Ο Τεντ Κότσεφ, ο Καναδός σκηνοθέτης που μύησε στους θεατές του κινηματογράφου τον τραυματισμένο βετεράνο του Σιλβέστερ Σταλόνε από τον πόλεμο του Βιετνάμ, Τζον Ράμπο, με το Πρώτο Αίμα και μας έκανε να γελάσουμε με το μαύτρο χιούμορ του εκείνο το Τρελό Σαββατοκύριακο στου Μπέρνι, πέθανε την Πέμπτη. Ήταν 94.
Ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε από την οικογένειά του στην καναδική εφημερίδα The Globe and Mail.
Ο Τεντ Κότσεφ ξεκίνησε την καριέρα του στην καναδική τηλεόραση και εργάστηκε στη βρετανική βιομηχανία για να κάνει το breakthrough του με το cult αυστραλιανό θρίλερ Wake in Fright και στη συνέχεια με την ταινία του 1974 The Apprenticeship of Duddy Kravitz, μια καναδικής παραγωγής διασκευή του μυθιστορήματος του Μορντεκάι Ρίχλερ του 1959, με πρωταγωνιστή τον τότε ανερχόμενο αστέρα Ρίτσαρντ Ντρέιφους.
Η ταινία κέρδισε την Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου (για τους Ρίχλερ και Λάιονελ Τσέτγουιντ), εκτοξεύοντας την καριέρα του Κότσεφ στη βιομηχανία του αμερικανικού κινηματογράφου.
Σε μεταγενέστερα χρόνια, ο Κότσεφ εργάστηκε στον εμβληματικό για τα τηλεοπτικά χρονικά δημιούργημα του Ντικ Γουλφ, Νόμος και Τάξη: Ειδική Ομάδα (Law & Order: SVU) ως παραγωγός και σκηνοθέτης για πάνω από 13 χρόνια.
Ο Τεντ Κότσεφ κατέκτησε το Χόλιγουντ με ταινίες που άλλαξαν το αφήγημα και έφεραν κέρδη στα ταμεία.
Η σατιρική ταινία του 1977, Χρυσοδάκτυλοι της Υψηλής Κοινωνίας (Fun with Dick and Jane), με πρωταγωνιστές τους Τζορτζ Σιγκάλ και Τζέιν Φόντα, και το αθλητικό του δράμα του 1979, North Dallas Forty, με πρωταγωνιστή τον Νικ Νόλτε ήταν εμπορικές επιτυχίες αλλά η ταινία που τον καθιέρωσε χωρίς προηγούμενο ήταν και αυτή που συνεργάστηκε με τον Σιλβέστερ Σταλόνε το 1982, το Ράμπο: Το Πρώτο Αίμα.
Πρώτο αίμα, πρώτη συμμαχία
Η αμερικανική κινηματογραφική ταινία δράσης, σε σκηνοθεσία του Κότσεφ βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Μορέλ από το 1972 και θεωρείται πρωτοποριακή και κλασική πλέον στο είδος.
Η μεγάλη της επιτυχία ήταν η αρχή μιας σειράς επιτυχιών για τον πρωταγωνιστή Σιλβέστερ Σταλόνε στο ρόλο του ήρωα δράσης και οδήγησε σε τέσσερεις συνέχειες.
Η ταινία ήταν ένα προσωπικό στοίχημα του Κότσεφ. Ο Καναδός σκηνοθέτης και παραγωγός θέλησε να φέρει την ταινία στους κινηματογράφους χρόνια πριν την πρεμιέρα της, ήδη από το 1976, ωστόσο τα σχέδια του δεν είχαν υποστήριξη από το στούντιο της Warner Bros. καθώς τα στελέχη δεν ήταν πεπεισμένα ότι το αμερικανικό κοινό ήταν έτοιμο ακόμη για ταινία με θέμα τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Λίγα χρόνια αργότερα ο Κότσεφ προτείνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος δέχεται, με τον όρο να επεξεργαστεί το σενάριο μαζί του.
Ο Κότσεφ δέχεται με τον Σταλόνε να αλλάζει το σενάριο από το ην πλοκή, με τρόπους εντυπωσιακά έξυπνους.
Στον Σταλόνε για παράδειγμα οφείλεται το ότι ο Ράμπο της ταινίας δε χρησιμοποιεί πυροβόλα όπλα τόσο όσο στο βιβλίο αλλά βασίζεται περισσότερο σε διάφορες τεχνικές που έμαθε στο Βιετνάμ. Επίσης ο Σταλόνε θέλησε τον Ράμπο να είναι λακωνικός και λιγομίλητος.
Μια άλλη διαφορά είναι ότι ο Ράμπο της ταινίας σκοτώνει πολύ λιγότερους ανθρώπους από ότι στο βιβλίο, όπου παρουσιάζεται σαν υπερβολικά αιμοβόρος κυνηγημένος ενώ ο πρωταγωνιστής και συν-σεναριογράφος Σταλόνε επέμενε για το φινάλε του πρώτου Ράμπο που έδωσε «άνοιγμα» για τα σίκουελ της σειράς ταινιών.
