«Αργοπορημένος» δρομέας; Φαίνεται πως δεν υπάρχει! Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Frontiers in Physiology» το επιβεβαιώνει, υπογραμμίζοντας τη δύναμη όσων αποφάσισαν να βάλουν τα αθλητικά τους σε ηλικία 50 ετών και άνω.
Αν και η έναρξη του δρομικού ταξιδιού αργότερα στη ζωή μπορεί να προκαλέσει ανησυχίες για την υγεία των αρθρώσεων και πιθανούς τραυματισμούς, η εν λόγω έρευνα έριξε φως στα αξιοσημείωτα οφέλη που μπορεί να προσφέρει το τρέξιμο και σε μεγαλύτερη ηλικία, τονίζοντας πως πέρα από τη βελτίωση της συνολικής υγείας, οι δρομείς που ξεκινούν αργότερα, μπορούν επίσης να γεφυρώσουν το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα σε αυτούς και στους πιο έμπειρους του είδους, όσον αφορά τη σύσταση του σώματος και τη μυϊκή μάζα.
Αναλυτικά τα ευρήματα
Οι ερευνητές εξέτασαν 150 έμπειρους αθλητές αντοχής με μέσο όρο ηλικίας τα 68 έτη, χωρίζοντάς τους σε δύο ομάδες:
- Εκείνους που είχαν ξεκινήσει σε νεαρή ηλικία και ασκούνταν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους.
- Οσους ξεκίνησαν το τρέξιμο σε ηλικία περίπου 50 ετών.
Επιπλέον, οι επιστήμονες εξέτασαν και μια μικρή ομάδα 59 ατόμων, κατά μέσο όρο 73 ετών, οι οποίοι δεν ασχολήθηκαν σε καμία φάση της ζωής τους με την άσκηση.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, είτε ένα άτομο ξεκίνησε το τρέξιμο στα 18 του είτε στη μέση ηλικία, η σωματική σύνθεση, ένας όρος που αναφέρεται στον τύπο της μάζας που συνθέτει το σώμα και χωρίζεται σε δύο κύριες ομάδες, λιπώδης και άλιπη, καθώς και η μυϊκή μάζα των ποδιών, φάνηκε να είναι παρόμοια. Το ίδιο ίσχυσε και για την αθλητική απόδοση.
Παράλληλα, οι δρομείς και στις δύο πρώτες ομάδες είχαν εξίσου χαμηλότερο σωματικό λίπος και υψηλότερη άλιπη μάζα στα πόδια σε σύγκριση με τα άτομα που δεν αθλούνταν.
Μένουμε πάντα παιδιά
Τα καλά που έρχονται με την ηλικία
*Έντυπη έκδοση ΤΑ ΝΕΑ, Ειδικό Ένθετο Τρέχω
