Η ακριβής αιτία θανάτου του σταρ της πασίγνωστης σειράς «Τα φιλαράκια», Matthew Perry, δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί. Ωστόσο, η πιο πρόσφατη έρευνα που αφορά τη σχέση μεταξύ πρόωρου θανάτου και διασημότητας ενός ατόμου αποκαλύπτει ότι οι τραγικοί θάνατοι ταλαντούχων, νεαρών ανθρώπων της showbiz μάλλον αποτελούν μέρος ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου, το οποίο θα μπορούσε στο μέλλον να επιδεινωθεί.
Πρόωροι θάνατοι όπως αυτός του αγαπημένου ηθοποιού υποδηλώνουν ότι η ίδια η φήμη μπορεί να είναι ένας παράγοντας κινδύνου. Άλλωστε, οι ομοιότητες στις συνθήκες θανάτων διασήμων είναι εντυπωσιακές.
Ας θυμηθούμε το τραγικό τέλος της ποπ σταρ Γουίτνεϊ Χιούστον, που βρέθηκε αναίσθητη σε μπανιέρα σε ξενοδοχείο του Μπέβερλι Χιλς το 2012, σε ηλικία 48 ετών.
Η έκθεση του ιατροδικαστή κατέληξε στο συμπέρασμα πως πνίγηκε κατά λάθος με τους παράγοντες καρδιοπάθειες και χρήση ναρκωτικών ουσιών να παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Η Χιούστον, όπως και ο Πέρι, αντιμετώπιζε προβλήματα εθισμού για πολλά χρόνια. Ομοίως και ο ηθοποιός Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του διαμερίσματός του στο Μανχάταν το 2014 σε ηλικία μόλις 46 ετών.
Τα μοιραία παιχνίδια της φήμης σύμφωνα με έρευνες
Μελέτη με τίτλο: «Από τον Έλβις στον Έμινεμ: Αξιολογώντας το τίμημα της δόξας των Ευρωπαίων και Βορειοαμερικανών ροκ και ποπ σταρ», αποκάλυψε ότι τα αστέρια της μουσικής σκηνής παρουσίασαν σχεδόν διπλάσια ποσοστά θνησιμότητας σε σύγκριση με τον «απλό» κόσμο, 3 έως 25 χρόνια αφού έγιναν διάσημοι.
Ενώ η μελέτη επικεντρώθηκε στα αυξημένα επίπεδα στρες, την κατάθλιψη και τη χρήση ουσιών των ατόμων ως αιτίες θανάτου, το γεγονός ότι τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας προκύπτουν χρονικά έως και 25 χρόνια μετά την πρώτη αναγνώριση, υποδηλώνει ότι το «κακό» μπορεί να ξεκινά από παλαιότερες ανθυγιεινές συνήθειες των διασημοτήτων που τους θέτουν μακροπρόθεσμα σε κινδύνους, όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις.
Είναι το άγχος της φήμης ή οι εμπειρίες του ατόμου;
Μια εναλλακτική θεωρία υποστηρίζει ότι ο κίνδυνος μπορεί να βρίσκεται στο παρελθόν των ατόμων που επιδιώκουν τη φήμη.
Χαρακτηριστικά, παλαιότερη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι διάσημοι ήταν πιο πιθανό να υποφέρουν από δυσμενείς εμπειρίες από την παιδική τους ηλικία.
Η μελέτη έδειξε ότι για τους αστέρες που πεθαίνουν πρόωρα, η αιτία θανάτου ήταν πιο πιθανό να είναι η χρήση ουσιών για εκείνους που είχαν τραυματική παιδική ηλικία. Οι μελετητές υποστηρίζουν πως δεν είναι ασυνήθιστο, άτομα με στερημένη ή θλιβερή παιδική ηλικία να αναζητήσουν τη φήμη ως έναν τρόπο να ξεφύγουν από αυτήν.
