Το περπάτημα θεωρείται από πολλούς η καλύτερη άσκηση και μάλλον… όχι αδίκως. Ένα προοδευτικά υψηλότερης έντασης πρόγραμμα άσκησης με περπάτημα σε συνδυασμό με τη συνήθη φυσικοθεραπεία φάνηκε να βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής και την κινητικότητα επιζώντων από εγκεφαλικό επεισόδιο, σύμφωνα με προκαταρκτική μελέτη που θα παρουσιαστεί στο Διεθνές Συνέδριο Εγκεφαλικών Επεισοδίων 2025 της American Stroke Association.

Η ανάκτηση της ικανότητας βάδισης αποτελεί σημαντικό μέρος της αποκατάστασης από το εγκεφαλικό επεισόδιο. «Η δομημένη και προοδευτικά πιο απαιτητική άσκηση, με τη βοήθεια φορητών συσκευών που παρέχουν ανατροφοδότηση σχετικά με την ένταση, μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να διατηρήσουν ασφαλή επίπεδα έντασης που είναι ζωτικής σημασίας για τη νευροπλαστικότητα, που αποτελεί την ικανότητα του εγκεφάλου να θεραπεύεται και να προσαρμόζεται» αναφέρουν οι ερευνητές.

«Οι πρώτοι δύο μήνες μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο πρόκειται για το διάστημα όπου ο εγκέφαλος έχει την μεγαλύτερη ικανότητα αλλαγής. Η μελέτη μας δείχνει θετικά αποτελέσματα κατά το αρχικό στάδιο της αποκατάστασης» συμπληρώνουν οι ίδιοι.

Τι έδειξε η έρευνα για το περπάτημα

Στη μελέτη που διεξήχθη σε 12 μονάδες αποκατάστασης σε ολόκληρο τον Καναδά, 306 άτομα εισήχθησαν σε μονάδα αποκατάστασης για εγκεφαλικά επεισόδια κατά μέσο όρο ένα μήνα μετά την εμφάνιση ισχαιμικού (που προκλήθηκε από θρόμβο) ή αιμορραγικού εγκεφαλικού επεισοδίου. Τους ζητήθηκε να περπατήσουν για έξι λεπτά. Σε αυτό το σημείο, οι άνθρωποι μπορούσαν να περπατήσουν κατά μέσο όρο 152 μέτρα.

Στη συνέχεια οι ερευνητές διεξήγαγαν μια τυφλή δοκιμή στην οποία οι συμμετέχοντες τυχαία συμμετείχαν σε τυπική φυσικοθεραπεία ή σε ένα νέο πρωτόκολλο. Με βάση το σημείο εκκίνησης των συμμετεχόντων, ο στόχος του πρωτοκόλλου περιελάμβανε τουλάχιστον 30 λεπτά καθημερινής δραστηριότητας με βάρη και περπάτημα που αυξανόταν σε ένταση με την πάροδο του χρόνου.

Οι συμμετέχοντες φορούσαν ένα ρολόι παρακολούθησης δραστηριότητας που κατέγραφε τους καρδιακούς παλμούς και τον αριθμό των βημάτων ενώ περπατούσαν, μετρώντας ταυτόχρονα την ένταση. Ο νέος στόχος του πρωτοκόλλου ήταν η επίτευξη 2.000 βημάτων με την καρδιά να ασκείται σε μέτρια ένταση για 30 λεπτά κατά τη διάρκεια συνεδριών φυσικοθεραπείας πέντε ημέρες την εβδομάδα.

Όλες οι μονάδες ξεκίνησαν από τη φάση ελέγχου, με 162 συμμετέχοντες να λαμβάνουν μόνο τη συνήθη φροντίδα και 144 να λαμβάνουν την παρέμβαση με περπάτημα προοδευτικής υψηλότερης έντασης. Οι σωματικές και γνωστικές ικανότητες και η ποιότητα ζωής μετρήθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης και κατά το εξιτήριο, περίπου τέσσερις εβδομάδες αργότερα. Η ανάλυση προσαρμόστηκε για την ηλικία, το φύλο και τον αρχικό χρόνο της εξάλεπτης δοκιμασίας βάδισης.

Σύμφωνα με την ανάλυση: 

  • Η βελτίωση στη δοκιμασία βάδισης έξι λεπτών ήταν περίπου 43,6 μέτρα μεγαλύτερη στην ομάδα προοδευτικά υψηλότερης έντασης βάδισης σε σύγκριση με την ομάδα συνήθους φροντίδας.
  • Η ομάδα με την προοδευτικά υψηλότερη ένταση βάδισης βελτίωσε σημαντικά τις μετρήσεις ποιότητας ζωής, την ισορροπία και την κινητικότητα αλλά και την ταχύτητα βάδισης.