Έχει διαχρονική ομορφιά, γοητεία, έναν δυναμισμό χαμηλών τόνων και έναν… γαλλικό τρόπο να μην υποκύπτει στους πειρασμούς, χωρίς να τους απαγορεύει στον εαυτό της. Μεταξύ γυρισμάτων για το «Famagusta» και των παραστάσεων για το έργο «Διάλεξε τον θάνατό σου, αγάπη μου», στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, η Κοραλία Καράντη μοιράστηκε μαζί μας τα πράγματα που αγαπάει να κάνει χωρίς να καταπιέζεται, αλλά και τις ευαίσθητες σκέψεις της για το MeToo και για το πώς αντιμετωπίζει η τηλεόραση τις γυναίκες που μεγαλώνουν και η κοινωνία τους διαφορετικούς.
Θα µας µιλήσετε για τον ρόλο σας στη σειρά του Mega «Famagusta»;
Η Χριστίνα είναι ένα γυναικείο πρόσωπο που πάνω του μπορεί κανείς να προβάλει κάθε γυναίκα που έχει υπάρξει θύμα πολέμου. Και με αυτό θέλω να πω ότι και σήμερα ακόμη ζούμε και βλέπουμε να διαδραματίζονται τέτοιες καταστάσεις. Δεν μας αφήνουν οι παγκόσμιες εξελίξεις να ξεχάσουμε τι σημαίνει εισβολή, τι σημαίνει απώλεια της γονικής γης, τι σημαίνει απώλεια αγαπημένων ανθρώπων κ.λπ. Αυτό, όταν συμβαίνει σε κάποιον που επιζεί, εντέλει, τον σφραγίζει για πάντα. Η ζωή του διαμορφώνεται από εκεί και πέρα σε σχέση με αυτό το βίωμα. Η Χριστίνα είναι λοιπόν μια τέτοια περίπτωση γυναίκας που, από ό,τι θα δούμε στο σίριαλ, κοπιάζει πάρα πολύ να σταθεί ξανά στα πόδια της, είναι καταρρακωμένη μετά το γεγονός της απώλειας του γιου της και όλων των επακόλουθων της Εισβολής στην Κύπρο, σχεδόν αυτοκτονική.
Παρ’ όλα αυτά, με τη βοήθεια του άντρα της, κατορθώνει να σηκωθεί και πάλι όρθια, να κάνει οικογένεια, να αποκτήσει τρία παιδιά, να είναι μια καλή μάνα, μια καλή σύζυγος, και, παράλληλα, να έχει και μια προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη με πολλές εκφάνσεις, δηλαδή ποικιλόμορφη. Και αυτό γιατί αφενός έχει μια επιχειρηματική δραστηριότητα –έχει μια φάρμα– αλλά και μια επιστημονική πορεία, καθώς καταφέρνει, μεταξύ άλλων, και να σπουδάσει.
Και εσείς όµως κάνετε πολλά πράγµατα, σε αυτήν τη φάση της ζωής σας. Γυρίσµατα για το σίριαλ, παραστάσεις µε το «Διάλεξε τον θανάτο σου, αγάπη µου», στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη… Υπάρχει χρόνος για τον εαυτό σας;
Ναι, προσπαθώ. Μας απορροφά αυτή η δουλειά, είναι πολύ απαιτητική. Aκόμα και όταν δεν διοχετεύεσαι συγκεκριμένα σε μια παράσταση, σε μια σειρά, σε μια ταινία, και πάλι, ό,τι κάνεις, αυτά που διαβάζεις, αυτά που ακούς, είναι πάντα σε αναφορά με τη δουλειά. Καμιά φορά βυθίζεσαι σε αυτό. Μπορεί να ξεχάσεις λίγο και να ζήσεις. Μάλλον θα έλεγα ότι αυτή είναι η ίδια η ζωή μας. Ο τρόπος ζωής μας.
