Ευφυής, με έξυπνο χιούμορ και κοφτερή ατάκα. Αυτά τα όπλα τα έχει πάντα στη φαρέτρα του και μας τα προσφέρει γενναιόδωρα τόσο από την εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη στο Mega όσο και από το Myradio 104,6, όπου τον ακούμε 7 με 10 κάθε πρωί. Το διαπιστώσαμε όμως και στην κουβέντα μας μαζί του.
«Εγώ, πέρσι, στα 42 μου, αποφάσισα να κάνω το σέρβις των 40 χιλιάδων χιλιομέτρων, όπως το λέω για πλάκα. Είπα λοιπόν πως ό,τι με χαλάει, ό,τι έχει φθαρεί στο σώμα μου, θα το φτιάξω. Ξεκίνησα να φτιάξω τον ώμο μου, γιατί μου έβγαινε συνέχεια, όπως το λένε επιστημονικά, καθ’ έξιν.
Σήκωνα απλά το χέρι μου για να σε χαιρετήσω τύπου “γεια σου, μεγάλε”, και έβγαινε ο ώμος μου. Και μιλάμε για τέτοιον πόνο, ούτε στον εχθρό μου! Πήγα, λοιπόν, σε έναν πολύ καλό ορθοπεδικό, ο οποίος εφάρμοσε μια μέθοδο που λέγεται λαταζέ και πρόκειται για μια πολύ λεπτή χειρουργική επέμβαση και το φτιάξαμε.
Η συνήθης μέθοδος με τα άγκιστρα θα μου άφηνε ένα 20% πιθανότητα να ξαναβγεί ο ώμος. Έκανα laser για τη μυωπία μου. Είχα 3 βαθμούς στο ένα μάτι και 7 στο άλλο. Αυτό ήταν τεράστιο πρόβλημα και στην οδήγηση. Και έπειτα έκανα λιποαναρρόφηση στην κοιλιά…» ξεκίνησε να μας εξηγεί ο Δημήτρης.
Τι ήθελες να διορθώσεις κάνοντας λιποαναρρόφηση στην κοιλιά;
Εγώ είχα από μικρός, εκ γενετής, μια μικρή «μουσούδα» στην κοιλιά μου. Δηλαδή, όπως πήγαινε ευθεία το σώμα μου, πεταγόταν κάτω από τον αφαλό ένα μικρό προκοίλι, με το οποίο στην αρχή δεν είχα πρόβλημα, τα είχα βρει με τον εαυτό μου.
Άλλωστε ποτέ δεν πούλησα σώμα και ποτέ δεν είχα στη φαρέτρα με τα προσόντα μου το «βέλος» του σώματος. Όμως, το πάλευα με όλες τις δίαιτες: φρουτοθεραπεία, αφαγία, keto, διαλλειματική, πέντε γεύματα την ημέρα…
Έχανα κιλά και τα ξανάπαιρνα πάντα. Συν-πλην είκοσι κιλά, όλη μου η ζωή. Το προκοίλι μπορεί να προέκυψε και από αυτό. Εγώ, βέβαια, έχω μια θεωρία ότι, όταν ήμουν πιο παχύς μικρός, για να τρέφω την ψευδαίσθηση ότι η ζώνη μου κλείνει, την έσφιγγα πολύ. Και μάλλον έτσι άρχισε να προεξέχει η κοιλιά.
Πόσο γρήγορα το αποφάσισες;
Από τη στιγμή που επισκέφτηκα τον γιατρό μου, τον Γιώργο Σκούρα, το αποφάσισα πολύ γρήγορα. Εγώ λειτουργώ πολύ με την πρώτη ματιά, με τον άνθρωπο που θα με πείσει ότι αυτό που κάνει το αγαπά, έτσι ώστε και να μην επιτύχει κάτι, να μη με νοιάζει, γιατί θα ξέρω ότι έχει βάλει την ψυχή του.