Τα κόστη παραγωγής έφτασαν κοντά στα 17 εκατομμύρια δολάρια ενώ αρχικά υπολογίστηκαν περίπου 11 εκατομμύρια δολάρια, όμως οι εισπράξεις της δικαίωσαν το ρίσκο.
Το Ράμπο: Το Πρώτο Αίμα μετρά εισπράξεις που υπολογίζονται στα 125 περίπου εκατομμύρια δολάρια, κατατάσσοντας την 13η πιο κερδοφόρα ταινία της χρονιάς της και εκκινώντας μια πραγματική σειρά ταινιών δράσης με τέσσερις ακόμη συνέχειες, συμπεριλαμβανομένης μιας που κυκλοφόρησε πρόσφατα το 2019.ων 80s ενώ για τον Σταλόνε, ο Ράμπο ήταν ο ρόλος που έσωσε την καριέρα του, καθώς μετά την επιτυχία των ταινιών Ρόκυ και Ρόκυ Νο 2 η μία εμπορική αποτυχία διαδεχόταν την άλλη.
Στον αντίλογο η ταινία δίχασε με τον συγγραφέα, δημοσιογράφο και βετεράνος του Βιετνάμ Γκούσταβ Χάσφορντ να τη χαρακτηρίζει ως «ένα ανέντιμο πορτρέτο του πολέμου και των βετεράνων του, ένα είδος Θρίαμβο της Θέλησης για Αμερικανούς ναζιστές».
«Δεν κρίνω»
Περιγράφοντας την ηθική της φιλμογραφίας του στο Variety το 2014, ο Κότσεφ επικαλέστηκε τον Άντον Τσέχωφ λέγοντας: «Δεν κρίνω τους χαρακτήρες μου και αυτό είναι κομμάτι του καλλιτεχνικού μου πιστεύω. Έτσι τους προσεγγίζω».
Μετά τη σκηνοθεσία μιας ακόμη ταινίας που σχετίζεται με το Βιετνάμ, το Οι 8 Ριψοκίνδυνοι (Uncommon Valor) του 1983 με τον Τζιν Χάκμαν, ο Κότσεφ επέστρεψε στις κωμωδίες κερδίζοντας κοινό και κριτικούς με το Τρελό Σαββατοκύριακο Στου Μπέρνι (Weekend at Bernie’s) το 1989.
Με πρωταγωνιστές τους Άντριου ΜακΚάρθι και Τζόναθαν Σίλβερμαν στους ρόλους δύο χαμηλόβαθμων υπαλλήλων που «χειρίζονται» το πτώμα του CEO τους, η ταινία έχει μείνει αλώβητη μέσα στο χρόνο και θεωρείται ως μια από τις πλέον κλασικές goofy κωμωδίες των καιρών μας.
Γεννημένος στο Τορόντο, Οντάριο στις 7 Απριλίου 1931, ο Κότσεφ ήταν μουσικός από μικρή ηλικία και ήταν δεξιοτέχνης στο βιολί από παιδί.
Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο με πτυχίο στην αγγλική λογοτεχνία πριν ενταχθεί στην Καναδική Ραδιοτηλεόραση τη δεκαετία του ’50 και σκηνοθετήσει τα πρώτα του τηλεοπτικά δράματα.
Μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο για να επιδιώξει καριέρα στον κινηματογράφο, όπου έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1962 με την κωμωδία Tiara Tahiti.
@Facebook/DirectorTedKotcheff
Εκεί γνωρίζει και παντρεύεται την Βρετανίδα ηθοποιό Σίλβια Κέι το 1960, και αποκτούν τρία παιδιά πριν χωρίσουν το 1972. Ο Κότσεφ αργότερα παντρεύτηκε ξανά, τη Λάιφουν Τσουν, η οποία θα ήταν και παραγωγός σε κάποια project του. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά.
Το 2011, του απονεμήθηκε Βραβείο για το Σύνολο του Έργου Του (Lifetime Achievement Award) από την Ένωση Καναδών Σκηνοθετών.
«Κανείς δεν πρόκειται να σου δώσει το μέλλον σου. Πρέπει να παλέψεις για αυτό. Αυτό είναι το θέμα του Ράμπο. Η επιβίωση δεν είναι μόνο να παραμείνετε ζωντανοί. Είναι να μην υποχωρήσετε ποτέ από αυτό που θέλετε να είστε» έγραψε ο Σιλβέστερ Σταλόνε στο Instagram του αποχαιρετώντας τον συνδημιουργό του πιο τραυματισμένου βετεράνου του Βιετνάμ που υπήρξε ποτέ σε ταινία δράσης στα 80s.
View this post on Instagram
*Από τον Λουκά Καρνή
