Κάποιες φορές με το που γνωρίζουμε κάποιον, λέμε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε «αδελφές ψυχές», γιατί μας κάνει αμέσως «κλικ» και θέλουμε να τον μάθουμε καλύτερα! Είναι αυτές οι ευτυχείς περιπτώσεις κατά τις οποίες, με την πρώτη κιόλας συνάντησή μας με ένα άτομο αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει χημεία μεταξύ μας. Πιθανόν να μας είχε συμβεί αυτό στην πρώτη γνωριμία και με ορισμένους ανθρώπους που τώρα είναι φίλοι μας ή με τον σύντροφό μας.

Τι είναι αυτό, όμως, που κάνει δύο ανθρώπους να νιώθουν αυτό το «κλικ», να αισθάνονται δηλαδή οικεία και να συνδέονται τόσο εύκολα και γρήγορα ο ένας με τον άλλο, χωρίς καν να γνωρίζονται ακόμη καλά – καλά; Γιατί νιώθουμε άνετα με κάποιον με την πρώτη κιόλας κουβέντα που ανταλλάζουμε μαζί του ενώ με κάποιον άλλο όχι;

Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για κάτι μαγικό, για μια επαφή που είχαμε σε μια προηγούμενη ζωή και την ξαναβιώνουμε σε αυτή ή σε κάτι άλλο εξίσου ανεξήγητο. Σύμφωνα με σχετική έρευνα που διεξήχθη στο Κολλέγιο Ντάρτμουθ το 2018, σημαντικό ρόλο σε αυτή την αίσθηση ουσιαστικής επικοινωνίας με τον άλλο από το πρώτο γεια ή από τα πρώτα λεπτά της συζήτησής μας μαζί του, παίζουν μεταξύ άλλων και νευροβιολογικοί παράγοντες.

Οι ερευνητές μέτρησαν την δραστηριότητα του εγκεφάλου σε δείγμα 42 εθελοντών, ενώ αυτοί παρακολουθούσαν μικρά σε διάρκει video clip. Παρατηρήθηκε ότι όσοι είχαν στενές σχέσεις μεταξύ τους, είχαν παρόμοια εγκεφαλική δραστηριότητα σε πολλά πεδία. Ανάμεσα σε αυτά  και σε όσα αφορούν στην επεξεργασία των συναισθημάτων και στην επιλεκτική προσοχή.

Επίσης, όπως κατέδειξε η έρευνα, ο τρόπος αντίληψης του κόσμου ήταν κοινός για όλους όσοι ήταν με έναν τρόπο συνδεδεμένοι μεταξύ τους.

Μάλιστα, λέγεται ότι οι άνθρωποι που είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν στενές σχέσεις μεταξύ τους στο μέλλον, μπορεί όχι μόνο να σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο, αλλά να μοιάζουν και συμπεριφορικά. Για παράδειγμα, να χρησιμοποιούν παρόμοιες χειρονομίες και εκφράσεις προσώπου.

Με πιο απλά λόγια, τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ότι με κάποιον είμαστε «αδελφές ψυχές»;

Το να μιλάμε την ίδια «γλώσσα»

Το πώς λέμε δηλαδή κάτι. Ο τρόπος και οι λέξεις που χρησιμοποιεί κάποιος για να πει κάτι μπορεί να διαφέρει εντελώς από τον τρόπο και τις λέξεις που χρησιμοποιεί κάποιος άλλος για να πει ακριβώς το ίδιο. Οι άνθρωποι που ταυτίζονται στον τρόπο που εκφράζονται και επικοινωνούν, τείνουν να συνδέονται ακόμη και από τις πρώτες τους αλληλεπιδράσεις.

Το να αναγνωρίζουμε την ομοιότητά μας

Όπως τα πτηνά ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο από τα χαρακτηριστικά των φτερών τους, έτσι και οι άνθρωποι αναγνωρίζουν τους όμοιούς τους από κάποια χαρακτηριστικά που εντοπίζουν σε αυτούς και είναι συμβατά με τα δικά τους. Αυτά έχουν να κάνουν με διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία, η εθνικότητα ή το επίπεδο μόρφωσης.

Το να μοιραζόμαστε στιγμές

Όταν συναντάμε κάποιον άγνωστο σε μια ευάλωτη περίοδο της ζωής μας ή όταν δουλεύουμε με κάποιον για έναν κοινό σκοπό ή προσπαθούμε να λύσουμε από κοινού ένα πρόβλημα, είναι πιο εύκολο να δεθούμε μαζί του, από ό,τι θα συνέβαινε σε άλλες συνθήκες. Το να μοιραζόμαστε τα τρωτά μας σημεία, μας κάνει να νιώθουμε πιο συνδεδεμένοι με αυτούς που είναι εκεί για να ακούσουν τις συγκινητικές ιστορίες μας. Ίσως ο άλλος ακόμη και να ταυτιστεί μαζί μας, αν έχει περάσει κάτι αντίστοιχο.

Το να κάνουμε χιούμορ μαζί

Το να γελάμε μαζί με κάποιον δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι τα πηγαίνουμε καλά μαζί του και σε άλλα επίπεδα, κάτι που μπορεί να μην είναι απαραίτητο. Σίγουρα όμως, το να κάνουμε αστεία και να περνάμε ευχάριστες στιγμές γέλιου με έναν συνάδελφο ή έναν νέο φίλο μας φέρνει πιο κοντά.

Όπως και αν έχει, αξίζει να ανακαλύψουμε τα σημάδια ότι ο άνθρωπος που μόλις γνωρίσαμε μπορεί να γίνει πολύ σημαντικός για εμάς στο μέλλον!