Για ορισμένους τα meeting στην εργασία είναι απαραίτητα για την καλύτερη οργάνωση και απόδοση, για άλλους όμως είναι… εφιάλτης. Κι ενώ προηγούμενες μελέτες υποστηρίζουν ότι η κούραση που μπορεί να αισθάνεστε, ειδικά μετά από virtual meetings (εικονικές συναντήσεις), οφείλεται στην γνωστική κόπωση, νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Aalto ανατρέπει τα δεδομένα.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η υπνηλία που μπορεί να αισθάνεστε κατά τη διάρκεια εικονικών συναντήσεων μπορεί να είναι και αποτέλεσμα της… πλήξης.
«Περίμενα ότι οι άνθρωποι θα ήταν περισσότερο αγχωμένοι κατά την διάρκεια απομακρυσμένων συναντήσεων. Όμως το αποτέλεσμα ήταν το αντίθετο – ειδικά εκείνοι που συμμετείχαν σε videocalls νύσταζαν πιο γρήγορα κατά την διάρκειά τους» αναφέρει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Η πλήξη συνέπεια της μειωμένης αφοσίωσης στην εργασία
Οι ερευνητές μέτρησαν τη μεταβλητότητα του καρδιακού ρυθμού κατά τη διάρκεια εικονικών συναντήσεων και meeting πρόσωπο με πρόσωπο, εξετάζοντας διαφορετικούς τύπους εμπειριών κόπωσης μεταξύ 44 εργαζομένων σε σχεδόν 400 συναντήσεις.
«Συνδυάσαμε φυσιολογικές μεθόδους με εθνογραφικά δεδομένα. Για δύο εργάσιμες ημέρες, καταγράψαμε όλα τα γεγονότα με χρονικές σημάνσεις για να μάθουμε που οφείλονται οι φυσιολογικές αποκρίσεις των συμμετεχόντων» αναφέρουν οι ερευνητές.
Η μελέτη περιλάμβανε επίσης ένα ερωτηματολόγιο για τον προσδιορισμό της γενικής στάσης και της εργασιακής δέσμευσης των ανθρώπων.
«Η μορφή της συνάντησης – απομακρυσμένη ή διά ζώσης – φάνηκε να έχει μικρή επίδραση στους εργαζομένους που ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένοι και ενθουσιασμένοι με την δουλειά τους. Κατάφεραν να παραμείνουν ενεργοί ακόμα και κατά τη διάρκεια εικονικών συναντήσεων.
Οι εργαζόμενοι όμως που δεν ήταν τόσο αφοσιωμένοι στην εργασία τους και που δεν ήταν πολύ ενθουσιώδεις με τη δουλειά τους βρήκαν τις εικονικές συναντήσεις πολύ κουραστικές» αναφέρουν οι ερευνητές.
Ποιος ο ρόλος των αισθητηριακών εισροών;
Από την άλλη, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι πιο εύκολο να διατηρήσουμε την συγκέντρωσή μας σε διά ζώσης συναντήσεις, καθώς τα online meeting έχουν περιορισμένα γνωστικά στοιχεία και αισθητηριακές εισροές.
«Ειδικά όταν οι κάμερες είναι απενεργοποιημένες, οι συμμετέχοντες δεν μπορούν να δουν τις εκφράσεις ή τις κινήσεις των συναδέλφων τους, το επίπεδο γνωστικής διέγερσης μειώνεται σημαντικά και ως εκ τούτου στρέφονται στο multitasking για αντισταθμίσουν αυτήν την μείωση» εξηγούν οι ερευνητές.
Ενώ το σωστό επίπεδο γνωστικής διέγερσης είναι ευεργετικό για τον εγκέφαλο, το multitasking κατά τη διάρκεια virtual συναντήσεων μπορεί να γίνει προβληματικό.
Μόνο εξαιρετικά αυτοματοποιημένες εργασίες, όπως το περπάτημα, μπορούν να εκτελεστούν σωστά κατά τη διάρκεια μιας εικονικής συνάντησης.
«Το περπάτημα και άλλες αυτοματοποιημένες δραστηριότητες μπορούν να ενισχύσουν τα επίπεδα ενέργειάς σας και να σας βοηθήσουν να συγκεντρωθείτε στη συνάντηση, χωρίς να αποσπάται πλήρως η προσοχή σας.
Αλλά αν προσπαθείτε να εστιάσετε σε δύο πράγματα που απαιτούν γνωστική προσοχή ταυτόχρονα, δεν μπορείτε να εστιάσετε σε όσα συμβαίνουν στην συνάντηση.
Για να τα καταφέρετε, θα πρέπει η συγκέντρωσή σας να εναλλάσσεστε συνεχώς μεταξύ των εργασιών, πράγμα ιδιαίτερα επιβαρυντικό για τον εγκέφαλο» καταλήγουν οι ερευνητές.
