Η Λυδία Κονιόρδου είναι διακεκριμένη ηθοποιός, κορυφαία τραγωδός, σκηνοθέτιδα και δασκάλα μοιράζεται μαζί μας το προσωπικό της ταξίδι προς την εμμηνόπαυση. Η ίδια δεν σκέφτεται την ηλικία, ενώ θεωρεί πως «η φύση μάς φανερώνεται με αέναους κύκλους, όπου δεν υπάρχει τέλος ή αρχή. Κάθε κύκλος ανελίσσεται σε έναν άλλο με την εμπειρία του προηγούμενου, αλλά με μια διαφορετική, υπέροχη δυναμική. Η εμμηνόπαυση για μένα ήταν ένα κομμάτι αυτού του κύκλου και, εμπλουτισμένη με την όποια γνώση ζωής του παρελθόντος, μου άνοιξε ένα πεδίο συναρπαστικών εξερευνήσεων».
Η µητρική καθοδήγηση και η ελευθερία
Υπήρξα τυχερή, δεν βίωσα σχεδόν καμία ψυχολογική ή ορμονική αλλαγή. Δεν είχα εξάψεις, κατάθλιψη, εκρήξεις ή ό,τι άλλο. Εκτός από τα καθαρά φυσικά φαινόμενα της διακοπής, γενικά σχεδόν δεν κατάλαβα το πέρασμα στην άλλη συνθήκη. Ίσως σε αυτό να συνέβαλε ο τρόπος με τον οποίο με καθοδήγησε η μητέρα μου και με έμαθε να σέβομαι τις ημέρες της περιόδου, να ακούω το σώμα μου και να μην το ζορίζω. Αν και υπήρξα πρωταθλήτρια στο βόλεϊ, με έντονες προπονήσεις και σωματική κόπωση, ποτέ δεν ένιωσα πόνους και δυσφορία στην περίοδο. Πιθανώς αυτό με βοήθησε να αποδέχομαι και να σέβομαι τη φύση και στη διάρκεια της εμμηνόπαυσης. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι, παρόλο που είχα πάντα πολύ σταθερό και ομαλό κύκλο, όταν η περίοδος τελείωσε, ένιωσα σαν να μην υπήρξε ποτέ. Η επίγνωση ότι δεν θα ξανάρθει δεν με γέμισε θλίψη, αντίθετα μου έδωσε ένα παράξενο αίσθημα ελευθερίας και ανεξαρτησίας.
Η οµορφιά ως ενα ταξίδι
Όπως όλες οι γυναίκες, έχω κι εγώ ένα κομμάτι που θέλει να είναι όμορφο. Ευτυχώς, για μένα η ομορφιά δεν είναι κάτι τεχνητό, είναι η συμπύκνωση πάνω στο σώμα του ταξιδιού που έχεις επιλέξει στη ζωή. Αν το ταξίδι είναι πλούσιο και όμορφο, έτσι θα είναι και η όψη σου. Δεν παθαίνω λοιπόν πανικό με τις αλλαγές, τις αποδέχομαι ως μέρος του ταξιδιού. Έχω μάθει από νωρίς –και από τη μάνα μου και από τον αθλητισμό– να προσέχω τη διατροφή και τη φυσική κατάστασή μου. Είμαι ενεργητική, βαριέμαι να κάθομαι. Δεν καπνίζω, είμαι χρόνια χορτοφάγος και, όταν μπορώ, vegan. Αποφεύγω τα ζωικά λιπαρά για το καλό μου και το καλό του πλανήτη. Έχω δει μεγάλα οφέλη από αυτές τις συνήθειες.
Η βίαιη αλλαγή της ζωής μας στην πανδημία έφερε κάποιες αλλαγές στο σώμα μου, κυρίως ως προς το σπλαχνικό λίπος και την εξασθένιση των μυών. Όμως κάνω ασκήσεις συνεχώς και με καθοδήγηση για να επανέλθω, και διαπίστωσα μεγάλη καλυτέρευση. Το σώμα θυμάται. Αυτό μου έδωσε όρεξη να συνεχίσω. Δεν σκέφτομαι την ηλικία μου. Δεν κοιτάζομαι διαρκώς στον καθρέφτη. Στο θέατρο έχουμε διδαχθεί ότι αν δεν δώσεις σημασία σε κάτι, κανείς δεν θα σταθεί σε αυτό. Νιώθω τι μπορεί να κάνει το σώμα μου και τι όχι. Κοιτάζω πάντα μπροστά και όσο πιο δημιουργικά μπορώ. Κυρίως, κρατώ μέσα μου ζωντανό το έκπληκτο βλέμμα του παιδιού. Είναι τόσο πολλά αυτά που δεν ξέρουμε ακόμη για τον εαυτό μας, για τον κόσμο, για την πορεία της ανθρωπότητας! Θέλω να διατηρώ μια όσο το δυνατόν καθαρή ματιά, απαλλαγμένη από δογματισμούς, προκαταλήψεις και ψευτοβεβαιότητες. Αυτή με διατηρεί νέα, και ίσως να το εκπέμπω στην όψη μου.
Η δουλειά και το δώρο της ζωής
Δεν μπορώ να συμβουλέψω γιατί κάθε γυναίκα είναι μια μοναδική περίπτωση. Μπορώ να πω τι κάνω εγώ. Ίσως αυτό βοηθήσει κάποιες στο δικό τους δρόμο.
Όταν έχασα τους γονείς μου, μετά το πένθος, συνειδητοποίησα βαθιά το μεγάλο δώρο της ζωής. Κάθε λεπτό που ζούμε, είτε θετικό είτε αρνητικό, είναι ανεκτίμητο. Ακόμα και τα λάθη μας είναι χρήσιμα, αρκεί να μάθουμε από αυτά και να μην τα ξανακάνουμε. Το δώρο της ζωής δεν είναι μόνο ατομικό, είναι και συλλογικό. Η συμπόνια και η αλληλεγγύη είναι κι αυτές μέρος του δώρου, το οποίο δεν εξαντλείται στο πρόσωπό μας.
Αν κοιτάζουμε συχνά τον ουρανό, θα δούμε ότι καμία δύση, καμία ανατολή δεν είναι ίδια. Η κάθε μέρα φέρνει εκπλήξεις. Ο πλανήτης μας εκπέμπει καθημερινά σήματα – ας τα ακούσουμε και ας προφέρουμε ό,τι μπορεί ο καθένας για το κοινό καλό. Τότε, οι ρυτίδες δεν θα μας απασχολούν τόσο πολύ.
Κάτι που επίσης με κάνει να αισθάνομαι δημιουργική είναι η δουλειά του θεάτρου, που με επέλεξε. Δεν τελειώνει, κάθε εποχή είναι και πιο βαθιά. Επιδιώκω να μοιράζομαι τα μυστικά της τέχνης μου με τους νέους και, στην προσπάθεια αυτή, συντονίζομαι με τη νέα γενιά, που έτσι κι αυτή με διδάσκει. Είναι όμως και τόσα άλλα που θέλω να κάνω «όταν μεγαλώσω» που μου φαίνεται ότι ο χρόνος μου είναι πολύτιμος.
