Είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και υψηλών προδιαγραφών που μοιράζεται μαζί μας όσα γνωρίζει μέσα από το «MEGA Σαββατοκύριακο», αλλά δεν γνωρίζουμε όσα μοιράζεται εκείνος στην προσωπική του ζωή με την οικογένειά του. Στο «Vita» αποκαλύπτεται ο πατέρας, ο σύζυγος αλλά και ο αθλητικός τύπος πίσω από τον έγκριτο δημοσιογράφο.
MEGA Σαββατοκύριακο» στις 5:40 τα ξημερώματα, για πέμπτη συνεχή χρονιά. Τι είναι αυτό που σε κάνει ακόμη να ξυπνάς τόσο πρωί;
Η αγάπη για τη δουλειά μου και αυτή η αμφίδρομη σχέση που έχω χτίσει τόσα χρόνια με τον κόσμο. Προσπαθούμε μαζί με τη Στέλλα Γκαντώνα πραγματικά να καλύπτουμε όλους τους προβληματισμούς των τηλεθεατών και να παρουσιάζουμε θέματα από όλες τις πλευρές της ζωής – την πολιτική, την οικονομία, την ασφάλεια, την υγεία και τις διεθνείς εξελίξεις. Ταυτόχρονα βέβαια έχουμε και κάποιες ενότητες που μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεφεύγουμε λίγο από την επικαιρότητα.
Η έναρξη της συνεργασίας σου με το MEGA, που ήταν ένα σπουδαίο επαγγελματικό βήμα για σένα, ήρθε παράλληλα με την προσωπική σου εξέλιξη. Πόσο σε βοήθησε η αλλαγή στα προσωπικά σου να εξελιχθείς και επαγγελματικά;
Και τα δύο έγιναν συμπληρωματικά, το ένα συνέβαλε για το άλλο. Η προσωπική μου ζωή με βοήθησε να κάνω πιο δυνατές κινήσεις στα επαγγελματικά μου. Η επαγγελματική μου ζωή, από την άλλη, μου έδειχνε ότι είμαι ικανός για πολύ περισσότερα πράγματα και, φυσικά, με ώθησε να εξελιχθώ.
Στη συνείδησή μας ήσουν ένας δηλωμένος εργένης. Πώς αποφάσισες να κάνεις οικογένεια;
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. (γέλια) Στόχευα να κάνω οικογένεια, και γι’ αυτό κιόλας την έκανα. Νιώθω ότι είναι το πιο σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου, ειδικά εφόσον βρήκα και τον κατάλληλο άνθρωπο.
Θεωρείς ότι άργησες;
Όχι, γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου προκύψει. Θα ήθελα ωστόσο να μου είχε συμβεί πριν από μία δεκαετία καθώς μπορεί να είχα περισσότερες αντοχές. Τώρα είμαι 52. Όταν θα είμαι 70 και τα παιδιά μου θα είναι γύρω στα 20, θα μπορώ να παίζω μαζί τους όπως και σήμερα; Για να σου πω όμως κι ένα αστείο, εγώ έμαθα skateboard –αυτό που κάνουν οι πιτσιρικάδες– στα 50 μου. Τώρα πηγαίνω με το γιο μου στο Ολυμπιακό Στάδιο με το κράνος μου και με βλέπουν οι πιτσιρικάδες και γελάνε. Κι εγώ κάνω πλάκα μαζί τους, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάνω μια χαρά skateboard.
Και είστε μια μεγάλη οικογένεια…
Ναι. Η σύζυγός μου έχει δύο παιδιά από τον πρώτο γάμο της και μαζί έχουμε ακόμα δύο. Είμαστε μία οικογένεια, είμαστε όλοι μαζί, και κάθε μέρα αντιμετωπίζουμε παρέα προβλήματα, χαρές, λύπες και τη διαχείριση του χρόνου με τα παιδιά, τις δουλειές και τις ασχολίες μας. Ό,τι αντιμετωπίζει μια ελληνική οικογένεια.
Πώς γνωριστήκατε;
H σύζυγός μου, η Ντόρη, που κατάγεται από την Ουγγαρία, είναι πρωταθλήτρια του πόλο. Πριν από έξι χρόνια λοιπόν, γνωριστήκαμε σε έναν αγώνα του SUP. Και από τότε μέχρι σήμερα είμαστε μαζί.
