Eλίζα Σκολίδη: «Θέλω να με αγαπήσω λίγο πιο πολύ»

Είναι η Ελβίρα της νέας σειράς του MEGA «HOTEΛ EΛVIRA», που συνδυάζει την κωμωδία με τη ρομαντική διάθεση. Είναι όμως και η Ελίζα που ζει συνειδητά τη ζωή της και φροντίζει τον εαυτό της και την υγεία της. Μιλήσαμε για όσα ονειρεύεται, αλλά και για τα μαθήματα που της παρέδωσε η σύμμαχός της, η «διαφορετική» καρδιά της.

Πρώτη φορά πρωταγωνίστρια… Πώς νιώθεις;

Είμαι πολύ χαρούμενη που ανέλαβα μια τόσο μεγάλη ευθύνη γιατί ένιωσα κι εγώ έτοιμη για αυτήν. Πολλές φορές ονειρευόμαστε να έχουμε ένα μεγάλο ρόλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε και έτοιμοι για αυτόν. Πίσω από την αίγλη που φαντάζει να έχει, κρύβει κούραση, υποχρεώσεις και ρίσκο. Απαιτεί συγκέντρωση, ευγένεια και ταπεινότητα. Στα δύσκολα φαίνεται αν ένας ηθοποιός «έχει καβαλήσει το καλάμι». Φέτος, λοιπόν, που αισθάνθηκα έτοιμη, σαν να άκουσε το σύμπαν και ξεκίνησε αυτό το ταξίδι με το «HOTEΛ EΛVIRA». Ανυπομονούμε να το μοιραστούμε με τον κόσμο. Εμείς που βλέπουμε ήδη κάποια επεισόδια γελάμε πολύ. Είναι μια ιστορία τοποθετημένη καλοκαίρι σε νησί, κι ας γυρίσαμε τα επεισόδια χειμώνα, με σόμπες πίσω από τις κάμερες και την ανάσα μας να φαίνεται από το κρύο.

Κωμωδία λοιπόν;

Ναι! Με ενθουσιάζει για πολλούς λόγους αυτή η σειρά. Πρώτον, γιατί μας σκηνοθετεί ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που έχει υπογράψει και τις «Ψυχοκόρες» και έχει δουλέψει στο «Game of thrones». Νιώθω πολύ τυχερή που τον γνώρισα καθώς είναι ένας πολύ καλά εκπαιδευμένος άνθρωπος με χιούμορ και μέθοδο. Χαίρομαι επίσης γιατί έχουμε πολύ ωραίο cast, με το χιούμορ να υπάρχει σε όλους τους ρόλους. Αυτό είναι μαγικό. Επειδή και στο θέατρο φέτος συμμετέχω σε κωμωδία, είναι για μένα σαν να κάνω όλη τη χρονιά σεμινάριο κωμωδίας και χιούμορ.

Τι ρόλο παίζει στη ζωή σου το χιούμορ;

Παλαιότερα το ζήλευα. Νόμιζα ότι ήταν κάτι μακριά από μένα, αλλά, τελικά, βρίσκεται μέσα στη ζωή μου. Συνειδητοποίησα πόσους αστείους φίλους έχω και πόσο αστεία είμαι κι εγώ. Γιατί υπάρχουν αυτά τα στερεότυπα για τις γυναίκες: Αν είναι όμορφες, είναι περίεργο να είναι και έξυπνες. Αν είναι έξυπνες και μελετηρές, μάλλον θα είναι άσχημες… Σαν να μην μπορούν να ισχύσουν όλα συνδυαστικά. Εγώ κατάλαβα ότι έχω χιούμορ και στις πιο δύσκολες και τραγικές συνθήκες. Κι όταν δεν το βρίσκω σε μένα, το αναζητώ στους γύρω μου για να αποφορτιστεί μια κατάσταση.