Ο γιατρός μου, λοιπόν, μου μίλησε με ειλικρίνεια, γιατί οι γιατροί κοιτούν και το αισθητικό κομμάτι μετά την επέμβαση. Μου είπε την αλήθεια, το εκτίμησα και τον εμπιστεύτηκα. Δεν πήγα κάπου αλλού. Δεν έκανα έρευνα αγοράς.
Είδε το πρόγραμμά του και μου λέει «είμαι κλεισμένος όλο τον επόμενο μήνα, αλλά έχω ένα κενό την ερχόμενη Παρασκευή». Εγώ έπρεπε να αποφασίσω σε έξι ημέρες αν θα προχωρούσα άμεσα στην επέμβαση. Έκανα αυτό που λένε οι Άγγλοι: I slept on it. Κοιμήθηκα με το πρόβλημα και, όταν ξύπνησα, αποφάσισα να το κάνω.
Πώς ήταν η διαδικασία και η αποθεραπεία;
Μου αφαίρεσαν τρία λίτρα λίπος από την κοιλιά και τους μηρούς εξωτερικά. Η επέμβαση διαρκεί τρεις ώρες και γίνεται με μέθη.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν κατάλαβα τίποτα, ούτε πόνεσα μετά, πέρα από μια μικρή ενόχληση σε ένα-δυο ράμματα, εκεί που έγιναν οι τρυπούλες για να μπουν τα σωληνάκια για την απορρόφηση του λίπους, αλλά είναι ένα τσουξιματάκι απόλυτα ανεκτό.
Επίσης υπάρχει η πιθανότητα να ανεβάσεις λίγο πυρετό την πρώτη ή τη δεύτερη ημέρα –γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι ιατρική επέμβαση–, αλλά αντιμετωπίζεται με αντιπυρετικά.
Υπάρχει κάτι που σε δυσκόλεψε;
Ένας ολόσωμος κορσές που έπρεπε να φοράω γιατί αφαίρεσα λίπος και από τα πόδια, εξωτερικά. Επειδή κάνω πολλά μπάνια μέσα στην ημέρα, αυτό το βγάλε-βάλε ήταν κουραστικό. Ήταν μόνο ένας και έπρεπε να τον φοράω συνέχεια για έναν μήνα, οπότε χρειαζόταν σχολαστική καθαριότητα και προσωπική υγιεινή. Αυτό με ζόρισε γιατί είχα και τις ζέστες της άνοιξης να αντιμετωπίσω.
Πότε αρχίζεις να βλέπεις το αποτέλεσμα;
Όσο περνά ο καιρός και αρχίζει να υποχωρεί το οίδημα, φαίνονται τα αποτελέσματα, ανεβαίνει και η ψυχολογία. Ο γιατρός μού είπε κάτι πολύ ωραίο: «Η μαγκιά θα είναι να μην καταλαβαίνουν ότι έχεις κάνει επέμβαση.
Το καλοκαίρι που θα βγεις για μπάνιο, όσο πιο φυσικό φαίνεται το αποτέλεσμα, σαν να έκανες γυμναστική, τόσο πιο καλά θα τα έχουμε καταφέρει. Εμένα δεν με νοιάζει να ξέρουν ότι σου έκανα επέμβαση, θέλω όμως να μην καταλαβαίνουν ότι έχεις κάνει επέμβαση». Πού να ’ξερε ότι εγώ θα το έλεγα…
Ισχύει ότι µετά τη λιποαναρρόφηση µπορείς να φας ό,τι θέλεις;
Η επέμβαση αυτή σε βοηθά να φτάσεις το σώμα σου εκεί που με δίαιτα και γυμναστική δεν θα έφτανες ποτέ. Για να καταλάβεις, παλιότερα είχα φτάσει 69 κιλά, φαίνονταν τα κόκαλά μου στους ώμους, και το προκοίλι ήταν εκεί! Να αρχίσουμε να καταρρίπτουμε μύθους; Αν τρως, θα πάρεις κιλά.
