Στο πολύβουο Λος Άντζελες, σε μια γειτονιά όπου οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν βιαστικά, η Marie “Mimi” Haist περνούσε τις μέρες της μέσα σε ένα μικρό καθαριστήριο. Δεν ήταν πελάτισσα ούτε ιδιοκτήτρια—ήταν απλώς μια ηλικιωμένη γυναίκα που είχε βρει καταφύγιο εκεί. Ζούσε από τα ψιλά που της άφηναν οι πελάτες, και τα βράδια κοιμόταν ανάμεσα στα πλυντήρια, αόρατη στους περισσότερους. Είχε μείνει άστεγη μετά από ένα άσχημο διαζύγιο. Ο Ζακ Γαλιφιανάκης τότε δεν ήταν ακόμη διάσημος. Ήταν ένας απλός κωμικός που πάλευε να τα καταφέρει και τριγυρνούσε στην πόλη προσπαθώντας να βρει τη θέση του στον κόσμο. Όταν γνώρισε τη Mimi, δεν την είδε σαν μια ακόμα άστεγη γυναίκα. Την είδε σαν άνθρωπο.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, της βρήκε ένα μικρό διαμέρισμα και ανέλαβε να πληρώνει το ενοίκιο της. Ήταν μια πράξη καλοσύνης χωρίς προσδοκία ανταλλάγματος. Και όταν τα χρόνια πέρασαν και το όνομά του έγινε παγκοσμίως γνωστό μέσα από την επιτυχία του The Hangover, εκείνος δεν άλλαξε. Η φιλία τους έμεινε αναλλοίωτη.
Η Mimi, που κάποτε κρυβόταν στις σκιές των πλυντηρίων,περπάτησε δίπλα του στο κόκκινο χαλί. Ντυμένη όμορφα, με προσεγμένο μακιγιάζ, έζησε στιγμές που ποτέ δεν είχε φανταστεί. «Αν είναι στην πόλη, με παίρνει μαζί του. Είναι διασκεδαστικό. Κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα ζούσα», είχε πει.
Η φιλία τους κράτησε 27 ολόκληρα χρόνια, μέχρι που η Mimi έφυγε από τη ζωή στα 96 της. Όμως η ιστορία της, μια ιστορία για την απρόσμενη αγάπη και την ανιδιοτελή καλοσύνη, συνεχίζει να ζει. Γιατί δεν ήταν μια ιστορία διασημότητας—ήταν μια ιστορία ανθρωπιάς.