Θέατρο, γυρίσματα, υποχρεώσεις… Χρόνο έχεις για την Ελίζα;

Είναι η τρίτη χρονιά που δεν έχω καθόλου χρόνο για μένα. Από την άλλη, ο χρόνος για τον εαυτό μου είναι ο χρόνος κατά τον οποίο δουλεύω επειδή μαθαίνω πολλά για τη ζωή. Προλαβαίνω όμως να κάνω ψυχοθεραπεία. Κάνω τα πάντα για να βρω χρόνο για ψυχοθεραπεία γιατί πιστεύω ότι και μισή ώρα την εβδομάδα είναι δέκα ώρες καλύτερης ζωής την επόμενη εβδομάδα. Επίσης, βρίσκω χρόνο και για γυμναστική.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ντίνος Σιωμόπουλος: «Η ζωή μού έχει προσφέρει πολλά, αλλά την κυνηγάω κάθε μέρα»

Ποιο ήταν το κίνητρο που σε ώθησε να ξεκινήσεις ψυχοθεραπεία;

Είναι η δεύτερη φορά, έκανα και παλιά έναν κύκλο. Αυτήν τη φορά, αφορμή ήταν ένας χωρισμός. Στην ουσία, όμως, η αιτία ήταν η τάση μου να γίνομαι μαμά για τους πάντες, και για τη σχέση μου. Τώρα, λοιπόν, που έχω αυτό τον πρωταγωνιστικό ρόλο και νιώθω τη μεγάλη ευθύνη του, ασκούμαι στο πώς θα βρω ένα μαγικό τρόπο να μην αναλαμβάνω και την ευθύνη όλων των άλλων. Η ψυχοθεραπεία με βοηθά σε αυτό, αλλά και στο να με αγαπήσω λίγο πιο πολύ. Θέλω να διακρίνω τα όνειρά μου σε αυτά που επιθυμώ να γίνουν πραγματοποιήσιμοι στόχοι και σε αυτά που θα παραμείνουν όνειρα.

Έχεις βάλει προτεραιότητα σε κάποια;

Ξέρω σίγουρα ότι θέλω να σκηνοθετήσω και να γίνω τραγουδίστρια σε κουτούκι.

Το πρώτο το καταλαβαίνω. Το δεύτερο πώς προέκυψε;

Το ανακάλυψα στην ψυχοθεραπεία μου την πρώτη εβδομάδα. Έχω ένα τεράστιο δίπολο μέσα μου: ενός πνεύματος που κοιτάζει προς την Ευρώπη και μιας παλιάς λαϊκότητας και ελληνικότητας που δεν θέλω να μου τις πειράζει κανείς. Πηγάζουν από τη γιαγιά και τον παππού μου. Όταν πηγαίνω στο σπίτι τους, θα φτιάξουμε τον ελληνικό καφέ, θα φάμε γλυκό του κουταλιού, θα τραγουδήσουμε την «παλιά Αθήνα» και θα πάμε με τον 97χρονο παππού μου να κόψουμε τα κολοκύθια στον κήπο. Και έχω δύο γονείς που είναι από τη Χαλκίδα και το Άργος και έζησαν για δεκατρία χρόνια στο Παρίσι. Εγώ ήμουν μεταξύ Παρισιού και Αθήνας επειδή έκανα τις επεμβάσεις στην καρδιά. Όμως αισθάνομαι ότι έχω θωρακιστεί τόσο με αυτή την ελληνικότητα που μπορεί η Ελλάδα να με πληγώνει όπου κι αν πάω, αλλά εγώ εδώ θα μείνω. Αντιλήφθηκα ωστόσο ότι εγκλωβίστηκα στο ελληνικό όνειρο και ότι δεν θα χάσω την ελληνικότητά μου αν ανοίξω τους ορίζοντές μου πηγαίνοντας σε μια άλλη χώρα. Ευτυχώς, όποιο δρόμο κι αν πάρω, βρίσκω έναν εποικοδομητικό τρόπο να τον διανύσω. Όλα στη ζωή μας είναι μαθήματα. Τελικά, πιστεύω ότι έχω πολλούς εαυτούς που δεν έχω εξερευνήσει ακόμη και αυτό θα συμβαίνει μέχρι τα 100 μου. Ένας από αυτούς είναι και η ρεμπέτισσα στο κουτούκι. Έχω πολλή περιέργεια για τη ζωή γενικά.