Επίσης ο μύθος ότι δεν παίρνεις εκεί που αφαίρεσες, αλλά σε άλλες λιποαποθήκες δεν ισχύει. Παίρνεις σε όλο το σώμα. Εγώ ήθελα να αλλάξω το σχήμα του σώματός μου. Αυτό το καταφέραμε.
Στην αρχή, επαναπαύθηκα ότι μετά τη λιποαναρρόφηση θα μπορώ να τρώω ό,τι θέλω, γιατί είμαι του φαγητού και τρώω συναισθηματικά. Όμως τρεις εβδομάδες πριν από το Colourday Festival που παρουσίασα, αποφάσισα να τιμήσω την προσπάθεια που έκανα.
Σταμάτησα να τρώω το βράδυ και άρχισα να τρέχω μισή ώρα την ημέρα. Έτσι άρχισα να βλέπω αποτελέσματα: να φεύγει το λίπος και να φαίνεται σιγά σιγά η αλλαγή στο σώμα μου. Εγώ δεν έκανα κοιλιοπλαστική, δεν πρόβαλα, δηλαδή, κοιλιακούς – αυτό γίνεται με συγκεκριμένη μέθοδο. Εγώ έκανα λιποαναρρόφηση.
Και όταν πια είδες το σώµα σου όπως το ήθελες, ποιο ήταν το πρώτο πράγµα που έκανες;
Πήγα και αγόρασα ρούχα. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να φοράς ρούχα που σου αρέσουν. Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη ξανά και ξανά, έκανα πρόβες στα ρούχα μου και τα χαιρόμουν. Επειδή εγώ είχα θέμα με τους μηρούς μου, κάτι που σου λείπει το κοιτάς στους άλλους.
Το πρώτο πράγμα που κοιτούσα σε έναν άντρα, όταν έβλεπα ένα ωραίο σώμα, ήταν τα πόδια. Θυμάμαι να θαυμάζω τον Κώστα Τσουρό που φορούσε κάτι ωραία παντελόνια. Έτρωγε, αλλά δεν έπαιρνε στα πόδια. Εγώ με το που τρώω, εκεί θα βάλω κατευθείαν.
Σαν κιούπι, σαν αμφορέας. Τώρα λοιπόν μπόρεσα να φορέσω πιο μεσάτα πουκάμισα που μου αρέσουν και πιο στενά παντελόνια. Και απέκτησε νόημα να αγοράσω και πιο ακριβά ρούχα. Μπορεί και να ξαναπάρω κιλά, δεν θα πεθάνουμε κιόλας. Και μόνο που ζω για λίγο τη ζωή που ζήλευα, αρκεί για μένα.
Μιλώντας ανοιχτά για τη λιποαναρρόφηση, πέρασες και ένα πολύ ωραίο µήνυµα, αλλά γιατί αποφάσισες να τη δηµοσιοποιήσεις;
Γιατί, καλώς ή κακώς, έχω στηρίξει όλη τη δημόσια εικόνα μου στην ειλικρίνεια. Γι’ αυτό και το πληρώνω.
Αλλά δεν με νοιάζει να με σχολιάσουν, με ενδιαφέρει να μπορώ να αιτιολογήσω αυτό που λέω. Η αλήθεια μου, λοιπόν, είναι να παρατηρώ πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου και να βγάζω το καλύτερο δυνατό μήνυμα, μαζικά.
Το μήνυμα είναι πως εάν υπάρχει κάτι που σε ενοχλεί και μπορεί να αλλάξει, από τη στιγμή που η ιατρική σού δίνει αυτήν τη δυνατότητα, καλό είναι να το αλλάξεις.
Καταλαβαίνω φυσικά ότι κάποιος μπορεί να διστάζει αναλογιζόμενος το κόστος μιας τέτοιας επέμβασης, ανάλογα με το βαλάντιό του, αλλά νομίζω ότι πλέον είναι τόσο πολλών ειδών αυτές οι επεμβάσεις, που έχουν γίνει και πιο προσιτές οικονομικά.
