Το 1938, ερευνητές του Χάρβαρντ ξεκίνησαν μια μελέτη για την ευτυχία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα για να ανακαλύψουν την απάντηση σε ένα πολύ απλό αλλά συνάμα σύνθετο ερώτημα:
Τι μας κάνει ευτυχισμένους στη ζωή;
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν τα αρχεία υγείας 724 ανθρώπων από όλο τον κόσμο, κάνοντας λεπτομερείς ερωτήσεις για τη ζωή τους ανά διετία. Καθώς οι συμμετέχοντες εισέρχονταν στα μέσα και τα τέλη της ζωής τους, η μελέτη του Χάρβαρντ ρωτούσε συχνά για τη συνταξιοδότηση.
Διαβάστε επίσης: Lifequakes: Διαχειριζόμαστε τα γεγονότα που μας ταρακουνούν τη ζωή
Βάσει των απαντήσεών τους, η νούμερο 1 πρόκληση που αντιμετώπιζαν οι άνθρωποι κατά τη συνταξιοδότηση ήταν ότι δεν μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις κοινωνικές σχέσεις που τους είχαν στηρίξει για τόσο καιρό στην εργασία τους.
Στους συνταξιούχους δεν λείπει η εργασία αλλά οι άνθρωποι
Όταν πρόκειται για τη συνταξιοδότηση, συχνά αγχωνόμαστε για πράγματα όπως οι οικονομικές ανησυχίες, τα προβλήματα υγείας και η φροντίδα.
Όμως οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν καλύτερα στη συνταξιοδότηση βρίσκουν τρόπους να καλλιεργούν τις σχέσεις τους. Και όμως, σχεδόν κανείς δεν μιλάει για τη σημασία της ανάπτυξης νέων πηγών νοήματος και σκοπού.
Ένας συμμετέχων, όταν ρωτήθηκε τι του έλειπε από το να είναι γιατρός για σχεδόν 50 χρόνια, απάντησε: «Απολύτως τίποτα από την ίδια τη δουλειά. Μου λείπουν οι άνθρωποι και οι φιλίες». Ένας άλλος συμμετέχων, είχε παρόμοιο συναίσθημα. Αφού συνταξιοδοτήθηκε ως καθηγητής λυκείου, δυσκολεύτηκε να διατηρήσει επαφή με τους συναδέλφους του.
«Παίρνω πνευματική τροφή από την κουβέντα. Είναι υπέροχο να βοηθάς κάποιον να αποκτήσει δεξιότητες», είπε. «Το να διδάσκω νέους ανθρώπους ήταν αυτό που ξεκίνησε την όλη διαδικασία της εξερεύνησής μου».
Η ενασχόληση με τα χόμπι μπορεί να μην είναι αρκετή
Για πολλούς από εμάς, η εργασία είναι το σημείο όπου νιώθουμε ότι μετράμε περισσότερο – για τους συναδέλφους μας, τους πελάτες μας, τις κοινότητες, ακόμη και για τις οικογένειές μας – επειδή τους παρέχουμε.
Ο Henry Keane αναγκάστηκε απότομα να συνταξιοδοτηθεί λόγω αλλαγών στο εργοστάσιό του. Ξαφνικά είχε άφθονο χρόνο και ενέργεια. Άρχισε να εργάζεται εθελοντικά στην Αμερικανική Λεγεώνα και στους Βετεράνους των Εξωτερικών Πολέμων.
Αφιέρωσε χρόνο στα χόμπι του – αναπαλαιώνοντας έπιπλα και κάνοντας σκι. Αλλά κάτι εξακολουθούσε να λείπει. «Πρέπει να δουλέψω!» είπε ο Keane στους ερευνητές σε ηλικία 65 ετών. «Μαθαίνω ότι μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους».
Για να συνταξιοδοτηθείτε ευτυχισμένοι, επενδύστε στις σχέσεις σας τώρα
Η συνειδητοποίηση του Keane μας διδάσκει ένα σημαντικό μάθημα όχι μόνο για τη συνταξιοδότηση, αλλά και για την ίδια την εργασία. Συχνά είμαστε καλυμμένοι από οικονομικές ανησυχίες και την πίεση των προθεσμιών, οπότε δεν παρατηρούμε πόσο σημαντικές είναι οι εργασιακές μας σχέσεις μέχρι να χαθούν.
Για να δημιουργήσετε πιο ουσιαστικές σχέσεις, αναρωτηθείτε:
- Ποιοι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους απολαμβάνω περισσότερο να συνεργάζομαι και τι τους κάνει πολύτιμους για μένα; Τους εκτιμώ;
- Τι είδους συνδέσεις μου λείπουν και θέλω περισσότερες; Πώς μπορώ να τις πραγματοποιήσω;
- Υπάρχει κάποιος που θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα; Πώς μπορώ να τον προσεγγίσω;
- Αν έχω διαμάχη με έναν συνάδελφο, τι μπορώ να κάνω για να την αμβλύνω;
- Ποιος είναι διαφορετικός από μένα με κάποιο τρόπο (σκέφτεται διαφορετικά, προέρχεται από διαφορετικό υπόβαθρο, έχει διαφορετική εξειδίκευση); Τι μπορώ να μάθω από εκείνον;
Στο τέλος της ημέρας, παρατηρήστε πώς οι εμπειρίες σας μπορεί να επηρεάζουν την αίσθηση του νοήματος και του σκοπού σας. Κάθε εργάσιμη ημέρα είναι ένα σημαντικό μέρος της προσωπικής μας εμπειρίας και όσο περισσότερο την εμπλουτίζουμε με σχέσεις, τόσο περισσότερο ωφελούμαστε.
