαυτό μας.
*Με στοιχεία από people.com
Από την Έφη Αλεβίζου
