Πώς γίνεται η γυμναστική να επηρεάζει την υγεία του εγκεφάλου; Ερευνητές στη Βοστώνη μπορεί τελικά να έχουν μια απάντηση.
Νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neuron ξεκαθαρίζει αυτό το μυστήριο και υποδεικνύει επίσης πιθανές οδούς για την πρόληψη και τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ – της πιο συχνής μορφής άνοιας.
Οι ειδικοί του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια της άσκησης, το σώμα απελευθερώνει μια ορμόνη που ονομάζεται ιριζίνη.
Διαβάστε επίσης: Γυμναστική: Τι πρέπει να σταματήσετε εάν θέλετε να ξεκινήσετε
Η ορμόνη αυτή, είναι μειωμένη στα άτομα με Αλτσχάιμερ και έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τις εγκεφαλικές πλάκες που συνήθως συνδέονται με την εμφάνιση της νόσου.
Τι γνωρίζουμε μέχρι τώρα για την άσκηση και το Αλτσχάιμερ
Οι μηχανισμοί με τους οποίους η γυμναστική προασπίζει την καλή δομική και λειτουργική κατάσταση του εγκεφάλου δεν έχουν ακόμη ερευνηθεί πλήρως.
Οι επικρατέστερες θεωρίες κάνουν λόγο για μηχανισμούς όπως η αύξηση της νευρογένεσης και της νευροπλαστικότητας, η βελτίωση της λειτουργίας του καρδιαγγειακού συστήματος, η μείωση του στρες και της φλεγμονής και η αύξηση της ευαισθησίας των νευρώνων στη δράση της ινσουλίνης.
Η νευρογένεση, δηλαδή η δημιουργία νέων νευρώνων, είναι μια διαδικασία που εξελίσσεται στον εγκέφαλό μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής.
Αφορά κυρίως τον ιππόκαμπο και τον φλοιό, δηλαδή περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη, τη μαθησιακή διαδικασία και γενικότερα τις νοητικές λειτουργίες.
Αυτό που καταφέρνει η σωματική άσκηση είναι να αυξάνει τη διαθεσιμότητα των νευροδιαβιβαστικών ουσιών μέσω των οποίων επικοινωνούν τα κύτταρα του εγκεφάλου.
Επίσης, το καρδιαγγειακό και το νευρικό σύστημα βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση, με την ομοιόσταση του πρώτου να παίζει σημαντικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του δεύτερου.
Σύμφωνα με μια αρχική υπόθεση, η άσκηση τροποποιεί εκείνους τους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου (δυσλιπιδαιμία, σακχαρώδης διαβήτης, υπέρταση) που είναι παράλληλα παράγοντες κινδύνου και για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Επιπλέον, η χρόνια έκθεση ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου στο στρες και σε ορμόνες που εκλύονται από αυτό οδηγεί στη μείωση της νευρογένεσης και της νευροπλαστικότητας, συμβάλλοντας στη νοητική έκπτωση.
Φαίνεται ότι η αερόβια άσκηση μέτριας ή υψηλής έντασης, διάρκειας τουλάχιστον 20 λεπτών, ασκεί ευεργετική αγχολυτική δράση.
Τέλος, η άσκηση διαδραματίζει προστατευτικό ρόλο ως προς τις φλεγμονώδεις διεργασίες στον ιππόκαμπο, μειώνοντας την παραγωγή προφλεγμονωδών κυτοκινών, ενώ παράλληλα ενεργοποιεί την έκφραση αντιφλεγμονωδών παραγόντων.