Δείτε το βίντεο
Ενώ είσαι δημόσιο πρόσωπο, κρατάς την προσωπική σου ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Γιατί;
Δεν μου αρέσει να απασχολώ με τα προσωπικά μου. Κρατούσα την προσωπική μου ζωή –και συνεχίζω να την κρατώ– μακριά από τη δημοσιότητα επειδή θεωρώ ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν ποιος είμαι μετά τη δουλειά μου.
Θέλουμε όμως να σε γνωρίσουμε και λίγο αλλιώς. Για παράδειγμα, τι μπαμπάς είσαι;
Χαζομπαμπάς!
Τι σημαίνει «χαζομπαμπάς» για σένα;
Σημαίνει ότι η ημέρα μου ξεκινά και τελειώνει με τα παιδιά μου στο μυαλό μου. Δεν υπάρχει κάτι που να κάνω κατά τη διάρκεια της ημέρας και να μη σκέφτομαι τα παιδιά μου ή αν αυτό θα έχει επίπτωση σε εκείνα. Σκέφτομαι δηλαδή πώς θα τα επηρεάσει η κάθε μου κίνηση: από τον τρόπο με τον οποίο ζω, τρώω και κοιμάμαι μέχρι αυτόν με τον οποίο εργάζομαι. Θέλω να έχω τη δουλειά μου για να μπορώ να προσφέρω στην οικογένειά μου και να βλέπω τα παιδιά μου χαρούμενα. Θέλω να τα εκπαιδεύω όσο μπορώ, να τους μιλώ, να συζητάμε, να τους διαβάζω ιστοριούλες, να γίνομαι παιδί μαζί τους. Τώρα, για παράδειγμα, τους διαβάζω τους μύθους του Ηρακλή και ξαναμαθαίνω τη μυθολογία.
Προσέχεις και πώς θα μιλήσεις στην τηλεόραση;
Όχι. Με την έννοια ότι δεν θα σκεφτώ το γιο μου ή την κόρη μου αν χρειάζεται να ανέβουν οι τόνοι σε μια πολιτική συζήτηση. Απλώς, θέλω, όταν μεγαλώσουν, να είναι υπερήφανα για τον πατέρα τους. Να αισθάνονται ότι έκανε καλά τη δουλειά του. Να καταλάβουν ότι δεν έχω δεσμεύσεις ούτε εξαρτήσεις, λειτουργώ αυτόνομα, στο πλαίσιο της λογικής, για να συζητήσω, να προβάλω ή να αναδείξω ένα θέμα.
Λένε ότι τα παιδιά μας είναι οι δάσκαλοί μας. Εσένα τι σου μαθαίνουν;
Να συγκρατώ τα νεύρα μου. Ένα απλό παράδειγμα είναι το να υπάρξει ένταση όταν οδηγώ. Τότε αναλογίζομαι τι θα κερδίσω αν φωνάξω ή αν τσακωθώ. Εμένα με ενδιαφέρει να πάω στον προορισμό μου, στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου, και ηρεμώ. Πολύ παλαιότερα, ήμουν λίγο πιο παρορμητικός και αυθόρμητος. Τώρα όλα περνούν από το φίλτρο των παιδιών μου.
Πώς ένιωσες όταν πήρες το πρώτο σου παιδί –το γιο σου– στην αγκαλιά σου;
Εκεί πραγματικά αισθάνθηκα τι θα πει ευθύνη. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι ο Ντίνος θα είναι υπεύθυνος για κάτι πολύ σημαντικό, για την ανατροφή του γιου του. Το ίδιο ακριβώς ένιωσα και όταν γεννήθηκε η κόρη μου 16 μήνες μετά.
Εκτός από χαζομπαμπάς, είσαι και σύζυγος. Τα ζευγάρια που κάνουν τώρα οικογένεια μοιράζονται τις υποχρεώσεις, δεν είναι όλες πάνω στη γυναίκα, όπως παλαιότερα. Είσαι ένας τέτοιος σύντροφος;
Προφανώς! Είμαι της άποψης ότι το τάνγκο θέλει δύο. Εξελισσόμαστε και αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι πρέπει να μοιραζόμαστε τους ρόλους. Υπάρχει συνεργασία, κι αυτή έχει δυναμικά στοιχεία. Μπορεί δηλαδή να χρειαστεί να κάνω μια μέρα πολύ περισσότερα στο σπίτι γιατί η γυναίκα μου εργάζεται, είναι κουρασμένη ή άρρωστη και την επομένη να γίνει το αντίστροφο.
