Ο υγιής εγκέφαλος και η εύρυθμη λειτουργία του είναι το παν για μια λειτουργική καθημερινότητα. Πόσο συχνά όμως, ανησυχείτε ότι θα επηρεαστεί αναπόφευκτα από την γήρανση, με αποτέλεσμα την εξασθένιση της μνήμης ή ακόμα και την άνοια; Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι αυτές οι προσδοκίες μπορεί να επηρεάσουν το πόσο ακμαίοι αισθάνεστε νοητικά καθώς μεγαλώνετε.
Ερευνητές από το Pennsylvania State University και άλλα ιδρύματα ανακάλυψαν ότι οι μεγαλύτεροι ενήλικες που έχουν πιο θετικές προσδοκίες για την γήρανση τείνουν να αναφέρουν καλύτερη γνωστική λειτουργία και λιγότερες ανησυχίες για την γνωστική έκπτωση.
Άνοια VS θετικών προσδοκιών
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Aging & Mental Health, εξέτασε 581 ενήλικες ηλικίας 65-90 ετών, με μέσο όρο ηλικίας τα 71 έτη. Η ερευνητική ομάδα διερεύνησε πώς οι προσδοκίες των συμμετεχόντων σχετικά με τη γήρανση σχετίζονταν με τις γνωστικές ικανότητες που θεωρούσαν ότι είχαν οι ίδιοι και με οποιαδήποτε παρατηρούμενη μείωση στις ικανότητες σκέψης τους.
Μπορείτε να το σκεφτείτε ως εξής: Αν πιστεύετε ότι η απώλεια μνήμης (ή μέρους της) είναι αναπόφευκτη όσο μεγαλώνετε, ίσως είναι πιο πιθανό να ερμηνεύσετε φυσιολογικές στιγμές που μπορεί απλώς να έχετε ξεχάσει μια λεπτομέρεια (όπως το που αφήσατε τα κλειδιά σας) ως σοβαρές ενδείξεις γνωστικής εξασθένισης.
Αντίθετα, αν διατηρείτε πιο θετικές προσδοκίες για τη γήρανση, μπορεί να θεωρήσετε τέτοιες περιστασιακές απώλειες ως φυσιολογικές εμπειρίες που συμβαίνουν σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, εξηγούν οι ερευνητές.
Οι σκέψεις επηρεάζουν τις επιδόσεις και το αντίστροφο
Στα πλαίσια της μελέτης, εξετάστηκαν τρεις διαφορετικοί τύποι προσδοκιών αναφορικά με την γήρανση: αυτές που σχετίζονται με την σωματική υγεία (όπως η προσδοκία ότι μπορεί να είμαστε λιγότερο δραστήριοι), την ψυχική υγεία (όπως η προσδοκία ότι μπορεί να αισθανόμαστε περισσότερο άγχος ή κατάθλιψη) και τη γνωστική λειτουργία (όπως η προσδοκία ότι μπορεί να ξεχνάμε συχνότερα).
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν αυτές τις προσδοκίες με τον τρόπο με τον οποίο οι συμμετέχοντες αξιολόγησαν τις τρέχουσες ικανότητες σκέψης τους και με το κατά πόσον αισθάνονταν ότι η γνωστική τους λειτουργία είχε μειωθεί κατά την τελευταία δεκαετία.
Και οι τρεις τύποι προσδοκιών αναφορικά με την γήρανση φάνηκαν να έχουν παρόμοιες σχέσεις με την γνωστική αυτοαντίληψη. Εκείνοι που ανέμεναν να διατηρήσουν καλύτερη σωματική υγεία, ψυχική υγεία και γνωστική λειτουργία καθώς μεγάλωναν και γερνούσαν, φάνηκαν να έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν καλύτερες τρέχουσες γνωστικές επιδόσεις και λιγότερες ενδείξεις γνωστικής έκπτωσης.
Αυτό υποδηλώνει, σύμφωνα με τους ερευνητές ότι οι προσδοκίες μας σχετικά με τη γήρανση δεν λειτουργούν μεμονωμένα. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε για τη σωματική γήρανση θα μπορούσε να επηρεάσει τις νοητικές μας επιδόσεις και το αντίστροφο.