Στα απομνημονεύματά του, ο Μάθιου Πέρι, εξομολογήθηκε το πόσο πεπεισμένος ήταν ότι η φήμη θα έδιωχνε όλα τα προβλήματά του:
«Λαχταρούσα τη διασημότητα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άτομο στον πλανήτη. Τη χρειαζόμουν. Ήταν το μόνο πράγμα που θα με καθόριζε. Το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να με κάνει καλά. Ήμουν απόλυτα βέβαιος για αυτό».
Ο Πέρι φαίνεται να είχε παράλληλα εντοπίσει τις ανασφάλειές του και το κωμικό του ταλέντο από πολύ νωρίς όταν χώρισαν οι γονείς του και ένιωσε μια αίσθηση εγκατάλειψης και από του δύο, περνώντας, όπως παραδέχθηκε, πάρα πολύ χρόνο μόνος ως παιδί.
Η «κατάρα» του «Κλαμπ 27»
Όταν οι αστέρες της μουσικής σκηνής Μπράιαν Τζόουνς, Τζίμι Χέντριξ, Τζάνις Τζόπλιν και Τζιμ Μόρισον πέθαναν όλοι σε ηλικία 27 ετών μεταξύ 1969 και 1971, γεννήθηκε ο όρος «The 27 Club» που στα ελληνικά μπορεί να αποδοθεί ως «Το κλαμπ των εικοσιεπτάχρονων» ή «Οι αθάνατοι νέοι».
Πρακτικά, το «κλαμπ» αφορά μια λίστα με θρύλους της μουσικής που απεβίωσαν στο άνθος της ηλικίας τους. Ο όρος έγινε ευρύτερα γνωστός μετά την απώλεια του Κερτ Κομπέιν το 1994, ο οποίος αυτοκτόνησε στα 27 του.
Αργότερα, πέθανε η Έιμι Γουάινχαουζ στην ίδια ηλικία το 2011.
Μελέτη με τίτλο: «Είναι τα 27 μια επικίνδυνη ηλικία για τους διάσημους μουσικούς;», συνέκρινε τα ποσοστά θανάτων 1046 μουσικών με τον γενικό πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου μεταξύ 1956 και 2007.
Ενώ η μελέτη δεν βρήκε κορύφωση του κινδύνου γύρω στην ηλικία των 27 ετών, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου για διάσημους μουσικούς στη δεκαετία των 20 και των 30 ετών ήταν δύο έως τρεις φορές υψηλότερος από ό,τι για τον γενικό πληθυσμό.
Οι ερευνητές τόνισαν ότι τα 27 έτη δεν είναι για τους καλλιτέχνες μια… καταραμένη ηλικία.
Η ίδια η φήμη μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου των καλλιτεχνών, ένας κίνδυνος που δεν περιορίζεται μονάχα σε αυτήν την ηλικία.
Μπορεί να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο το να είναι κανείς διάσημος;
Μελέτη εξέτασε τους θανάτους διασήμων που σχετίζονταν με ναρκωτικές ουσίες μεταξύ 1970 και 2015 και αποκάλυψε 220 διασημότητες που πέθαναν με σαφή ένδειξη των εμπλεκόμενων ουσιών. Η μέση ηλικία θανάτου τους ήταν τα 38,6 έτη.
Οι περισσότεροι διάσημοι πέθαναν μεταξύ 25 και 40 ετών και το 75% των θανόντων ήταν άνδρες.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε σύγκριση με τον 20ο αιώνα, ο συνολικός αριθμός των διασημοτήτων που πέθαναν από ναρκωτικά τον 21ο, αυξήθηκε.
Εντέλει, φαίνεται πως το να είναι κανείς γνωστός δεν σημαίνει πως «τα έχει όλα» όπως ενδεχομένως φανταζόμαστε. Η διασημότητα ενέχει σοβαρούς κινδύνους και απαιτεί προσεκτική διαχείριση.
