Πιάνετε τον εαυτό σας να ζηλεύει τις επιτυχίες των άλλων; Να επιθυμείτε κάτι που έχει ο φίλος ή ο συνάδελφος; «Ζηλεύω τα ωραία ρούχα της φίλης μου», «Ζηλεύω τον μεγαλύτερο μισθό του συναδέλφου». Πόσες φορές δεν έχουμε κάνει τέτοιες σκέψεις;

Μια σειρά ψυχολογικών μελετών έχει αποκαλύψει ότι δεν χρειάζεται να κακολογούμε τον εαυτό μας για το συναίσθημα της ζήλιας, σε τέτοιο βαθμό που να προσπαθούμε να το αποβάλουμε εντελώς από τη ζωή μας. Θα ήταν πιο σοφό να το επαναξιολογήσουμε και να το αξιοποιήσουμε για να γίνουμε καλύτεροι σε διάφορους τομείς της ζωής μας!

Κανείς δεν εκτιμάει τους ζηλιάρηδες, δεν τους θέλει στη ζωή του. Όταν, μάλιστα, κάποιος αναπτύσσει αισθήματα ζήλιας για τους άλλους νιώθει κάπως «κακός» άνθρωπος. Ο Σουηδός ψυχίατρος Άντερς Χάνσεν έρχεται να απαλύνει τις τύψεις μας, τονίζοντας πως η ζήλια σε σωστές δόσεις μπορούσε ακόμη και να ενδυναμώσει τις γνωστικές μας λειτουργίες.

Σε σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Personality and Social Psychology της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας, 500 άτομα κλήθηκαν να διαβάσουν κείμενα που αφορούσαν σε διάφορες επιτυχίες φανταστικών χαρακτήρων και να περιγράψουν αν το συναίσθημα που τους γεννήθηκε ήταν ζήλια ή θαυμασμός. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι όσοι από τους συμμετέχοντες ζήλεψαν, κατέγραψαν στη μνήμη τους περισσότερες λεπτομέρειες από αυτούς που αισθάνθηκαν θαυμασμό.

Αυτό μπορεί να καταδείξει ότι κάποιοι από τους ανθρώπους που νιώθουν ζήλια για τα επιτεύγματα των άλλων, μπορούν να γίνουν πιο δημιουργικοί και αποτελεσματικοί, αν αξιοποιήσουν σωστά τα δεδομένα από τις ζωές των γύρω τους, τα οποία καταγράφουν ως σημαντικά και ικανά να οδηγήσουν στην επιτυχία ή την ευτυχία.

Επίσης, με βάση την παραπάνω έρευνα, όσοι ζηλεύουν, είτε εξασκώντας τη μνήμη τους ώστε να σημειώσουν τις χρήσιμες πληροφορίες, είτε με τη δημιουργικότητα που συχνά τους χαρακτηρίζει, φαίνεται να ακονίζουν σε γενικές γραμμές περισσότερο το μυαλό τους. Επιστημονικά μιλώντας, η ζήλια οξύνει τις νοητικές μας ικανότητες!

Γιατί είναι τόσο δυσάρεστο συναίσθημα η ζήλια;

Γιατί μας πληγώνει όταν ζηλεύουμε; Αυτό εξηγείται και νευροβιολογικά, καθώς υπάρχει ένας μηχανισμός στον οργανισμό μας, ο οποίος είναι πιθανό μέσω της ζήλιας να ενεργοποιεί διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, όπως την αμυγδαλή και το μετωπιαίο λοβό, είναι υπεύθυνες για τον πόνο.

Γιατί ζηλεύω;

Σύμφωνα με τις αρχές της ανθρώπινης ψυχολογίας, η ζήλια ανέκαθεν ήταν ένας τρόπος που χρησιμοποιούσε ο εγκέφαλός μας για να σιγουρευτεί πως παλεύει για τη θέση του σε μία ομάδα και κατ’ επέκταση στον κόσμο. Καθημερινά προσπαθούμε να αποδείξουμε στους άλλους και στον εαυτό μας ότι είμαστε το ίδιο καλοί με τον διπλανό μας, ότι δεν υστερούμε σε κάτι και ότι μπορούμε και αξίζουμε να έχουμε ό,τι και εκείνος.

Δεν νομιμοποιούμε τη ζήλια και σε καμία περίπτωση δεν συστήνουμε να επιλέγετε να καλλιεργείτε τέτοια συναισθήματα στην καθημερινότητά σας και στις σχέσεις σας με τους άλλους. Το μόνο που πρέπει να θυμάστε είναι πως την επόμενη φορά που θα ζηλέψετε, δεν χρειάζεται να βιαστείτε να κατηγορήσετε τον εαυτό σας ή να ντραπείτε για το συναίσθημά σας. Αντιθέτως, κρατήστε τα όποια θετικά προσφέρει αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, στον οργανισμό σας.

Στο τέλος της μέρας, όμως, μην ξεχνάτε να δείχνετε ευγνωμοσύνη στον εαυτό σας για ό,τι είστε και ό,τι έχετε!