Σύμφωνα με τα ευρήματα πρόσφατης μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Annals of Medicine», η ενσωμάτωση της κατάλληλης προπόνησης στην καθημερινή ρουτίνα των ατόμων με άσθμα είναι σημαντική για την καλύτερη διαχείριση της πάθησης. Χαρακτηριστικά, η μελέτη έδειξε πως συγκεκριμένοι τύποι άσκησης μπορούν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της πνευμονικής λειτουργίας, με τη yoga να αναφέρεται ως μία βασική από αυτές.
Στο παρελθόν, η άσκηση θεωρούνταν πιθανός παράγοντας κινδύνου για τα άτομα με άσθμα καθώς πιστευόταν πως μπορούσε να πυροδοτήσει ή να επιδεινώσει οξείες κρίσεις άσθματος.
Σήμερα ωστόσο, κατά τα λεγόμενα των επικεφαλών συγγραφέων της μελέτης, η εξάσκηση της yoga που περιλαμβάνει έλεγχο της αναπνοής, σε συνδυασμό με την αερόβια προπόνηση, φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη και να ανοίγει το «δρόμο» για νέες αποτελεσματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Η μελέτη
Για τις ανάγκες της μελέτης, οι ερευνητές συνέκριναν αποτελέσματα από πολλαπλές θεραπείες 28 μελετών σε ένα σύνολο 2.155 ασθενών. Μεταξύ των προπονήσεων που μελετήθηκαν ήταν η αερόβια άσκηση, η οποία αυξάνει το ρυθμό με τον οποίο το εισπνεόμενο οξυγόνο περνά από τους πνεύμονες και την καρδιά στην κυκλοφορία του αίματος, οι ασκήσεις χαλάρωσης και η yoga σε συνδυασμό με την αερόβια προπόνηση.
Αυτά τα είδη άσκησης έδειξαν να είναι πιο αποτελεσματικά ως προς τη βελτίωση της πνευμονικής λειτουργίας. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οδήγησαν στην αύξηση της ποσότητας του αέρα που ένα άτομο μπορούσε να βγάλει από τους πνεύμονές του σε ένα δευτερόλεπτο μετά τη λήψη της βαθύτερης δυνατής αναπνοής.
Οι ερευνητές ωστόσο τόνισαν ότι η πλειονότητα των συμμετεχόντων στη μελέτη ήταν ηλικίας κάτω των 60 ετών, επομένως τέτοιες παρεμβάσεις μέσω της άσκησης μπορεί να αποφέρουν διαφορετικά αποτελέσματα σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Αλλαγές στη ρουτίνα πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού μας
«Απαιτούνται τώρα μεγαλύτερες, ελεγχόμενες δοκιμές για να εκτιμηθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα οφέλη της άσκησης για τα άτομα με άσθμα», αναφέρουν οι επιστήμονες. «Επιπλέον, είναι σημαντικό να λαμβάνονται υπόψη μεμονωμένοι παράγοντες, όπως το ιστορικό των πασχόντων, η χρονική διάρκεια της πάθησης καθώς και περιβαλλοντικές επιρροές κατά το σχεδιασμό των προπονητικών προγραμμάτων αποκατάστασης. Η προσαρμογή στις ατομικές συνθήκες σωματικής και ψυχικής υγείας του κάθε ατόμου με προσεκτική εξέταση της έντασης, της συχνότητας και της διάρκειας της άσκησης είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την ασφάλεια των πασχόντων όσο και για τη βελτιστοποίηση των αποτελεσμάτων», καταλήγουν οι ίδιοι.
