Σύμφωνα με έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Physiological Reports, οι πρωτεΐνες που σχετίζονται με την καταστολή της πείνας αυξάνονται αμέσως μετά από μια ώρα μέτριας έντασης άσκηση στα άτομα με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία. Ταυτόχρονα, παρατηρήθηκε μείωση ενός ορμονικού παράγοντα που διεγείρει την όρεξη.
Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ιράν, περιλάμβανε έντεκα παχύσαρκους άνδρες που ήταν μεταβολικά υγιείς, μη καπνιστές, δεν έπαιρναν φάρμακα και είχαν καθιστική ζωή. Όλα τα άτομα συμμετείχαν σε δύο τυχαία ελεγχόμενες δοκιμές διάρκειας τεσσάρων ωρών, οι οποίες περιλάμβαναν γεύματα και μετρήσεις με τη διαφορά ότι η μία είχε μια περίοδο άσκησης και συγκεκριμένα ποδηλασίας διάρκειας 60 λεπτών, ενώ η άλλη μια περίοδο ξεκούρασης.
Άσκηση και όρεξη: Ένα περίπλοκο θέμα
Υπάρχουν σύνθετες αλληλεπιδράσεις πολλών ορμονών που προκαλούν την πείνα και τον κορεσμό, εξήγησαν οι επιστήμονες.
Ορισμένα δεδομένα έχουν δείξει ότι η καταστολή της όρεξης μετά την άσκηση μπορεί να είναι λιγότερο έντονη σε άτομα με παχυσαρκία, ενώ άλλες έρευνες έχουν δείξει παρόμοιες αντιδράσεις μεταξύ παχύσαρκων και αδύνατων ατόμων.
Αν και η εν λόγω μελέτη αφορούσε ένα μικρό δείγμα και παρόλο που το ζήτημα φαίνεται να είναι πολύπλοκο, οι συγγραφείς τονίζουν ότι η άσκηση γενικότερα μπορεί να θεωρηθεί ως ένας ακόμα τρόπος ελέγχου της όρεξης των ατόμων με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια υγιεινή επιλογή του τρόπου ζωής.
«Αν και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν το αν ένα άτομο αισθάνεται πεινασμένο ή όχι, η άσκηση μπορεί να είναι ένα εργαλείο για την προσωρινή καταστολή της όρεξης και μπορεί να βοηθήσει σε προγράμματα απώλειας ή διαχείρισης του βάρους. Όλοι μας πρέπει να προσπαθούμε να ακούμε τα σήματα που μας στέλνει το σώμα μας. Αν μετά την άσκηση αισθάνεται κανείς λιγότερη πείνα, τότε θα πρέπει να προσπαθήσει να φάει όντως λιγότερο», ανέφεραν οι ερευνητές.
Αντικρουόμενα ευρήματα
Επιστήμονες από το University of Virginia διεξήγαγαν επίσης μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Journal of the Endocrine Society για να εξετάσουν πώς οι διαφορετικές εντάσεις άσκησης επηρεάζουν τα επίπεδα της γκρελίνης (της «ορμόνης της πείνας») στο σώμα και το επακόλουθο αίσθημα πείνας.
Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι οι προπονήσεις υψηλής έντασης μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές στη μείωση της όρεξης σε σύγκριση με τη μέτρια άσκηση ή την αδράνεια (καθόλου άσκηση).
Σε αυτήν την περίπτωση όμως, όλοι οι συμμετέχοντες είχαν υγιές σωματικό βάρος, σύμφωνα με τις τυπικές μετρήσεις του δείκτη μάζας σώματος.
Κατά τη διάρκεια της άσκησης υψηλής έντασης, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες παρουσίασαν μειωμένα επίπεδα της ουδέτερης μορφής της γκρελίνης αλλά μόνο οι γυναίκες παρουσίασαν σημαντική μείωση της μορφής που διεγείρει την πείνα. Αυτό υποδηλώνει ότι η έντονη άσκηση μπορεί να επηρεάζει διαφορετικά την όρεξη των γυναικών και των ανδρών.
«Εάν θεωρήσουμε την άσκηση φάρμακο, τότε η δόση θα πρέπει να προσαρμόζεται με βάση τους προσωπικούς στόχους του ατόμου», κατέληξαν οι ερευνητές.
