Όλοι θέλουμε να ζήσουμε μια μακρά και χαρούμενη ζωή, γεμάτη υγεία και ευεξία. Για να μας βοηθήσουν να τα καταφέρουμε, οι ερευνητές νέας επιστημονικής μελέτης διερεύνησαν τα μοναδικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ζουν ή ξεπερνούν τα 100 έτη. Έψαξαν για διαφορές στη λειτουργία του οργανισμού πριν από την ακραία γήρανση που θα μπορούσαν να διευρύνουν την κατανόησή μας για τη γήρανση και τη μακροζωία.
Τα ευρήματά τους δείχνουν ότι οι αιωνόβιοι – όπως τους αποκαλούν – σε γενικές γραμμές, ήταν πιθανό να έχουν χαμηλότερα επίπεδα γλυκόζης, κρεατινίνης και ουρικού οξέος από άλλους ανθρώπους. Οι διάμεσες διαφορές μεταξύ τους ήταν μικρές, σπάνια όμως οι αιωνόβιοι είχαν τιμές είτε στο χαμηλό είτε στο υψηλό άκρο του υγιούς εύρους, τείνοντας να παραμένουν στις μεσαίες περιοχές μέτρησης.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι τα άτομα που ζούσαν μέχρι τα 100 είχαν το συγκεκριμένο μεταβολικό προφίλ ήδη από την ηλικία των 65 ετών, 35 χρόνια νωρίτερα.
Οι δείκτες αίματος που συνδέονται άμεσα με την υγεία
Λόγω του βελτιωμένου προσδόκιμου ζωής παγκοσμίως, οι ηλικιωμένοι, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων που ζουν μετά την ηλικία των 100 ετών, είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ηλικιακή ομάδα. Το 2015, ζούσαν σχεδόν μισό εκατομμύριο αιωνόβιοι και προβλέπεται ότι μέχρι το 2050 θα υπάρχουν 3,7 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που θα είναι άνω των 100 ετών.
Οι συγγραφείς της μελέτης ανέλυσαν δεδομένα από περισσότερους από 44.000 Σουηδούς που ήταν εγγεγραμμένοι στην μελέτη AMORIS. Στη συνέχεια μέτρησαν τους βιοδείκτες των συμμετεχόντων μεταξύ 1985 και 1996 και τους ακολούθησαν μέχρι το 2020.
Εξέτασαν 12 βιοδείκτες αίματος που συνδέονται με την μεταβολική κατάσταση και λειτουργία του οργανισμού. Μεταξύ αυτών ήταν η χοληστερόλη, η γλυκόζη, η κρεατινίνη, έναν δείκτη της κατάστασης των νεφρών, καθώς και την ικανότητα δέσμευσης σιδήρου και τον σίδηρο, που μετρούν την αναιμία.
Δύο είδη αιωνόβιων
Ενώ τα προφίλ βιοδεικτών των αιωνόβιων ήταν παρόμοια σε μεγάλο βαθμό, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι υπάρχουν δύο ομάδες αιωνόβιων. Διέφεραν σε τρεις βασικούς βιοδείκτες, την ολική χοληστερόλη, την λευκωματίνη και την ικανότητα δέσμευσης σιδήρου.
«Όλοι αυτοί οι βιοδείκτες σχετίζονται με τη διατροφή», δήλωσε ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Shunsuke Murata.
«Η πρώτη ομάδα έμοιαζε περισσότερο με τους ανθρώπους που δεν ζούσαν μέχρι τα 100 έτη ενώ η άλλη ομάδα είχε κάπως πιο ευνοϊκά επίπεδα. Μπορούμε μόνο να κάνουμε εικασίες για το τι κρύβεται πίσω από τη διαφορά, για παράδειγμα, ο θερμιδικός περιορισμός» συμπληρώνει ο ίδιος.
Το γλυκό σημείο στην… μέση
«Όταν τονίζουμε ότι οι αιωνόβιοι συνολικά είχαν πιο μέτριες τιμές εντός του φυσιολογικού εύρους, εννοούμε ότι πιο σπάνια εμφάνιζαν ακραίες τιμές των βιοδεικτών. Για παράδειγμα, σχεδόν κανένας από τους αιωνόβιους δεν είχε γλυκόζη πάνω από επτά νωρίτερα στη ζωή του, ενώ τέτοιες ακραίες τιμές ήταν πιο συνηθισμένες σε μη αιωνόβιους», εξήγησε ο Δρ Shunsuke Murata.
Ενδεχομένως αυτό να επηρέασε τα χρόνια που έζησαν τελικά οι μη αιωνόβιοι, συμπληρώνει ο ίδιος. Το γεγονός, ωστόσο, ότι τα προφίλ βιοδεικτών των αιωνόβιων είχαν διαμορφωθεί νωρίτερα στη ζωή τους μπορεί να παρέχει μια ένδειξη.
Η μελέτη έχει δημοσιευθεί στο GeroScience.
