Οι πτώσεις μεταξύ των μεγαλύτερων ενηλίκων δεν είναι απλώς συχνές, αλλά θανατηφόρες. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι πτώσεις κατατάσσονται ως η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου λόγω τραυματισμών για άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω παγκοσμίως. Ενώ αυτό το στατιστικό στοιχείο είναι ανησυχητικό, μια νέα έρευνα δείχνει ότι ένα απλό τεστ ισορροπίας θα μπορούσε να βοηθήσει στον εντοπισμό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο πριν βιώσουν μια πτώση που μπορεί να τους αλλάξει τη ζωή.
Μελέτη επιστημόνων του University of São Paulo αποκάλυψε ότι οι συνήθεις μέθοδοι ελέγχου της ισορροπίας μπορεί να χρειάζονται αναθεώρηση. Η έρευνα, η οποία περιλάμβανε 153 ενήλικες ηλικίας 60-89 ετών, καταδεικνύει ότι τα τρέχοντα τεστ ισορροπίας των 10 δευτερολέπτων ενδέχεται να μην εντοπίζουν κρίσιμες ενδείξεις κινδύνου πτώσης σε κατά τα άλλα υγιείς ηλικιωμένους.
Ποιο τεστ ισορροπίας αξιολογεί καλύτερα τον κίνδυνο για πτώση
«Το σημερινό μοντέλο του τεστ ισορροπίας είναι απλό και απαιτεί από το άτομο να παραμείνει σε καθεμία από τις τέσσερις θέσεις – παράλληλα πόδια, το ένα πόδι ελαφρώς πιο μπροστά από το άλλο, το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και ισορροπώντας στο ένα πόδι – για μόνο 10 δευτερόλεπτα, προκειμένου να ελεγχθούν προβλήματα ισορροπίας και κινητικότητας. Ωστόσο, η νέα μελέτη δείχνει κάτι που ήδη υποψιαζόμασταν, τα 10 δευτερόλεπτα σε κάθε θέση δεν είναι αρκετά», επισημαίνουν οι ερευνητές.
Αντί της τρέχουσας διαδικασίας δοκιμής πολλαπλών θέσεων για σύντομο χρονικό διάστημα, οι ερευνητές προτείνουν ότι το τεστ με δύο πιο δύσκολες θέσεις για μεγαλύτερη διάρκεια θα μπορούσε να παρέχει ακριβέστερες προβλέψεις του κινδύνου πτώσης. Με την επέκταση του χρόνου παρατήρησης στα 30 δευτερόλεπτα για την στάση από φτέρνα σε δάχτυλο και την στάση ισορροπίας σε ένα πόδι, ενδεχομένως οι ειδικοί να μπορούν να εντοπίσουν καλύτερα τα άτομα που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
Ένα ακόμα σημαντικό εύρημα της μελέτης, είναι ότι για κάθε επιπλέον δευτερόλεπτο που ένα άτομο μπορούσε να διατηρήσει αυτές τις δύσκολες θέσεις οι πιθανότητες πτώσης μέσα στους επόμενους έξι μήνες φάνηκαν να μειώνονται κατά 5%.
Τι αποκάλυψε η έρευνα
Όταν συγκρίθηκαν εκείνοι που αργότερα έπεσαν με εκείνους που δεν έπεσαν, οι διαφορές ήταν αισθητές. Τα άτομα που έπεσαν κατά τη διάρκεια της εξάμηνης περιόδου παρακολούθησης της μελέτης μπορούσαν να διατηρήσουν τη στάση του ενός ποδιού μόνο για 10,4 δευτερόλεπτα κατά μέσο όρο, σε σύγκριση με 17,2 δευτερόλεπτα για όσους δεν έπεσαν.
Παρόμοια μοτίβα προέκυψαν και στη στάση από τη φτέρνα στο πόδι, με εκείνους που έπεσαν να μπορούν να διατηρήσουν την στάση κατά μέσο όρο 17,5 δευτερόλεπτα έναντι 24,8 δευτερολέπτων για εκείνους που δεν έπεσαν.
Ενώ στα πλαίσια της μελέτης οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εξελιγμένη τεχνολογία πλατφόρμας δύναμης για τη μέτρηση της ταλάντωσης του σώματος, επισημαίνουν ότι ακόμα και η απλή χρονομέτρηση του χρόνου που μπορεί κάποιος να κρατήσει την ισορροπία του σε αυτές τις δύσκολες θέσεις φάνηκε να παράσχει αξιόπιστες εκτιμήσεις του κινδύνου πτώσης.
