Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι παράγοντες πέρα από τον έλεγχο ενός ατόμου, όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και το αν η μητέρα του κάπνιζε ή εάν ήταν παχύσαρκη, μπορούν να επηρεάσουν τον κίνδυνο εμφάνισης παχυσαρκίας κατά την εφηβεία ή την ενήλικη ζωή. Τα νέα ευρήματα για την παχυσαρκία έχουν δημοσιευθεί στο PLOS One.
Αν και αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας, οι ειδικοί δεν συμφωνούν σχετικά με τις αιτίες ή τους λόγους των αυξανόμενων ποσοστών της.
Ένα θέμα που βρίσκεται υπό συζήτηση είναι κατά πόσο η ατομική γενετική προδιάθεση και η συμπεριφορά ενός ατόμου είναι περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας.
Σχετίζεται η παχυσαρκία με την πρώιμη ζωή;
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές εκτίμησαν την επίδραση πολλών παραγόντων στο βάρος ενός ατόμου, συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών παραγόντων, όπως ο τύπος εργασίας ενός ατόμου, καθώς και παραγόντων πρώιμης ζωής, όπως η σειρά και ο τρόπος γέννησης αλλά και το εάν η μητέρα του κάπνιζε ή ήταν παχύσαρκη.
Εξέτασαν συγκεκριμένα εάν ένα άτομο ήταν υπέρβαρο, παχύσαρκο ή σοβαρά παχύσαρκο στην ηλικία των 16 και των 42 ετών. Εξέτασαν επίσης το βάρος των συμμετεχόντων μεταξύ 16 και 42 ετών, ένα εύρος που καλύπτει την αύξηση των ποσοστών παχυσαρκίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα δεδομένα προήλθαν από την μελέτη 1958 National Child Development Study, μια μακροχρόνια μελέτη που παρακολούθησε τις ζωές περισσότερων από 17.000 ανθρώπων που γεννήθηκαν σε μια εβδομάδα τον Μάρτιο του 1958 σε όλη την Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία.
Σύμφωνα με την ανάλυση, εάν μια μητέρα ήταν παχύσαρκη ή αν κάπνιζε, το παιδί της ήταν πιο πιθανό να είναι παχύσαρκο ή σοβαρά παχύσαρκο σε κάθε μία από τις ηλικίες που εξετάστηκαν.
Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι αυτοί οι παράγοντες πρώιμης ζωής μπορεί να έχουν έντονες επιδράσεις στο βάρος ενός ατόμου.
Μάλιστα, αυτοί οι παράγοντες φάνηκαν να είναι εξίσου ισχυροί πριν και μετά την έναρξη της αύξησης των ποσοστών παχυσαρκίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, υποδηλώνοντας ότι ο αντίκτυπος μεμονωμένων παραγόντων, όπως οι συμπεριφορές, πιθανότατα δεν άλλαξε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Οι ερευνητές καταλήγουν επίσης στο συμπέρασμα ότι, δεδομένου ότι οι μεμονωμένοι παράγοντες κινδύνου δεν έχουν αλλάξει καθώς αυξάνονται τα ποσοστά παχυσαρκίας, χρειάζονται νέες μελέτες για τον εντοπισμό των κοινωνικών παραγόντων που μπορεί να έχουν προκαλέσει την τρέχουσα πανδημία παχυσαρκίας.
