Όταν νιώθουμε ότι πρέπει να καθίσουμε λίγο κάπου για να ξεκουραστούμε, πρέπει να το παίρνουμε σοβαρά. Το σώμα μας μάς μιλάει! Το να καθόμαστε όλη την ώρα εννοείται πως δεν βοηθά την υγεία μας, αλλά σίγουρα δεν βοηθά και η διαρκής ορθοστασία!
Αν κάποια στιγμή αισθανθούμε καταπόνηση, επειδή βρισκόμαστε πολλές ώρες σε όρθια στάση, αν για παράδειγμα πονάνε τα γόνατά μας ή ζαλιζόμαστε, ίσως πρέπει να σκεφτούμε ότι ήρθε η ώρα επιτέλους να καθίσουμε και να ξεκουράσουμε το σώμα μας, ώστε μετά να μπορέσουμε να συνεχίσουμε αυτό που κάναμε.
Δεν χρειάζεται να καταπονούμε τον εαυτό μας, με το να στεκόμαστε όρθιοι παραπάνω από ό,τι αντέχουμε και ακόμη περισσότερο όταν είμαστε στην εργασία μας, καθώς αν αισθανόμαστε κουρασμένοι και μας ταλαιπωρεί κάποιος πόνος, αυτό το πιθανότερο είναι να έχει αρνητικές συνέπειες και στην παραγωγικότητά μας.
Σύμφωνα με έρευνα του αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Ασφάλειας και Υγιεινής στην Εργασία, το να είμαστε όρθιοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα στην υγεία μας, όπως για παράδειγμα πόνο στη μέση μας, κούραση, μυϊκούς πόνους και πρήξιμο στα πόδια μας. Μπορεί, ακόμη, να επιδεινώσει κάποια υπάρχοντα.
Επίσης, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, αλλά και επιπλοκών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Με βάση τα συμπεράσματα των ερευνητών, η κίνηση, είτε αυτό σημαίνει λίγο περπάτημα, είτε απλώς η εναλλαγή από την όρθια θέαση στην καθιστή, φαίνεται να είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να μειώσουμε το ρίσκο για την υγεία μας.
Ένα ακόμη από τα προβλήματα που μπορεί να προκληθούν από την ορθοστασία είναι η χρόνια φλεβική ανεπάρκεια, μια πάθηση κατά την οποία οι κατεστραμμένες φλέβες επηρεάζουν το κυκλοφορικό σύστημα, εμποδίζοντας την ομαλή λειτουργία του.
Πολλά επαγγέλματα απαιτούν αρκετές ώρες ορθοστασίας. Όταν, ας πούμε, κάποιος δουλεύει σε ένα πολυκατάστημα, σε ένα κομμωτήριο ή είναι μάγειρας σε ένα εστιατόριο, σπάνια έχει τη δυνατότητα να καθίσει, όσο εργάζεται.
Το κάθισμα στην εργασία ως δικαίωμα
Στις ΗΠΑ, στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν νόμοι που απαιτούσαν να υπάρχουν καθίσματα για όλους στον χώρο εργασίας τους.
Το δικαίωμα στο κάθισμα, λοιπόν, ήταν ένα προστατευμένο δικαίωμα για όλους τους εργαζόμενους, ιδιαίτερα για τις γυναίκες.
Μάλιστα, όσο οι γυναίκες εισέρχονταν όλο και περισσότερο στην αγορά εργασίας, γεννήθηκε στην κατά τα άλλα πατριαρχική κοινωνία ο φόβος μήπως η πολλή κούραση και τα προβλήματα υγείας που θα τους προκαλούσε η ορθοστασία, θα τις εμπόδιζε να μείνουν έγκυοι.
Σε αυτό, βέβαια, αντιστάθηκε το φεμινιστικό κίνημα, που επιθυμούσε ίσα δικαιώματα και όχι ειδική μεταχείριση.
Μετά από πολλούς αγώνες, το 1964, ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) υιοθέτησε τελικά κάποια πρότυπα για τους χώρους εργασίας, τα οποία απαιτούσαν από τους εργοδότες να παρέχουν επαρκή και κατάλληλα καθίσματα στους εργαζομένους, καθώς και να δίνουν στους υπαλλήλους τους την ευκαιρία να τα χρησιμοποιούν, κάνοντας διαλείμματα καθιστοί.
Την επόμενη φορά που θα νιώσετε ότι πρέπει να καθίσετε, μην το σκεφτείτε περισσότερο, το σώμα σας ζητάει λίγη ανάπαυση, για να μπορεί να λειτουργήσει και πάλι μετά από αυτή και για να διατηρήσει την υγεία του!