Πολλοί λένε ότι το επάγγελµά σας έχει στοιχεία πρωταθλητισµού…
Αυτή την αίσθηση έχω κι εγώ. Βέβαια, οι πρωταθλητές είναι πιο μεθοδικοί και με πρόγραμμα. Οι ηθοποιοί είμαστε πιο διάχυτοι –μιλώντας για μένα–, όπως και ο τρόπος ζωής μας, που εμπεριέχει διαρκώς την ιδέα της συγκεκριμένης τέχνης. Κάνουμε πρωταθλητισμό όταν πρόκειται να ερμηνεύσουμε έναν ρόλο ο οποίος μπορεί να απαιτεί να χάσουμε βάρος, να πάρουμε βάρος, να αλλάξουμε μαλλιά, να γυμναστούμε ή να μη γυμναστούμε, να ενημερωθούμε για κάτι· οπότε όλο αυτό προϋποθέτει μια μέθοδο προσέγγισης, να πληροφορηθείς, να κάνεις έρευνα. Αλλά μετά υπάρχει και αυτή η απειθαρχία του καλλιτέχνη που οδηγεί την υπόλοιπη ζωή του.
Εσείς πώς ισορροπείτε;
Προσπαθώ να ακολουθώ έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής και να περνώ ό,τι με απασχολεί μέσα από μια διανοητική διεργασία. Όλα στη ζωή μου, ακόμα και οι στιγμές που ξεφεύγω, γιατί κάτι με στενοχωρεί, κάτι με αγχώνει, κάτι μου προκαλεί φόβο, προσπαθώ να τα διαχειρίζομαι διανοητικά και συζητώντας πολύ με κάποιους ανθρώπους που εμπιστεύομαι και αγαπώ. Μετά την πανδημία, κάπως έβγαλα από τη ζωή μου το άγχος του «πρέπει». Προσπαθώ να είμαι πιο χαλαρή. Φυσικά, προσέχω τη διατροφή μου, αλλά όχι εμμονικά. Ακολουθώ έναν υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά χωρίς άγχος, ενώ έχω κόψει το τσιγάρο. Γιατί κάποτε κάπνιζα πολύ.
Πότε και πώς αποφασίσατε να κόψετε το κάπνισµα;
Είναι περίεργο. Μια μέρα πριν από δύο χρόνια, ξύπνησα το πρωί και είπα ότι δεν ήθελα να καπνίσω άλλο. Μπορεί να προκαλεί εντύπωση, αλλά έτσι συνέβη. Δεν είχα κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Αν νιώσω την ανάγκη να καπνίσω ένα τσιγάρο ωστόσο, δεν θα το στερήσω στον εαυτό μου.
Δείτε το βίντεο
Διατηρείτε ένα πολύ δυνατό σώµα. Γυµνάζεστε;
Έχω γυμναστεί πολύ στη ζωή μου, στο παρελθόν. Έδινα έμφαση στη σωματική άσκηση. Κατά περιόδους, έχω κάνει διάφορες μεθόδους άσκησης. Και γιόγκα, και μπαλέτο, και αεροβική. Αυτό έστησε το σώμα μου και πλέον έχει μνήμες. Από μια ηλικία και μετά, χαλάρωσα. Με αγχώνει η ιδέα της γυμναστικής με πρόγραμμα. Και για αυτό ακούω το σώμα μου. Μου αρέσει να περπατάω και, όταν θα αισθανθώ την ανάγκη, θα κάνω έναν ωραίο περίπατο με μια φίλη εδώ στην Καισαριανή, ψηλά πάνω στο δάσος, στην Πανεπιστημιούπολη, που είναι υπέροχα, και αυτό μου φέρνει μια ηρεμία. Μου αρέσει επίσης να κολυμπάω το καλοκαίρι. Ανά περιόδους μπορεί να κάνω κάποια άσκηση μόνη μου στο σπίτι, αλλά όχι με άγχος και όχι επειδή πρέπει.
Το διατροφικό σας προφίλ σήµερα ποιο είναι;
Είμαι περισσότερο χαλαρή από ό,τι στο παρελθόν. Δεν κάνω πια δίαιτα. Έχω υιοθετήσει έναν τρόπο διατροφής που μου έχει γίνει δεύτερη φύση και βασίζεται σε κάποια πράγματα που όλοι τα γνωρίζουν και δεν μου κάνει και κέφι πια να τα «σπάσω». Για παράδειγμα, δεν μου αρέσει καθόλου το junk food, ακόμα και πίτσα θα φάω πάρα πολύ σπάνια. Δεν τρώω μπέργκερ. Δεν τρώω γλυκά και λευκή ζάχαρη. Μόνο μαύρη ζάχαρη και μαύρο αλεύρι, όχι συχνά όμως.
