Είναι στ’ αλήθεια τα παιδικά μας χρόνια η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μας; Δεν έχουμε υποχρεώσεις, δεν πληρώνουμε λογαριασμούς ούτε χρειάζεται να αγχωθούμε για το τι θα φάμε σήμερα ή τι θα πρέπει να ετοιμάσουμε για αύριο.

Νέα έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Psychological Bulletin, δείχνει ότι ενώ είμαστε χαρούμενοι μέχρι τα 9, η ικανοποίηση από τη ζωή αρχίζει και μειώνετε μέχρι τα 16.

Καθώς μπαίνουμε στην εφηβεία, η ευτυχία μας αρχίζει να καθορίζεται περισσότερο από την επιτυχία ή την αποτυχία στο σχολείο και στις σχέσεις με τα άλλα παιδιά.

Έπειτα, έρχεται η ενηλικίωση όπου η ευτυχία ταυτίζεται με υλικά αγαθά και επαγγελματική επιτυχία.

Ευτυχία μεγαλώνοντας είναι να διατηρούμε και να εκτιμάμε όλα όσα ήδη έχουμε.

Μόνο όταν φτάνουμε στην τρίτη ηλικία αρχίζουμε να εκτιμάμε τα «απλά» μα ουσιώδη πράγματα, όπως την καλή υγεία και δεν φιλοδοξούμε να κατορθώσουμε ή να αποκτήσουμε κάτι περισσότερο.

Η ερευνητική ομάδα που εξέτασε την εμπειρία 460.902 συμμετεχόντων, διαπίστωσε ότι, πράγματι, η ευτυχία των ανθρώπων αυξανόταν από τα 60 μέχρι τα 70, προτού μειωθεί και πάλι μέχρι την ηλικία των 96 ετών.

Τι μας κάνει ευτυχισμένους;

Πριν από 85 χρόνια, οι ερευνητές του Χάρβαρντ ξεκίνησαν μια μελέτη για να δώσουν απάντηση σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα: Τι είναι τελικά αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους στη ζωή;

Κι όμως, δεν είναι τα χρήματα, αλλά ούτε η καριέρα – το νο.1 είναι οι θετικές σχέσεις.

Για να βεβαιωθείτε ότι οι σχέσεις σας είναι υγιείς και ισορροπημένες, είναι σημαντικό να επιδιώκετε την «κοινωνική γυμναστική».

Έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι μόλις δημιουργήσουμε φιλίες και στενές σχέσεις, θα παραμείνουν ίδιες χωρίς την δική μας φροντίδα. Αλλά η κοινωνική μας ζωή είναι ένα ζωντανό σύστημα και χρειάζεται «άσκηση».

Οι 7 βασικοί πυλώνες των σχέσεων

Ασφάλεια: Ποιον θα καλούσατε αν ξυπνούσατε φοβισμένοι στη μέση της νύχτας; Σε ποιον θα απευθυνόσασταν σε μια στιγμή κρίσης;

Μάθηση και ανάπτυξη: Ποιος σας ενθαρρύνει να δοκιμάσετε νέα πράγματα, να ρισκάρετε, να επιδιώξετε τους στόχους της ζωής σας;

Συναισθηματική εγγύτητα και εμπιστοσύνη: Ποιος ξέρει τα πάντα (ή τα περισσότερα πράγματα) για εσάς; Σε ποιον μπορείτε να απευθυνθείτε όταν αισθάνεστε «πεσμένοι» και να είστε ειλικρινείς σχετικά με το πώς αισθάνεστε;

Επιβεβαίωση ταυτότητας και κοινή εμπειρία: Υπάρχει κάποιος στη ζωή σας που έχει μοιραστεί πολλές εμπειρίες μαζί σας και που σας βοηθά να ενισχύσετε την αίσθηση του ποιοι είστε;

Οικειότητα: Αισθάνεστε ικανοποιημένοι με το επίπεδο οικειότητας που έχετε αναπτύξει με τον/ την σύντροφό σας;

Βοήθεια: Σε ποιον απευθύνεστε εάν χρειάζεστε κάποια εξειδίκευση ή βοήθεια για την επίλυση ενός πρακτικού προβλήματος;

Διασκέδαση και χαλάρωση: Ποιος σας κάνει να γελάτε; Ποιον καλείτε για να δείτε μια ταινία ή να πάτε ένα ταξίδι; Με ποιον αισθάνεστε συνδεδεμένοι και άνετα;

Πόσα από αυτά τα είδη υποστήριξης πληρούν οι δικές σας σχέσεις;

Κάνοντας αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σας μπορεί να συνειδητοποιήσετε ότι έχετε πολλούς ανθρώπους με τους οποίους διασκεδάζετε, αλλά κανέναν να εμπιστευτείτε.

Να θυμάστε: Ποτέ δεν είναι αργά να προσεγγίσετε νέους ανθρώπους ή να εμβαθύνετε τις σχέσεις που έχουν σημασία για εσάς.