Υιοθετώντας μια πιο χαλαρή προσέγγιση, θα διοχετεύουμε την ενέργειά μας σε ό,τι μας κάνει ευτυχισμένους και θα αναλώνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο σε ό,τι δεν μας φέρνει χαρά.
Η φιλοσοφία της ήπιας ζωής
Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι μια ευτυχισμένη ζωή είναι μια ζωή γεμάτη επιτυχίες οι οποίες μετριούνται με τους στόχους που ολοκληρώνουμε και τα χρήματα, το κύρος και τα υλικά αγαθά που συγκεντρώνουμε. Βιαζόμαστε να τα κάνουμε όλα σωστά, γρήγορα και αποτελεσματικά.
Να τελειώσουμε το σχολείο και το πανεπιστήμιο, να βρούμε μια καλή δουλειά και έναν καλό σύντροφο, να αγοράσουμε σπίτι, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά… Στον αντίποδα αυτής της φρενήρους ζωής, η τάση του soft life μας παροτρύνει να πάρουμε λίγο χρόνο, να κάνουμε πίσω, να δούμε ξεκάθαρα και να σκεφτούμε: είμαστε τελικά τόσο ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι κάθε φορά που πετυχαίνουμε έναν τέτοιο στόχο; Μας παρακινεί δηλαδή να ακολουθήσουμε έναν πιο αργό τρόπο ζωής – κάνοντας ίσως το αντίθετο απ’ ό,τι κάνουν οι περισσότεροι γύρω μας.
Τι θα κερδίσουμε;
Σίγουρα περισσότερο χρόνο για να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να επενδύουμε στις σχέσεις μας και να βλέπουμε τους φίλους και την οικογένειά μας. Δεν σημαίνει ότι θα στοχεύουμε στα λίγα, αλλά ότι θα προσπαθούμε να κάνουμε αυτά που μας γεμίζουν και μας ευχαριστούν πραγματικά θέτοντας προτεραιότητες.
Δεν πρόκειται δηλαδή για μια επιλογή αδυναμίας, αλλά για μια απόφαση γεμάτη δύναμη. Αυτού του είδους η ζωή μάς απελευθερώνει, μας αποφορτίζει και μας προσφέρει μια καθημερινότητα με λιγότερο άγχος και καλύτερη ψυχική και σωματική υγεία.
Ο όρος «ήπια ζωή» αναφέρεται στην ευθυγράμμιση με τον αληθινό μας εαυτό ώστε να μπορούμε να παίρνουμε αποφάσεις που σέβονται τις ανάγκες μας και συντονίζονται με τις αξίες μας. Είναι μια κοσμοθεωρία που βασίζεται στην ξεκούραση, την απλότητα και την ευκολία – έννοιες που έχουν χαθεί μέσα στη σημερινή τοξική αναταραχή της παραγωγικότητας.
Αυτή η απλοποιημένη προσέγγιση της ζωής εστιάζει στη συναισθηματική, την ψυχική και τη σωματική ευεξία και τη δημιουργία αίσθησης ισορροπίας και πληρότητας. Αντί να επιδιώκουμε διαρκώς την εξωτερική επικύρωση, η ήπια ζωή μάς ενθαρρύνει να επιβραδύνουμε τους ρυθμούς μας, να καλλιεργήσουμε τη συναισθηματική ανθεκτικότητά μας, να διώξουμε τις περιττές πιέσεις και να ψάξουμε την ευημερία μέσα από ουσιαστικές συνδέσεις.
Τίποτα από όλα αυτά δεν συνεπάγεται ότι θα αποφεύγουμε τις ευθύνες ή τις προκλήσεις – πρόκειται περισσότερο για την αντιμετώπιση της ζωής με όρια και αίσθηση σκοπού. Στόχος είναι να απορρίψουμε τον αγώνα, το άγχος και τις ανησυχίες που συνοδεύουν την κουλτούρα της βιασύνης και, αντ’ αυτών, να δώσουμε βαρύτητα στη χαρά και την εμπειρία. Το soft life σχετίζεται επιπλέον και με μια δουλειά που μας ευχαριστεί και μας γεμίζει.