Τρυφερός μπαμπάς, απολαμβάνει κάθε στιγμή με τα παιδιά του
Εσύ πώς μεγάλωσες; Τι παιδί ήσουν;
Μικρός ήμουν υπερκινητικός και δεν ήμουν τόσο του διαβάσματος. Αργότερα όμως έγινα πολύ μελετηρός και σπούδασα χρηματοοικονομικά.
Η δημοσιογραφία πώς προέκυψε;
Από τον πατέρα μου, που ήταν δημοσιογράφος του οικονομικού. Εκείνος ήταν γνήσιος οικονομολόγος και ο πρώτος που κατάφερε να εκλαϊκεύσει δύσκολες οικονομικές έννοιες. Ήταν ο πρώτος που έκανε φορολογικό οδηγό-ένθετο, στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», το 1977, και εκείνος που, όταν έβγαλε αντίστοιχο οδηγό, το 1997, στο «Βήμα της Κυριακής», είχε τεράστια ανταπόκριση. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος μπορούσε με απλά λόγια να ξεκαθαρίζει οικονομικές έννοιες που ο πολύς κόσμος τότε δεν καταλάβαινε, και γι’ αυτό υπήρχε τέτοια αποδοχή.
Ποια συμβουλή κρατάς από εκείνον;
Να είμαι κάτω από το ραντάρ. Να μην προκαλώ, να είμαι ταπεινός, να κάνω τη δουλειά μου, να είμαι σοβαρός και να αποφεύγω τις εξαλλοσύνες, να μη δίνω στόχο. Αυτές ήταν οι κλασικές εκφράσεις του πατέρα του. Μου έλεγε: «Δεν χρειάζεται να σε συζητούν αρνητικά, μη δίνεις δικαιώματα». Για θετικά πράγματα δεν είχε πρόβλημα να με συζητούν. Ήταν μια συμβουλή που κράτησα εις το ακέραιο. Η απώλειά του με σφράγισε.
Πότε τον έχασες;
Στις 13 Μαΐου του 2016. Έκλαψα πολύ. Εκεί κατάλαβα την έννοια της απώλειας. Όταν χάνεις το γονιό σου, είναι κάτι ακραίο. Είχαμε πάρα πολύ καλή σχέση με τον πατέρα μου, ήταν το πρότυπό μου και στη δημοσιογραφία. Σε ηλικία 15 χρονών, έγραψα σε μια έκθεση στο σχολείο ότι ήθελα να γίνω δημοσιογράφος χάρη σε εκείνον, και τελικά η επιθυμία μου αυτή πραγματοποιήθηκε.
Με τόσο έντονο πρόγραμμα, και επαγγελματικό και οικογενειακό, προσωπικός χρόνος για σένα υπάρχει;
Η αλήθεια είναι ότι, όσο περνά ο καιρός, λιγοστεύει αυτός ο χρόνος. Παλαιότερα ασχολούμουν με περισσότερα, όπως με τα αθλητικά χόμπι μου. Με τα χρόνια, όμως, αυξάνονται και οι υποχρεώσεις – κυνηγάς πιο πολύ τη δουλειά απ’ ό,τι την προσωπική σου ευχαρίστηση. Ωστόσο, επειδή δεν θέλω να παραπονιούνται τα παιδιά μου ότι είμαι όλη μέρα στη δουλειά, προσπαθώ να βρίσκω λίγο χρόνο για να κάνω αυτά που έκανα με την οικογένειά μου. Άλλωστε δεν υπάρχει κάτι που να κάνω πια μόνος μου, π.χ. να πάω για σκι ή για σκοποβολή.
Σου λείπει αυτή η ελευθερία;
Για να μη λέω ψέματα, κάποιες φορές, ναι, αλλά γιατί είχα συνηθίσει να τα κάνω όλα αυτά μόνος μου. Τώρα είναι τόσο ισχυρή η έννοια της οικογένειας και των παιδιών που τα κάνω όλα μαζί τους και περνάω πολύ ωραία.