Αποφεύγω το κρέας και προτιμώ το κοτόπουλο και το ψάρι. Στην πραγματικότητα, είμαι χαλαρή με το φαγητό, γιατί μου έχει γίνει δεύτερη φύση το να προσέχω, χωρίς όμως να στερούμαι και ένα γλυκό όταν μου προσφέρεται ή όταν το έχω ανάγκη. Έτσι, το συμπέρασμα ποιο είναι; Όταν δίνεις στον εαυτό σου τη δυνατότητα της επιλογής και δεν του απαγορεύεις κάτι, αυτό χαλαρώνει και την επιθυμία. Καμιά φορά στεναχωριέμαι όταν βλέπω φίλους που είναι στα όρια της εμμονής σε σχέση με τη διατροφή, δηλαδή, βλέπουν ένα καλομαγειρεμένο και λαχταριστό πιάτο και δεν το αγγίζουν σχεδόν, ενώ το «τρώνε» με τα μάτια.
Τι κάνουμε οι άνθρωποι εναντίον του εαυτού μας!
Κυρίως οι γυναίκες…
Κυρίως εμείς οι γυναίκες πόσο έχουμε ταλαιπωρηθεί από την εικόνα που μας έχει επιβληθεί. Από τη βιτρίνα μας… Με μια μεζούρα και μια ζυγαριά είμαστε διαρκώς. Πόσες γυναίκες έχουν υπάρξει θύματα αυτής της ματαιόδοξης εικόνας και πόσα νεαρά αγόρια που τους έχουν μάθει ότι ωραίες γυναίκες είναι οι πάρα πολύ αδύνατες. Μου έχουν περιγράψει, π.χ., μια κοπέλα ως «χοντρή», και εγώ έβλεπα μια γυναίκα απόλυτα κανονική και άκρως θελκτική.
Εσείς µεγαλώνετε πολύ όµορφα. Ποια είναι η ρουτίνα οµορφιάς σας;
Καθαρίζω το πρόσωπό μου με γαλάκτωμα και βάζω κρέμα. Τίποτε άλλο. Έχω ένα δέρμα που δεν με έχει βασανίσει στη ζωή μου και είμαι τυχερή από αυτή την άποψη. Κάποια στιγμή μπορεί να κάνω κάτι παραπάνω, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει χρειαστεί. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι είναι κακό μια γυναίκα να θέλει να διορθώσει κάτι στην εμφάνισή της. Η επιστήμη άλλωστε παρέχει τρόπους που είναι επεμβατικοί σε σημείο τέτοιο που να μην αλλάξουν τα χαρακτηριστικά σου.
Οι ηθοποιοί πρωτοστάτησαν στην Ελλάδα σε ένα κίνηµα µε παγκόσµιες διαστάσεις: το MeToo. Μετά από αυτό, έχετε δει αλλαγή συµπεριφοράς ή νοοτροπίας στον χώρο σας;
Αυτό είναι αναμφισβήτητο, όπως και το ότι είμαστε ακόμη σε μια μεταβατική περίοδο. Σίγουρα έχει αλλάξει κάτι, αν και αυτό θα το ξέρουν καλύτερα τα νεαρά κορίτσια και αγόρια στο θέατρο, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τη σεξουαλική παρενόχληση. Βέβαια, δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και το γεγονός ότι αυτό που ξεκίνησε στον χώρο μας δεν επεκτάθηκε και σε άλλους επαγγελματικούς χώρους. Γιατί προφανώς οι γυναίκες που απασχολούνται σε δουλειές πιο εξαρτημένες φοβούνται να μιλήσουν και αυτές είναι που υποφέρουν περισσότερο. Σκεφτείτε όλες εκείνες που εργάζονται σε εργοστάσια, σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε γραφεία και φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους… Αυτές πώς να μιλήσουν;
Όταν ξεκινούσατε εσείς στο θέατρο, στον κινηµατογράφο ή στην τηλεόραση, αντιµετωπίσατε κακοποιητικές ή παρενοχλητικές συµπεριφορές;
Προφανώς. Ανήκω στη γενιά των γυναικών που αντιμετώπιζαν τέτοιες συμπεριφορές είτε περπατούσαν στον δρόμο, είτε βρίσκονταν μέσα στο λεωφορείο ή σε μια σύναξη πολλών ανθρώπων, οπουδήποτε. Όλες το βιώναμε, ανεξαρτήτως ηλικίας, θέσης ή εξωτερικής εμφάνισης.
