Κατερίνα Βρανά: «Η ζωή μου είναι υπέροχη, δεν θα ήθελα να έχω πεθάνει»
Για τα σχόλια που έγιναν από δημοσιογράφους στο πρόσφατο παρελθόν για τους ανθρώπους με αναπηρία:
«Εδειξε μία έλλειψη εκπαίδευσης και γνώσης από άτομα που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Παλιά υπήρχε ως ιδέα το «καλύτερα να πεθάνεις παρά να είσαι σε αμαξίδιο». Τώρα πλέον που υπάρχουν άτομα που έχουν υποστεί βλάβες και ζουν μια υπέροχη ζωή, είναι χαζό να το λες αυτό. Δείχνει έλλειψη γνώσης της πραγματικότητας. Είμαι ένα καλό παράδειγμα όπως και άλλοι, η ζωή μου είναι υπέροχη, δεν θα ήθελα να έχω πεθάνει, μου αρέσει που έζησα, έχω πολλά πράγματα στην ζωή μου να κάνω.
Μου έχουν γράψει σχόλια που υποστηρίζουν την άποψη «καλύτερα νεκρός από ότι σε αμαξίδιο», και μου έχουν πει ότι «δεν έχουμε δικαίωμα εμείς να έχουμε αυτή την άποψη;». Ήρθαν στην σελίδα μου να το πουν αυτό; Δεν το καταλαβαίνω».
«Έχουμε θέματα πρόσβασης»
«Δεν υπάρχει ορατότητα στην Ελλάδα, ατόμων με αναπηρία σε δημόσιους χώρους. Αν κυκλοφορήσεις έξω σε μπαρ ή εστιατόριο, ζήτημα να δεις άνθρωπο σε αμαξίδιο. Είναι θέμα υποδομών, δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε.
Αν μπορούσαμε θα μας βλέπατε συχνότερα. Έχουμε θέματα πρόσβασης.
Έχει αλλάξει ωστόσο η νοοτροπία του κόσμου, είναι πολύ πιο πρόθυμοι να βοηθήσουν. Πολλές φορές σε θέατρο μου λένε ότι θα φτιάξουν προσβάσιμο καμαρίνι και μου ζητούν συγγνώμη. Είναι και παλιά κτίρια. Τα καμαρίνια συνήθως είναι έναν όροφο πάνω ή κάτω, δεν έχουν σκαλιά.»
Κατερίνα Βρανά: «Υπάρχουν άνθρωποι στην δημόσια ζωή με αναπηρία που έχουν διακριθεί»
Οι άνθρωποι του θεάτρου είναι πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν. Υπάρχουν άνθρωποι στην δημόσια ζωή με αναπηρία που έχουν διακριθεί», προσέθεσε η Κατερίνα Βρανά.
«Το 15% των ανθρώπων έχουν αναπηρία. Νομίζω ότι είναι αόρατοι, πόσω μάλλον τα άτομα με αόρατες βλάβες πχ με νοητική αναπηρία κτλ. Το να αποκαλέσουμε ένα αμαξίδιο «καρότσι» είναι θέμα του να καταλάβουμε την διαφορά των λέξεων.
Ο κ. Οικονόμου ζήτησε συγγνώμη και ήταν μια χαρά, αλλά ο κ. Παυλόπουλος θίχτηκε που «τόλμησαν» να του πουν ότι κάνει λάθος. Δεν είναι η συγκεκριμένοι άνθρωποι αλλά είναι η πεποίθηση που πιστεύεται από πολλούς ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να μένουμε σε αυτές τις αντιλήψεις. Δεν νιώθω ευθύνη το να βγω στην πολιτική, αλλά νιώθω ότι έχω ένα βήμα για να εκφράσω τις απόψεις μου».