Υπήρξε κάποια στιγμή που να σε ενόχλησαν αυτά τα παραπάνω κιλά στη δημόσια ή την ιδιωτική ζωή σου;
Η ομορφότερη ίσως εποχή του χρόνου, το καλοκαίρι, για εμένα ήταν η χειρότερη. Υπήρχαν στιγμές που εξαιτίας των επιπλέον κιλών μου, με το που έβγαινα από τη θάλασσα, έριχνα κατευθείαν πάνω μου την πετσέτα, για να μη δουν οι άλλοι το στήθος μου που πεταγόταν ή την κοιλιά μου.
Ζεσταινόμουν γιατί δεν ήθελα να κυκλοφορώ όπως οι άλλοι. Τα λίγα ρούχα με ζόριζαν και τα πολλά με ζέσταιναν. Θυμάμαι, επίσης, χαρακτηριστικά να βγαίνω από το μπάνιο μου και να ντρέπομαι να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη.
Πότε αγάπησες πραγματικά τον εαυτό σου;
Όταν κατάλαβα ότι αυτό είναι, αυτό έχω, αυτός είμαι, οπότε είναι μονόδρομος να με αγαπήσω. Γιατί αν δεν αγαπήσεις αυτό που είσαι, θα κουβαλάς πάντα μαζί σου κάτι που δεν θέλεις. Αυτό θα σε διαλύσει. Αποδέχεσαι τον εαυτό σου για να μπορέσεις να τον κάνεις δικό σου, σύμμαχό σου, και, ενδυναμωμένος πια, να προχωρήσεις.
Πριν με αγαπήσω, ζήλευα ό,τι δεν είχα εγώ. Κάποια στιγμή το γύρισα, όταν, π.χ., έβλεπα ένα ωραίο αντρικό σώμα, σταμάτησα να το ζηλεύω, έλεγα «μπράβο». Και όπου ένιωθα ότι υπολειπόμουν, σκεφτόμουν κάποιο άλλο καλό που έχω εγώ.
Γιατί η ζήλια, ο φθόνος, η απογοήτευση με τον εαυτό μου μόνο σε κακό θα μου έβγαιναν. Και ευτυχώς, βρήκα νωρίς αυτούς τους μηχανισμούς. Διαφορετικά, τώρα μπορεί να μην είχα τη μεγαλοθυμία να το σκεφτώ έτσι…
Το γεγονός ότι δεν αισθανόσουν καλά µε τον εαυτό σου, δεδομένου ότι ήσουν από µικρός υπέρβαρος, ήταν κάτι που προερχόταν από εσένα ή το προκάλεσε ο περίγυρός σου;
Όχι, δεν το προκάλεσε ο περίγυρος. Εγώ ήμουν μοναχοπαίδι. Ήμουν το κέντρο του σύμπαντος για τους γονείς μου, αλλά και στη γειτονιά που παίζαμε ήμουν ο μεγαλύτερος, οπότε έπαιρνα και εκεί μια επιβεβαίωση.
Ήμουν επίσης πάρα πολύ καλός στα μαθήματα, «φυτό» όπως λέγαμε, οπότε δεν με ένοιαζε τι θα πουν οι άλλοι. Αργότερα, όταν αποζητούσα πλέον την αποδοχή και από τα κορίτσια, άρχισα να δίνω σημασία στο τι λένε οι άλλοι. Όμως μόνος μου ήθελα να αλλάξω.
Ήθελα να φορέσω τα ρούχα που φορούσαν στην τηλεόραση ή να είμαι σαν τους συμμαθητές μου ή σαν το πρότυπο που επέβαλε η εποχή.
Στο σχολείο έπαιρνες επιβεβαίωση;
Στο σχολείο με έλεγαν χοντρό. Έφαγα και ξύλο όταν ήμουν μικρός. Έχω βιώσει bullying σε μια εποχή που δεν γνωρίζαμε αυτήν τη λέξη.
Απλώς νομίζω ότι κάποια στιγμή έγινε μόδα στον δημόσιο λόγο και ψάχνουμε όλοι να βρούμε ιστορίες bullying.
