Η εμπιστοσύνη είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες αξίες σε μια σχέση. Παράλληλα, όλοι ξέρουμε πόσο εύθραυστη μπορεί να είναι. Επίσης, είναι γνωστό ότι απαιτεί από εμάς να αφηνόμαστε, να ανοιγόμαστε και να αποδεχόμαστε την ευαλωτότητά μας. Ίσως συχνά μας είναι δύσκολο να εμπιστευτούμε τον άλλο, ίσως να έχουμε ήδη κάποιο βίωμα που μας αποτρέπει από μια βαθύτερη σύνδεση, ίσως να έχουμε ήδη πληγωθεί και να φοβόμαστε ότι αν ξαναδείξουμε εμπιστοσύνη, αυτό θα επαναληφθεί.
Όταν έχουμε εμπιστοσύνη σε κάποιον, δεν σημαίνει μόνο ότι μοιραζόμαστε μαζί του ένα μυστικό, αλλά ακόμη και ότι είμαστε εντάξει να αφεθούμε με κάποιον τρόπο στα χέρια και τις δικές του ικανότητες. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, με τον ψυχολόγο μας, τον δικηγόρο ή τον λογιστή μας.
Το σημαντικότερο που μπορούμε να αποκομίσουμε από την επιλογή μας να εμπιστευθούμε κάποιον είναι να μπορούμε να διαμορφώσουμε μία σαφή εικόνα για το άτομό του, δίνοντας και σε εκείνον την ευκαιρία να αποδειχθεί αξιόπιστος. Αν δεν το δοκιμάσουμε, δεν θα μάθουμε ποτέ αν είναι άξιος της εμπιστοσύνης μας, ώστε πιθανόν να τολμήσουμε να έρθουμε πιο κοντά του και να δημιουργήσουμε μια πιο ουσιαστική σχέση μαζί του.
Σίγουρα το αν θα εμπιστευτούμε ή όχι κάποιον είναι ένα ρίσκο. Αν επιλέξουμε να δείξουμε την εμπιστοσύνη μας, δύο είναι τα πιθανά σενάρια. Είτε θα επιβεβαιώσουμε ότι κάναμε καλά και το συγκεκριμένο άτομο αξίζει να είναι φίλος ή συνεργάτης μας, είτε θα νιώσουμε προδομένοι. Και στις δύο περιπτώσεις, κάτι θα μάθουμε για τον άλλο, αλλά και για τον εαυτό μας.
Τι λένε οι ερευνητές για την εμπιστοσύνη
Σε έρευνα της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, κατά την οποία οι συμμετέχοντες ερωτήθηκαν σχετικά με το αν θα εμπιστεύονταν σε ξένους μικρές ποσότητες χρημάτων, με την ελπίδα ότι οι ξένοι θα τους επέστρεφαν τα χρήματα, αποδείχθηκε ότι όσοι δεν έδειξαν εμπιστοσύνη, συνέχισαν να έχουν δυσκολία στο να εμπιστευτούν, ενώ δεν έπαψαν να υποτιμούν την αξιοπιστία των άλλων, ακόμα και χωρίς να έχουν πραγματικά δεδομένα γι’ αυτό. Αυτό συνέβη επειδή, εφόσον δεν εμπιστεύτηκαν τους ξένους, δεν έμαθαν και ποτέ τι θα γινόταν αν το είχαν κάνει.
Με λίγα λόγια, η εμπιστοσύνη καλό είναι να δίνεται, πριν να κερδηθεί. Άλλωστε οι άνθρωποι όταν κάποιος τους εμπιστεύεται, τείνουν να το ανταποδίδουν, με το να είναι έμπιστοι και αποτελεσματικοί, οπότε δεν χρειάζεται πάντα να είμαστε προκατειλημμένοι και να φοβόμαστε ότι ο άλλος θα μας προδώσει. Έτσι δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο και να βιώσουμε μία σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης!
Πολλές φορές το να μη δείχνουμε εμπιστοσύνη, μπορεί να μας φορτώσει ακόμη και με ευθύνες που δεν μας αναλογούν. Για παράδειγμα, όταν δεν εμπιστευόμαστε την ομάδα μας στο γραφείο, γιατί πιστεύουμε ότι κανείς δεν θα τα καταφέρει καλύτερα από εμάς, κινδυνεύουμε να αναλάβουμε πολύ περισσότερες υποχρεώσεις, με αποτέλεσμα να δυσκολέψουμε την εργασιακή μας καθημερινότητα και να είμαστε εν τέλει δυσαρεστημένοι.
Ας ανοιχτούμε στους άλλους, ας εμπιστευτούμε τις δυνατότητές τους και την ικανότητά τους να σταθούν σημαντικοί βοηθοί για εμάς και ας κάνουμε το ίδιο και για εκείνους!