Έρχεται σε όλους κάποια μέρα που μας φέρνει αντιμέτωπους με την αγριότητα της ζωής. Είναι πολλά τα γεγονότα που αξίζουν το χαρακτηρισμό «άγρια».
Το καθένα για διαφορετικό λόγο και με διαφορετικό τρόπο.
Πρόσφατα πήρα στο mail μου τα αποτελέσματα από τις αξονικές – μαγνητικές εξετάσεις ενός πολύ δικού μου ανθρώπου. Διαβάζοντας τις γνωματεύσεις, κατέρρευσα. Είναι αυτό που περιγράφουμε εύστοχα με τη φράση «έχασα το έδαφος κάτω από τα πόδια μου». Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο κενό, άδειος, αβοήθητος και ανήμπορος να σηκωθείς από την καρέκλα, χαρακτηρίζει απόλυτα αυτήν τη δύσκολη στιγμή.
Είναι η ίδια ακριβώς στιγμή που συμβαίνει κάτι μαγικό. Σαν αντίβαρο μπαίνει στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς –και του νου σου– ο σκοπός ενδεδυμένος με ψυχραιμία και λογική. Για λίγο, το συναίσθημα καμουφλάρεται πίσω από την ανάγκη για δράση. Σηκώνεσαι από την καρέκλα και διαπιστώνεις ότι μπορείς να σταθείς ξανά στα πόδια σου. Κάθε λεπτό μετράει. Αρχίζεις και πάλι να παίρνεις τη ζωή –τη δική σου και κυρίως του αγαπημένου σου προσώπου– στα χέρια σου.
Εκεί που όλα έμοιαζαν μάταια στο μυαλό σου, βρίσκεις την άκρη του νήματος, τους κατάλληλους ανθρώπους με τους οποίους θα συμμαχήσεις, αλλά και τη δύναμη να καταστρώσεις ένα σχέδιο, σαν από αυτά που φτιάχνουν οι στρατηγοί πριν ριχτούν στη μάχη.
Χωρίς να το καταλάβεις, καλείσαι να πάρεις δύσκολες αποφάσεις. Αποφάσεις που όμως γίνονται ευκολότερες όταν έχεις όλα τα δεδομένα. Καθισμένος απέναντι από τον άνθρωπό σου που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στα χέρια του γιατρού του, παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα την αντίδρασή του στο άκουσμα της άσχημης διάγνωσης. Έχει στεγνώσει η ψυχή σου, μα μέσα σου τα δάκρυα δεν έχουν σταματημό. Όμως στο πρόσωπό σου έχει ζωγραφιστεί ένα πλατύ χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Είναι ακριβώς αυτό που προτιμά να αντικρίζει ο άνθρωπός σου όταν ανταλλάσσει μαζί σου κάποιες αινιγματικές ματιές ακούγοντας τα νέα και τις επιλογές που έχει.
«Ναι, θα προχωρήσουμε στη θεραπεία, θα το παλέψουμε, γιατρέ». Η φράση συνοδεύεται από ένα χαμόγελο που φωτίζει όλο το δωμάτιο. Το βλέμμα του δικού σου ανθρώπου εκπέμπει πλέον σιγουριά και αποφασιστικότητα. Ο εφιάλτης δίνει τη θέση του στο όνειρο. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεσαι το όνειρο, τη δυνατότητα να δεις τον εαυτό σου στο μέλλον, την αναγκαιότητα να ζήσεις – σε όποια ηλικία κι αν είσαι και με όποια συνοδά προβλήματα υγείας κουβαλάς.
Η δύναμη γίνεται μεταδοτική και αμφίδρομη. Κινητήρια –πραγματικά– δύναμη να καταφέρεις τα ακατόρθωτα. Να αντέξεις κάθε είδους θεραπείες, να παλέψεις σαν λιοντάρι. Ακόμα κι αν χάσεις τελικά τον πόλεμο, έχεις επιτύχει μια μεγάλη νίκη. Έχεις γίνει, άθελά σου, παράδειγμα προς μίμηση. Έχεις διδάξει τους γύρω σου πώς να συμπεριφέρονται στις δυσκολίες. Έχεις αποκαλύψει τα αποθέματα ψυχικής και σωματικής αντοχής που ο καθένας κρύβει μέσα του. Πλέον αισθάνομαι πιο δυνατός μπροστά και στη μεγαλύτερη δυσκολία. Σε ευχαριστώ που με βοήθησες να καταλάβω ότι, όταν η μόνη σου επιλογή είναι να είσαι δυνατός, τότε αντιλαμβάνεσαι πόση δύναμη κρύβεις μέσα σου.
