Σκεφτείτε το άγχος και τη θλίψη σαν έναν ιστό αράχνης γύρω σας ή σαν έναν λαβύρινθο με ψηλούς θαμνώδεις τοίχους. Σκεφτείτε πάλι πως και τα δύο αυτά «υλικά» μέσα στα οποία μπορεί να αισθάνεστε παγιδευμένοι είναι τόσο «εύθραυστα» που θα μπορούσατε να τα διαπεράσετε χωρίς να σας αφήσουν σημάδια που δεν επουλώνονται…
Το «τρενάκι» των συναισθημάτων είναι από ποια πλευρά θα το δει κανείς.
Από τη μία είναι απαραίτητο αφού είναι αδύνατο να είμαστε μόνιμα πλημμυρισμένοι από ένα και μόνο συναίσθημα και από την άλλη, άσχημα και ευχάριστα, όλα τα συναισθήματα έχουν το λόγο τους που υπάρχουν και στις σωστές «ποσότητες» μας κάνουν, το καθένα με διαφορετικό τρόπο, καλό.
Τι γίνεται όμως όταν το μέτρο χάνεται; Όταν τα αρνητικά «χτυπούν κόκκινο» και αισθανόμαστε πως δεν είμαστε «έτοιμοι» για τίποτα; Ακόμα και τα πράγματα που πριν απολαμβάναμε μπορεί σε τέτοιες στιγμές να μην βγάζουν πλέον νόημα ενώ η εύρεση κινήτρου να αποτελεί μια πρόκληση την οποία αδυνατούμε να διαχειριστούμε.
Όταν η λυχνία του άγχους και της θλίψης αναβοσβήνει
Όταν νιώθουμε κουρασμένοι σωματικά, είναι λογικό να ξεκουραζόμαστε. Όταν νιώθουμε κουρασμένοι ψυχολογικά, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα.
Μερικές φορές, και στη δεύτερη περίπτωση, η ξεκούραση είναι απαραίτητη. Για παράδειγμα, το στρες μπορεί να απαιτεί «σιωπή» για να αντιμετωπιστεί. Ομοίως και η θλίψη.
Άλλες φορές πάλι, η ξεκούραση και η αποφυγή πραγμάτων με τη σκέψη πως δεν θα τα καταφέρουμε και πως δεν θα ανταποκριθούμε στο ύψος των περιστάσεων, μπορεί να μας καθηλώσει σε μια γωνιά. Ένα σημείο από το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε κανένα βήμα μπρος ή πίσω.
Ο προσδιορισμός του τι ακριβώς χρειαζόμαστε σε περιόδους άγχους και θλίψης μπορεί να είναι δύσκολος.
Ένας δείκτης του πότε η ανάπαυση και η απομάκρυνση αποδίδουν είναι η διάρκειά τους. Άλλος ένας, το κατά πόσο αυτή η κατάσταση μας εμποδίζει να κάνουμε αυτά που πραγματικά μας ευχαριστούν και «μετρούν» για εμάς.
Ένα σύννεφο σκέψης…
Η συναισθηματική συλλογιστική είναι μια γνωστική διαδικασία κατά την οποία διαμορφώνουμε μια ιδέα ή μια πεποίθηση βασισμένη στο πώς αισθανόμαστε.
Τα έντονα συναισθήματα μπορούν να μας πείσουν για μια πραγματικότητα που συχνά δεν ταιριάζει με αυτό που μας λένε οι αισθήσεις μας. Είναι μια κοινή μορφή αυτο-σαμποτάζ. Αν δεν νιώθουμε ικανοί για κάτι, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν είμαστε σε θέση να το κάνουμε.
Μπορεί πράγματι να έχουμε ανάγκη από λίγη ξεκούραση. Ή απλά να ακούσουμε την αγαπημένη μας μουσική το πρωί για να γεμίσουμε ενέργεια. Για άλλους, το «αντίδοτο» μπορεί να είναι μια σύντομη πρωινή βόλτα.
Ξεκινώντας τη μέρα μας με κάτι που μας δίνει ενέργεια, μπορεί να είναι ένα καλό πρώτο βήμα να βγούμε από αυτήν την ομίχλη της σκέψης…
Συμπερασματικά
Η θλίψη και το άγχος μπορούν να κάνουν την καθημερινότητά μας να φαίνεται βουνό. Ωστόσο, η «δράση» θα μπορούσε να είναι το «κλειδί» για να ξεπεραστεί, παρέα με υγιεινές συνήθειες αυτοφροντίδας, καλή διατροφή, ποιοτικό ύπνο, άσκηση και περισσότερη επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Εάν διαπιστώνετε ότι περνάτε πολλές τέτοιες μέρες, μην «παλεύετε» μόνοι. Μπορείτε πάντα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να σας βοηθήσει να ανακτήσετε τις δυνάμεις σας.
