Η μοναξιά δεν επηρεάζει απλώς την διάθεσή σας. Νέα επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει ότι οι γυναίκες που θεωρούν ότι είναι κοινωνικά απομονωμένες μπορεί να έχουν πιο έντονη επιθυμία για τροφές πλούσιες σε ζάχαρη.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open, βασίζεται σε προηγούμενες έρευνες που συνδέουν την μοναξιά με την κακή ψυχική υγεία, τη γνωστική εξασθένιση, την αύξηση βάρους και χρόνιες ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία, όπως ο διαβήτης τύπου 2.
Κι ενώ τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τις παραπάνω συνδέσεις είναι πολλά, οι ειδικοί ακόμη δεν έχουν μια σαφή εικόνα των υποκείμενων αιτιών, επισημαίνει η ανώτερη συγγραφέας της μελέτης, δρ. Arpana Gupta, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια και διευθύντρια του G. Oppenheimer Center for Neurobiology of Stress and Resilience στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες.
«Ενώ είναι αποδεδειγμένο ότι η παχυσαρκία συνδέεται με την κατάθλιψη και το άγχος και ότι η υπερφαγία θεωρείται ένας μηχανισμός αντιμετώπισης της μοναξιάς, ήθελα να παρατηρήσω τα μονοπάτια του εγκεφάλου που σχετίζονται με αυτά τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές», εξηγεί η ίδια.
Τι συμβαίνει στον… “μοναχικό” εγκέφαλο;
Για να διερευνήσουν το ζήτημα, οι ερευνητές εξέτασαν 93 γυναίκες σχετικά με τις κοινωνικές τους σχέσεις, το συναίσθημα μοναξιάς ή απομόνωσης, το σωματικό βάρος και τις διατροφικές τους συμπεριφορές.
Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν μαγνητική τομογραφία για να διαπιστώσουν πώς αντιδρούσε ο εγκέφαλος των συμμετεχόντων όταν έβλεπαν αφηρημένες εικόνες άσχετες με τρόφιμα ή εικόνες διαφορετικών γλυκών και αλμυρών φαγητών.
Οι ερευνητές κατέληξαν ότι, συνολικά, οι συμμετέχουσες που ανέφεραν τα υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να έχουν έντονη λαχτάρα για φαγητό, να ακολουθούν ανθυγιεινές δίαιτες ή μια ανεξέλεγκτη διατροφή και να αντιμετωπίζουν συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
Οι μαγνητικές τομογραφίες αποκάλυψαν επίσης ότι οι συμμετέχουσες που ένιωθαν πιο κοινωνικά απομονωμένες είχαν την μεγαλύτερη δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που πιστεύεται ότι παίζουν ρόλο στην ανταπόκριση στην επιθυμία για ζαχαρούχα τρόφιμα.
Οι πιο μοναχικές συμμετέχουσες είχαν επίσης μειωμένη δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που παίζουν ρόλο στον αυτοέλεγχο που σχετίζεται με τις διατροφικές συμπεριφορές.
Λαχτάρα για… κοινωνική σύνδεση
«Η κοινωνική απομόνωση μπορεί να προκαλέσει λιγούρες για φαγητό, όπως μπορεί να προκαλέσει και έντονη επιθυμία για κοινωνικές σχέσεις», λέει χαρακτηριστικά η δρ. Arpana Gupta.
Τα καλά νέα σε αυτά τα ευρήματα είναι ότι μπορούμε να επηρεάσουμε τις διατροφικές μας συμπεριφορές κάνοντας μικρές αλλαγές στην κοινωνική μας ζωή για να μειώσουμε το αίσθημα της απομόνωσης.
Η δημιουργία του δικού σας συστήματος κοινωνικής υποστήριξης είναι ένας καλός τρόπος για να ξεκινήσουμε, λένε οι ερευνητές.
Αυτό μπορεί να σημαίνει την επιδίωξη ενός χόμπι, τον εθελοντισμό, τη συμμετοχή σε συλλόγους ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση των αλληλεπιδράσεων με άλλα άτομα.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται στα φαγητά με τρόπους που διευκολύνουν την αντίσταση στα γλυκά, καταλήγουν οι ερευνητές.