Έχετε εκφράσει δηµόσια και ανοιχτά τις θέσεις σε θέµατα που άπτονται του ηλικιακού ρατσισµού στις γυναίκες ηθοποιούς…
Ο ηλικιακός ρατσισμός εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της θέσης της γυναίκας μέσα στην κοινωνία. Με την έννοια ότι από μία ηλικία και μετά οι μεγαλύτερες γυναίκες εξαφανίζονται από το χάρτη ή για να μιλήσω για το επάγγελμά μας, χρησιμοποιούνται ως ρόλοι- μοχλός να πάει παρακάτω η ιστορία. Και αυτοί οι ρόλοι είναι πάντα φορτισμένοι με έναν αρνητικό τρόπο. Αυτό δε συμβαίνει με τους άντρες. Οι άντρες μπορεί να έχουν ρόλους σημαντικούς, θετικούς σε όλες τις ηλικίες: ο καλός πατέρας, ο μέντορας κ.α. Οι ρόλοι για τις γυναίκες μεγάλων ηλικιών έχουν πάντα κάτι αρνητικό. Είμαστε αυτό που λένε οι Αμερικάνοι, b…tches. Είναι ενοχλητικό αυτό. Εγώ ενοχλούμαι περισσότερο ως θεατής παρά ως πρόσωπο που κάνει αυτή την δουλειά.
Με τη Famagusta, όµως κάνετε κάτι διαφορετικό…
Όντως. Και διαφορετικό και σπουδαίο, γιατί υπάρχουν στην σειρά γυναικεία εμβληματικά πρόσωπα όπως η Χαρίτα Μάντολες που την υποδύθηκε η κυρία Μπεμπεδέλη, ένα όμορφο, υπέροχα μεγαλωμένο γυναικείο πρόσωπο, που τόσο σπάνια βλέπουμε στην τηλεόραση. Και είναι πολύ σημαντικό.
Και βέβαια υπάρχει και η διαρκής κριτική…
Η διάθεση του να κάνει κανείς bullying είναι πάρα πολύ έντονη στις ημέρες μας και αυτό δεν αφορά μόνο τον χώρο μας, ούτε μόνο την ηλικία. Δεν σας κρύβω ότι μερικές φορές αισθάνομαι ότι είμαστε όλοι μέσα σε μια σχολική αίθουσα, κάποιος κάνει bullying σε κάποιον και οι υπόλοιποι καθόμαστε αμίλητοι και το παρακολουθούμε, γιατί φοβόμαστε να μιλήσουμε. Όπως επίσης βρισκόμαστε και σε ένα αντιφατικό σημείο στην κοινωνία μας που από τη μια μιλάμε για τα δικαιώματα, για τη διαφορετικότητα, για την αποδοχή, για την ενσυναίσθηση, και από την άλλη συμβαίνουν ακραία περιστατικά μίσους, χειραγώγησης, εκφοβισμού τρομοκρατίας, υποκρισίας…
Σε μια εποχή όπου περισσεύουν η αναίτια εχθρότητα, η κακία και η τοξικότητα, είναι πολύ σημαντικό να είμαστε επιεικείς και δεκτικοί απέναντι στους άλλους. Υπάρχουν θυμωμένοι άνθρωποι που δεν έχουν διαχειριστεί καλά τον εσωτερικό τους κόσμο και τον προβάλλουν στον διπλανό τους. Ας μη κρίνουμε τόσο εύκολα τους ανθρώπους, γιατί, τελικά, όλοι σε αυτήν τη ζωή αυτό που αναζητούμε είναι η αποδοχή και η αγάπη. Έτσι δεν είναι;
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ, ΒΟΗΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥ: ΕΛΙΝΑ ΒΗΤΤΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΠΑΡΗ ΑΚΡΙΤΙΔΗ, ΜΑΚΙΓΙΑΖ-ΜΑΛΛΙΑ: ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΟΥΗ
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία τη Γαϊδουροχώρα