Η υποτιμημένη ξεκούραση
Δίνοντας προτεραιότητα στην ξεκούραση –όσο οξύμωρο κι αν μας ακούγεται–, θα μπορέσουμε να είμαστε τελικά πιο παραγωγικοί. Το σίδερο, τα ψώνια και τα e-mails της δουλειάς μπορούν να περιμένουν. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα απαιτεί την προσοχή μας. Η ξεκούραση όμως δεν είναι πολυτέλεια, αλλά θεμελιώδης ανάγκη για μια ήπια ζωή.
Γι’ αυτό, δεν πρέπει να νιώθουμε ενοχές όταν χαλαρώνουμε, καθώς είναι η ευκαιρία μας να επαναφορτίσουμε τις μπαταρίες μας, φροντίζοντας έτσι την ψυχική και τη σωματική υγεία μας, αλλά και ενισχύοντας τη δημιουργικότητα, την παραγωγικότητα και τη διάθεσή μας.
Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει βέβαια το να καταφέρουμε να βγάλουμε το άγχος από την εξίσωση, να ξεφύγουμε δηλαδή από τη συνεχή κατάσταση μάχης ή φυγής –όπου τα πάντα μοιάζουν με αντίδραση επιβίωσης– και να κερδίσουμε μια ζωή με ελευθερία, ευελιξία και ροή. Σε αυτό θα μας βοηθήσουν η εξάσκηση της ενσυνειδητότητας, ο διαλογισμός και η ενασχόληση με την αναπνοή, το περπάτημα, τα συχνά διαλείμματα στη διάρκεια της ημέρας και ο καλός ύπνος.
Τα βήματα που θα μας οδηγήσουν στην ηρεμία
Παραδοσιακά, η επιτυχία είναι συνώνυμο λέξεων όπως «χρήμα», «καριέρα», «δύναμη» και «φήμη». Εφαρμόζοντας όμως τις αρχές του soft life, επαναπροσδιορίζεται ως η δημιουργία μιας ζωής που τιμά τον αυθεντικό μας εαυτό, τις προσωπικές μας αξίες και την εσωτερική μας ολοκλήρωση.
Για να τα καταφέρουμε, μπορούμε να:
- Αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας γεμίζει.
- Μάθουμε να θέτουμε όρια και να λέμε όχι. Αν υποχωρούμε πάντα στις απαιτήσεις των άλλων, χάνουμε την ευκαιρία να βάλουμε τον εαυτό μας προτεραιότητα και να έχουμε χρόνο για όσα είναι σημαντικά για μας.
- Ζούμε με σκοπό προσδιορίζοντας με σαφήνεια τις αξίες μας και το πώς μοιάζει η ανώτερη, πιο ευτυχισμένη εκδοχή του εαυτού μας και της ζωής μας. Στη συνέχεια πρέπει να δουλέψουμε ενεργά προς την κατεύθυνση αυτή.
- Είμαστε συνειδητοποιημένοι στο πώς ξοδεύουμε τα χρήματα που με κόπο αποκτήσαμε. Είναι σημαντικότερο να επενδύουμε σε εμπειρίες που θα μας χαροποιούν και θα μας εμπλουτίζουν με θετικότητα.
- Ξεχάσουμε την τελειομανία, η οποία είναι δίκοπο μαχαίρι: από τη μία, μας βοηθά να κατακτήσουμε τους στόχους μας και να προσπαθήσουμε να είμαστε η πιο εξελιγμένη εκδοχή μας, από την άλλη όμως μας κάνει να αισθανόμαστε αρνητικά για τον εαυτό μας όταν θεωρούμε ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί. Η ατέλεια όμως είναι μέρος της διαδικασίας και η αξία μας δεν συνδέεται με την άψογη απόδοση. Η ήπια ζωή λοιπόν μας αποδεσμεύει από την ανάγκη να κάνουμε τα πάντα σωστά και μας απελευθερώνει.
- Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι ευάλωτος και να ζητά βοήθεια όταν τη χρειάζεται.
Ευχαριστούμε τη δρα Ναταλία Κουτρούλη, ψυχολόγο με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη Συμβουλευτική, για τη συνεργασία