Στο πλαίσιο της διάθεσής σου να ψάχνεσαι, έχεις μαζί σου και διαβάζεις το βιβλίο «Ο άνθρωπος, αυτός ο άγνωστος» του Αλεξίς Καρέλ;

Το βρήκα μια μέρα στο γυμναστήριο και άνοιξα τυχαία μια σελίδα που αναφερόταν στους νευρώνες και στο πώς κυκλοφορεί το αίμα τόσο καθαρά επιστημονικά που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Έχει να κάνει κυρίως με το σώμα μας, που όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχή μας.

Πώς συνδέεις εσύ το σώμα σου με την ψυχή σου;

Πιστεύω απόλυτα ότι όταν η ψυχή πονάει, το σώμα μιλάει. Πρώτοι το είχαν πει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Ο Αριστοτέλης είχε παρατηρήσει ότι τα συναισθήματα επηρεάζουν το σώμα και ο Ιπποκράτης είχε την πεποίθηση ότι τα ψυχικά νοσήματα είναι αποτέλεσμα φυσικών αιτίων. Κι εγώ, βέβαια, με ψυχαναλυτές γονείς, καταλαβαίνεις…

Οι γονείς σου τι πιστεύουν δηλαδή;

Πιστεύουν ακράδαντα πως οτιδήποτε φέρει η ψυχή σωματοποιείται. Απλώς, ανήκουν σε μια γενιά που δεν θεωρούσε αυτονόητη την καθημερινή δραστηριότητα, οπότε άργησαν να καταλάβουν ότι η γυμναστική μπορεί να σε κάνει λίγο πιο χαρούμενο στο τέλος της ημέρας.

Τι γυμναστική κάνεις εσύ;

Μη αερόβια, η οποία ωφελεί τη δική μου υγεία. Ξεκίνησα με pole dancing, αλλά, επειδή δεν προλαβαίνω λόγω των ωραρίων μου, συνέχισα με καλλισθενική γυμναστική. Διαπίστωσα πως ό,τι με κάνει να γραπώνομαι από σίδερα και να αναρριχώμαι με το βάρος του σώματός μου μου ταιριάζει.

Έχεις μιλήσει ανοιχτά για την υγεία σου και, όπως μου έχεις πει, γεννήθηκες «με μια διαφορετική καρδιά που της έλειπαν κάποια “εξαρτήματα” και χρειαζόταν κάθε τόσο να επεμβαίνουν οι χειρουργοί να την καλοκοιτάνε». Πώς είσαι τώρα;

Καταπληκτικά! Έχει πλάκα γιατί σε μια παράσταση που έκανα είχε έρθει η καρδιολόγος μου, η οποία με είδε να τρέχω, να χορεύω και να αλλάζω ρούχα κάθε τρεις και λίγο. Μου έστειλε λοιπόν το εξής μήνυμα: «Με αυτή την παράσταση, κάνεις ένα καθημερινό τεστ κόπωσης. Δεν έχω λόγο να ανησυχώ. Χαίρομαι πολύ για σένα». Φέτος, όταν πήγα για ένα τσεκάπ, μου είπε ότι είμαι από τους ελάχιστους ασθενείς της στους οποίους έχει διαπιστώσει να κάνει τόσο καλό η γυμναστική. Μου τόνισε επίσης: «Αυτό που πρέπει να προσέχεις είναι να κοιμάσαι και να τρως καλά και να μην υπερβαίνεις τα όριά σου». Ούτως ή άλλως, αυτά είναι σύμφωνα με την κατεύθυνση της ζωής που θέλω κι εγώ να ακολουθώ, να ζω δηλαδή υγιεινά και με φροντίδα. Έχω μία παραπάνω έγνοια: να μην ξεχνώ να φάω και να μην κοιμάμαι λίγο. Μέσα στα χρόνια, εκτίμησα πολύ τη σημασία του ύπνου και της σωστής διατροφής. Σε κάνουν πιο υγιή, άρα πιο καλό και ευτυχισμένο άνθρωπο. Βέβαια, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι πάντα συνεπής σε όλα. Όμως, όπως μου είπε η γιατρός μου, το γεγονός ότι είμαι υπερδραστήρια και δεν κάθομαι λεπτό κάνει την καρδιά μου πιο δυνατή. Και η αλήθεια είναι ότι με την καρδιά μου είμαστε σύμμαχοι, κολλητές. Την ακούω πολλές φορές μέσα στην ημέρα και ξέρω τι χρειάζεται. Επικοινωνώ μαζί της. Είναι σαν να έχει δική της προσωπικότητα η καρδιά μου, ζούμε στο ίδιο σώμα και είμαστε πολύ φίλες.