Με ποια αθλήματα ασχολείσαι τώρα;
Με SUP, wing foil και όποτε μπορώ με σκι βουνού. Παλαιότερα έκανα πρωταθλητισμό στη σκοποβολή και ήμουν μέλος της Προεθνικής Ομάδας στο ολυμπιακό αγώνισμα skeet. Αλλά τα τελευταία 4-5 χρόνια δεν έχω πάει σε σκοπευτήριο. Αυτό είναι κάτι που μου λείπει και θέλω να το ξανακάνω.
Ο Ντίνος Σιωμόπουλος κάνει wing foil, ένα από τα αγαπημένα του σπορ
Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου;
Προσπαθώ να προσέχω τι τρώω και πόσο κοιμάμαι. Ο ύπνος είναι πολύ σημαντικός, παρόλο που τα ωράριά μου δεν με βοηθούν. Αν ξέρω ότι μπορώ να κοιμηθώ λίγο παραπάνω κάποιες φορές την εβδομάδα, θα το κάνω. Αν δεν κοιμηθώ και δεν φάω καλά, δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της δουλειάς μου και σε όποιο άθλημα κάνω.
Μεγαλώνοντας ένα αγόρι και ένα κορίτσι, πώς τους περνάς μηνύματα για την ισότητα;
Από τον τρόπο με τον οποίο φέρομαι στα παιδιά μου είναι ξεκάθαρο ότι δεν κάνω καμία διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλα. Έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Δείχνω και στο γιο μου και στην κόρη μου την ίδια αγάπη και το ίδιο ενδιαφέρον. Προσπαθώ να τους διδάξω τις ίδιες αξίες. Επειδή τα παιδιά αναπαράγουν στην κοινωνία ό,τι βλέπουν στην οικογένεια, επιδιώκουμε ο τρόπος με τον οποίο ζούμε και εργαζόμαστε να είναι πρότυπο για αυτά και να μην τα βγάζει από την ισορροπία τους. Θέλουμε να αισθάνονται ότι είναι σε οικογένεια και ότι οι γονείς τους δεν είναι απλώς περαστικοί.
Κάνοντας ένα επάγγελμα που σε φέρνει συνεχώς σε επαφή με δυσοίωνα γεγονότα, τι σε ανησυχεί σε αυτό τον κόσμο για τα παιδιά σου;
Δεν θέλω να ζήσουν αυτό που περάσαμε εμείς με τα μνημόνια, με ανθρώπους να χάνουν τις δουλειές τους, να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει… Δεν θέλω να βιώνουν μια διαρκή ανασφάλεια, γιατί γύρω μας υπάρχουν πόλεμοι, απειλές και λαοί που υποφέρουν. Θα ήθελα να έχουν μια ήρεμη ζωή. Επιθυμώ επίσης να νιώθουν σιγουριά όταν μετακινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και να μαθαίνουν τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούν για την ασφάλεια τη δική τους και των άλλων.
Ποια γεγονότα της επικαιρότητας σε έχουν συγκλονίσει;
Θέλει και ρώτημα; Κατ’ αρχάς, ως το πιο πρόσφατο, η τραγωδία στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς, που με έχει συγκλονίσει, με έχει προβληματίσει και με έχει πονέσει, αλλά και στο Μάτι το καλοκαίρι του 2018. Δεν ξέρω αν αυτά τα δύο τραγικά γεγονότα θα σταματήσουν ποτέ να πληγώνουν τη συλλογική μας μνήμη.
Αν κλείσεις τα μάτια και σκεφτείς τον Ντίνο δέκα χρόνια μετά, τι θα ήθελες να σου έχει συμβεί σε όλα τα επίπεδα;
Να συνεχίσω να έχω την υγεία μου, την οικογένειά μου, τη δουλειά μου. Να είμαι σε θέση να μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου και να μπορώ να τους προσφέρω χαρά, παρέα και να είμαι δίπλα τους όποτε με χρειάζονται. Η ζωή μού έχει προσφέρει πολλά, αλλά την κυνηγάω κάθε μέρα. Δεν μου έχει χαριστεί τίποτα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΠΑΛΤΑ
GROOMING: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΙΧΟΠΑΝΟΥ
ΒΙΝΤΕΟ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΟΥΤΣΕΤΗΣ
