Περισσότερα από 200 χρόνια μετά τη δημοσίευση του «Frankenstein», η Μαίρη Σέλλεϋ δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρη. Ο ογκώδης χαρακτήρας που δημιούργησε η γοτθική μυθιστοριογράφος – μισός άνθρωπος, μισό κτήνος, όλο τέρας – θα πρωταγωνιστήσει σε δύο επερχόμενες ταινίες από κορυφαίους σκηνοθέτες που κάνουν την εμφάνισή τους με διαφορά μόλις λίγων μηνών.
Η πρώτη ταινία, το «Frankenstein», είναι μια ευγενική χορηγία του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, ενός μετρ του μακάβριου, του οποίου οι δουλειές περιλαμβάνουν το «The Shape of Water» και το «Crimson Peak». Ξεκινά στο Netflix τον Νοέμβριο και πρωταγωνιστούν η Μία Γκοθ και ο Όσκαρ Άιζακ.
Η δεύτερη ταινία, «The Bride», θα σκηνοθετηθεί από τη Μάγκι Τζίλενχαλ, η οποία ακολουθεί το αναγνωρισμένο ντεμπούτο της στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους, «The Lost Daughter», με μια ταινία πλάσματος αξίας 90 εκατομμυρίων δολαρίων εμπνευσμένη από την ταινία «The Bride of Frankenstein».
Η Warner Bros. θα την προβάλει στους κινηματογράφους στις 6 Μαρτίου 2026, με την Τζέσι Μπάκλεϊ και τον Κρίστιαν Μπέιλ να υποδύονται το ζευγάρι των.. απέθαντων.
Αρχικά είχε προγραμματιστεί να κάνει το ντεμπούτο της στις 26 Σεπτεμβρίου 2025, αλλά το στούντιο το ανέβαλε αυτή την εβδομάδα, δίνοντάς της λίγο μεγαλύτερη απόσταση από το έργο του Ντελ Τόρο.
Το πνεύμα της εποχής
Δεν είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι ταινίες με παρόμοια θέματα κυκλοφορούν σχεδόν ταυτόχρονα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι ταινίες «Dangerous Liaisons» και «Valmont» διασκεύασαν το ίδιο γαλλικό μυθιστόρημα του 18ου αιώνα για τη σεξουαλική πολιτική.
Τη δεκαετία του 1990 κυκλοφορούν ταινίες για ηφαίστεια («Dante’s Peak», «Volcano»), αστεροειδείς («Deep Impact», «Armageddon») και εξωτικές χορεύτριες («Showgirls», «Striptease») να προβάλονται μέσα σε λίγους μήνες η μία μετά την άλλη.
Πιο πρόσφατα, το 2012 «φιλοξένησε» όχι μία, αλλά δύο ταινίες για την ωραιότερη όλων – «Snow White and the Huntsman» και «Mirror, Mirror».
Ο «Frankenstein» παίρνει ξανά ζωή
Το ξαφνικό ενδιαφέρον για τον «Frankenstein» έρχεται μετά από μια σχετική «ξηρασία» της Σέλεϊ στη μεγάλη οθόνη. Αν και ο χαρακτήρας αποτέλεσε βασικό κομμάτι των ταινιών με τέρατα της Universal τη δεκαετία του 1930, οι σύγχρονες προσπάθειες αναβίωσής του δεν έχουν δείξει ιδιαίτερο παλμό.
Τόσο το «Mary Shelley’s Frankenstein» του 1994, με τους Κένεθ Μπράνα και Ρόμπερτ Ντε Νίρο, όσο και το «Victor Frankenstein» του 2015, με τους Ντάνιελ Ράντκλιφ και Τζέιμς Μακαβόι, κέρδισαν την προσοχή των κριτικών και του κοινού.
Υπήρξε επίσης μια πιο πρόσφατη προσπάθεια να αναβιώσει ο «Frankenstein» ως μέρος του Dark Universe της Universal, μιας σειράς διασυνδεδεμένων ταινιών με τέρατα που θα είχαν ως πρωταγωνιστή τον Χαβιέ Μπαρδέμ στο ρόλο του πλάσματος. Αυτό το πείραμα έληξε μετά την αποτυχία της ταινίας «The Mummy» του Τομ Κρουζ, η οποία προοριζόταν να ξεκινήσει τα πάντα.
Tο Netflix και η Warner Bros. πιστεύουν ότι ο Ντελ Τόρο και Γκίλενχαλ μπορούν να πετύχουν εκεί που απέτυχαν αυτές οι άλλες ταινίες, σύμφωνα με το Variety. Mάλιστα, σύμφωνα με την ίδια πηγή, παρόλο που οι ταινίες τους μοιράζονται το ίδιο DNA, οι δύο ταινίες «Frankenstein» μπορεί να καταλήξουν να είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
«Είναι και οι δύο ξεχωριστοί σκηνοθέτες με μοναδικά οράματα», λέει ο Σον Ρόμπινς, διευθυντής κινηματογραφικών αναλύσεων του Fandango. «Οι ταινίες θα έχουν αναπόφευκτες συγκρίσεις επειδή βασίζονται στο ίδιο υλικό πηγής, αλλά στοιχηματίζω ότι στην πραγματικότητα θα μιλάμε για μήλα και πορτοκάλια».
Από την Ευγενία Κοτρώτσιου