Ποιες είναι οι διατροφικές σου συνήθειες;

Στόχος μου είναι να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο fit, όσο κι αν μεγαλώνω. Ό,τι καινούριο και υγιεινό βγαίνει στην αγορά το δοκιμάζω και όποια νέα έρευνα ανατρέπει δεδομένα για τη διατροφή όπως την ξέραμε πριν από πενήντα χρόνια την εφαρμόζω. Μου αρέσουν οι μπάρες δημητριακών με βρόμη και, ειδικά όταν δεν προλαβαίνω, παραγγέλνω υγιεινό φαγητό από μικροεπιχειρήσεις που μαγειρεύουν και σου φέρνουν τα πιάτα της εβδομάδας. Προτιμώ να κάνω αυτό παρά να παίρνω κάτι απέξω.

Είσαι χορτοφάγος;

Έχω υπάρξει, αλλά δεν είμαι πια. Δεν τρελαίνομαι όμως για το κρέας. Είμαι πάρα πολύ της σαλάτας –με κάνει ευτυχισμένη– και όχι των γλυκών. Δώσε μου αλμυρά βέβαια και πάρε μου την ψυχή! Εκτός από τις σαλάτες, όλα τα φρέσκα υλικά μού φαίνονται σαν όαση. Πήγα ένα τετραήμερο στα Τζουμέρκα και έφαγα κάτι αλευρόπιτες, χορτόπιτες, αβγά, σαλάτες! Ήταν από την παραγωγή στην κατανάλωση. Έτσι μου δημιουργήθηκε ένα ακόμα όνειρο που θέλω να πραγματοποιήσω με ένα φίλο μου: μια δική μας φάρμα. Οι μικρόκοσμοι που φτιάχνουμε θα μας σώσουν, με την έννοια ότι ας μαζευτούμε δέκα άνθρωποι που δεν θέλουμε να κάνουμε κακό στους άλλους και αυτό μπορεί σιγά σιγά να πολλαπλασιαστεί.

Έχεις πολλές ευαισθησίες. Ενημερώνεσαι για τη δυστοπική επικαιρότητα;

Πολύ σωστά τη σχολίασες, δυστοπική, θα συμφωνήσω 100%. Δυστοπία που αφορά από τον πόλεμο στη Γάζα μέχρι το έγκλημα στα Τέμπη. Όλοι είμαστε με το στόμα ανοιχτό. Και να ήθελα, δεν θα μπορούσα να μην ενημερώνομαι αφού όλα όσα συμβαίνουν είναι τόσο έντονα και, ευτυχώς, οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι είναι πάντα ενημερωμένοι και πολύ ενεργοί πολιτικοκοινωνικά. Δεν σου κρύβω ότι υπάρχουν στιγμές που θέλω να κλειστώ στο καβούκι μου γιατί επηρεάζομαι συναισθηματικά και μου γεννιούνται ερωτήματα όπως «τι νόημα έχει η ζωή με τόσο σκοτάδι;». Μετά, όμως –όπως πάει πάντα–, γαντζώνομαι από τα μικρά δώρα της ζωής και τους ανθρώπους μου και συνεχίζω τα όνειρά μου.