Οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που αντιμετωπίζουν ακράτεια ούρων θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τις ήπιες συνεδρίες yoga, το stretching αλλά και τις ασκήσεις ενδυνάμωσης σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Annals of Internal Medicine.
Η έρευνα, με επικεφαλής τους επιστήμονες του Stanford Medicine και του University of California, αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας για τον εντοπισμό μεθόδων χαμηλού κινδύνου και χαμηλού κόστους για την αντιμετώπιση της ακράτειας, μία από τις πιο κοινές παθήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες καθώς μεγαλώνουν.
Η άσκηση κατά της ακράτειας
Μετά από 12 εβδομάδες σε πρόγραμμα yoga χαμηλής έντασης (low-impact), οι συμμετέχουσες στη μελέτη είχαν περίπου 65% λιγότερα επεισόδια ακράτειας. Οι γυναίκες στην ομάδα ελέγχου, που έκαναν ασκήσεις stretching και ενδυνάμωσης αλλά όχι yoga, είχαν παρόμοιο όφελος την ίδια χρονική περίοδο.
«Στην μελέτη μας, δοκιμάσαμε το είδος της yoga που σχεδόν ο καθένας μπορεί να κάνει, με τροποποιήσεις για διαφορετικές σωματικές ικανότητες», δήλωσε η ανώτερη συγγραφέας της μελέτης, Δρ Leslee Subak, πρόεδρος μαιευτικής και γυναικολογίας στο Stanford Medicine.
Η ακράτεια ούρων, η οποία επηρεάζει περισσότερες από τις μισές γυναίκες μέσης ηλικίας και έως και το 80% των γυναικών στα 80 έτη, μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα άλλα προβλήματα, από κοινωνική απομόνωση έως κατάγματα οστών που προκαλούνται από πτώσεις.
Κι ενώ υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που συμβάλλουν στον κίνδυνο ακράτειας και δεν μπορούν να αλλάξουν, όπως η γήρανση, άλλοι μπορούν να τροποποιηθούν ώστε να καταφέρουμε να μειώσουμε τον κίνδυνο. «Μεγάλο μέρος της έρευνας έχει επικεντρωθεί στην απώλεια βάρους και τη φυσική δραστηριότητα, που στην πραγματικότητα είναι αποτελεσματικές θεραπείες», αναφέρει χαρακτηριστικά η Δρ Leslee Subak.
Πώς βοηθούν yoga, stretching και ενδυνάμωση
Η μελέτη συνέκρινε δύο προγράμματα άσκησης 12 εβδομάδων: 121 συμμετέχουσες ήταν στην ομάδα yoga και 119 στην ομάδα ελέγχου. Οι συμμετέχουσες ήταν γυναίκες με ακράτεια ούρων που προκαλούσε συμπτώματα τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Ήταν 45 έως 90 ετών, με μέση ηλικία τα 62 έτη.
Στο πρόγραμμα yoga, οι συμμετέχουσες έμαθαν 16 στάσεις χάθα yoga με σκοπό την ενίσχυση του πυελικού εδάφους, μέσω δύο συνεδριών 90 λεπτών την εβδομάδα. Το πυελικό έδαφος αποτελείται από τους μύες που σχηματίζουν τη βάση της λεκάνης και συγκρατούν τα όργανά της – συμπεριλαμβανομένης της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας – στη θέση τους. Ζητήθηκε επίσης από τις συμμετέχουσες να κάνουν γιόγκα για τουλάχιστον μία ώρα την εβδομάδα εκτός του μαθήματος και να κρατούν ένα ημερολόγιο πρακτικής.
Οι συμμετέχουσες στην ομάδα ελέγχου πέρασαν ίσο χρόνο σε συνεδρίες άσκησης, που ήταν επικεντρωμένες σε μη ειδικές ασκήσεις ενδυνάμωσης και stretching που δεν στόχευαν στην ενίσχυση του πυελικού εδάφους. Τους ζητήθηκε επίσης να εξασκούνται για μια επιπλέον ώρα την εβδομάδα και να κρατούν ημερολόγιο προπόνησης.
Η μελέτη ξεκίνησε με δια ζώσης συνεδρίες, που στη συνέχεια μετατράπηκαν σε προπονήσεις τηλεδιάσκεψης εξαιτίας των lockdown της covid-19. Οι συμμετέχουσες κατέγραφαν επίσης πότε εμφάνισαν ακράτεια. Απάντησαν επίσης σε τυπικά ερωτηματολόγια σχετικά με τη λειτουργία της ουροδόχου κύστης τους
Στην αρχή της μελέτης, οι συμμετέχουσες είχαν κατά μέσο όρο 3,4 επεισόδια ακράτειας ούρων την ημέρα, συμπεριλαμβανομένων 1,9 επεισοδίων τύπου επείγουσας ανάγκης (όταν μια υπερδραστήρια κύστη προκαλεί σε ένα άτομο την ανάγκη να ουρήσει πιο συχνά από το συνηθισμένο) και 1,4 επεισοδίων τύπου στρες (ακράτεια ως απόκριση στην πίεση στην κοιλιά, όπως από βήχα ή φτέρνισμα).
Μέχρι το τέλος των προγραμμάτων των 12 εβδομάδων, οι συμμετέχουσες στην ομάδα yoga αντιμετώπιζαν 2,3 λιγότερα επεισόδια ακράτειας την ημέρα, κατά μέσο όρο. Όσες ήταν στην ομάδα ελέγχου εμφάνισαν 1,9 λιγότερα επεισόδια την ημέρα. Οι δύο μέθοδοι φάνηκαν να είναι εξίσου αποτελεσματικές, σημειώνουν οι ερευνητές, με τις δύο προσεγγίσεις να μειώνουν τα επεισόδια ακράτειας κατά περίπου 60%.