Σε εμάς ήταν πολύ συνήθεις αυτές οι καταστάσεις. Αυτά που συμβαίνουν τώρα στα σχολεία και είναι σκληρά, στα δικά μου χρόνια, ήταν τρόπος ζωής. Μας έβαζαν στην κολόνα του προβολέα στο γήπεδο του βόλεϊ που ήταν στο προαύλιο του σχολείου, μας τραβούσαν το εσώρουχο και μας το έβαζαν στο κεφάλι…
Κάθε μέρα έπρεπε να φέρνουμε λεφτά στους νταήδες. Ήταν ένας που με έβαζε να του φτιάχνω σάντουιτς, έτρωγε μια μπουκιά και το πετούσε κάτω, ενώ ήθελε να τον πηγαίνω στη στάση για να περιμένει το λεωφορείο. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα τραβάνε βίντεο για το περιεχόμενο, για τα likes.
Ως καλεσµένος στην εκποµπή του σεφ Ανδρέα Λαγού, µίλησες για τις εικόνες που σου ήρθαν στο µυαλό από τη µαµά σου να µαγειρεύει. Πώς διαχειρίστηκες –και διαχειρίζεσαι– µια µεγάλη απώλεια, όπως αυτή των γονιών;
Εμένα με βοήθησε η δουλειά. Επέστρεψα άμεσα. Στην αρχή ξεχνιόμουν, μετά επιβεβαιωνόμουν, ένιωθα ότι κάτι κάνω καλά, άρα υπάρχει λίγο φως. Αλλιώς θα με κατάπινε η θλίψη της απώλειας. Θέλω να πιστεύω –γιατί δεν μου αρέσει να κλαίγομαι– ότι οι γονείς μου είμαι εγώ. Και αυτό με παρηγορεί. Τους έχω μέσα μου, έχω τα καλά τους.
Είμαι η μαχητικότητα της μητέρας μου και το αίσθημα δικαίου του πατέρα μου. Οπότε δεν έχουν φύγει. Έχει φύγει η φυσική τους παρουσία, η οποία μου λείπει πολύ. Κάθε χρόνο που περνά και περισσότερο.
Έκανες ψυχοθεραπεία;
Όχι. Την έχω στο μυαλό μου ως το τελευταίο αποκούμπι, όταν το σώμα και η ψυχή μου μου δώσουν το σήμα. Η Μαίρη Συνατσάκη μού είχε πει ότι η ψυχοθεραπεία είναι ένα δώρο στον εαυτό σου. Και το ενστερνίζομαι. Περίμενα πάντα το κόκκινο λαμπάκι.
Δεν έχει ανάψει ακόμη, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι είμαι καλά και δεν χρειάζομαι βοήθεια. Το σκέφτομαι πολύ έντονα. Όμως, έχω το δεκανίκι της δουλειάς. Μέσα από τη δουλειά ξεπερνώ πράγματα και παίρνω τα πάνω μου.
Νιώθω χρήσιμος, νιώθω καλός, νιώθω ότι ωφελώ κόσμο όταν κάνω κάτι σημαντικό, όχι όταν απλά λέω την αποψούλα μου. Και αυτό μου έχει δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι είμαι καλά.
Τι εύχεσαι στον εαυτό σου από εδώ και πέρα;
Να απολαμβάνω τις κορυφές που έχω κατακτήσει – γιατί δεν το κάνω. Να χαίρομαι τη δουλειά μου, να έχω την υγεία μου, τους φίλους μου δίπλα μου για να με κρατούν σε μια ισορροπία και σίγουρα θα ήθελα να ισορροπήσω και με μια οικογένεια.
Το θέλω πολύ αυτό. Ιδανικά με μια οικογένεια όπως την έχω στο μυαλό μου, αλλά αν δεν γίνει, και ένα παιδί είναι πάλι η οικογένεια που θα ήθελα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΙΩΑΝΝΑ ΤΖΕΤΖΟΥΜΗ,
STYLING: ΠΕΝΝΥ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ,
GROOMING: ΚΕΡΑΣΙΑ ΚΟΥΗ.
