Ενώ έχουμε ακούσει πολλές φορές ότι η άσκηση ευνοεί την μακροζωία, φινλανδικές μελέτες δίδυμων αποκαλύπτουν ότι τα οφέλη της φυσικής δραστηριότητας για τη μακροζωία μπορεί να μην είναι τόσο ξεκάθαρα όσο πιστεύαμε προηγουμένως.
Ερευνητές από το University of Jyväskylä στην Φινλανδία μελέτησαν την σχέση μεταξύ της μακροχρόνιας φυσικής δραστηριότητας κατά τον ελεύθερο χρόνο και της θνησιμότητας. Επιπλέον, εξέτασαν τη σχέση μεταξύ της φυσικής δραστηριότητας και της μεταγενέστερης βιολογικής γήρανσης.
Η μελέτη περιελάμβανε 22.750 δίδυμα από την Φινλανδία, γεννημένα πριν από το 1958, των οποίων η σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο αξιολογήθηκε το 1975, το 1981 και το 1990. Η παρακολούθηση της θνησιμότητας συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του 2020.
Η άσκηση σε μέτρια επίπεδα φάνηκε να αποδίδει τα μέγιστα οφέλη
Οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις διακριτές υποομάδες βάσει της φυσικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο κατά τη διάρκεια της 15ετούς παρακολούθησης: Καθιστική, μέτρια δραστήρια, ενεργή και πολύ δραστήρια ομάδα.
Όταν εξετάστηκαν οι διαφορές στη θνησιμότητα μεταξύ των ομάδων κατά την παρακολούθηση 30 ετών, το μεγαλύτερο όφελος – 7% χαμηλότερος κίνδυνος θνησιμότητας – φάνηκε να συνδέεται με τα επίπεδα μεταξύ της καθιστικής και της μέτριας δραστήριας ομάδας. Ένα υψηλότερο επίπεδο σωματικής δραστηριότητας δεν έφερε κανένα πρόσθετο όφελος, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Όταν η θνησιμότητα εξετάστηκε ξεχωριστά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, οι ερευνητές εντόπισαν μια σαφή σχέση βραχυπρόθεσμα: όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας, τόσο χαμηλότερος ο κίνδυνος θνησιμότητας.
Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, όσοι ήταν ιδιαίτερα δραστήριοι δεν φάνηκαν να διαφέρουν από εκείνους με καθιστική ζωή ως προς τη θνησιμότητα.
Σε σχήμα U η σύνδεση μεταξύ της φυσικής δραστηριότητας και της βιολογικής γήρανσης
Η βιολογική γήρανση του υποδείγματος των διδύμων (1.153 δίδυμα) προσδιορίστηκε από δείγματα αίματος χρησιμοποιώντας επιγενετικά ρολόγια. Τα επιγενετικά ρολόγια επιτρέπουν την εκτίμηση του βιολογικού ρυθμού γήρανσης ενός ατόμου με βάση τις μεθυλικές ομάδες που ρυθμίζουν την έκφραση των γονιδίων και συνδέονται με τη διαδικασία γήρανσης.
«Η συσχέτιση μεταξύ της φυσικής δραστηριότητας στον ελεύθερο χρόνο και της βιολογικής γήρανσης φάνηκε να έχει σχήμα U: Η βιολογική γήρανση φάνηκε να επιταχύνεται σε όσους ασκούνταν λιγότερο (αδράνεια) και περισσότερο (ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα)», λένε οι ερευνητές.
Άλλοι τρόποι ζωής, όπως το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ, εξηγούν σε μεγάλο βαθμό τις ευνοϊκές συσχετίσεις της φυσικής δραστηριότητας με τη βιολογική γήρανση, σημειώνουν οι ίδιοι.
