Εάν τώρα ξεκινάτε το τρέξιμο, μπορεί να έχετε πολλές ερωτήσεις από τι να φορέσετε έως και τι να φάτε πριν ή μετά την προπόνησή σας. Εάν πάλι, συγκαταλέγεστε στους πιο έμπειρους δρομείς στην πραγματικότητα η νέα γνώση αναφορικά με το τρέξιμο και τις πρακτικές του δεν σταματά ποτέ.
Με τόσες πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτήν τη δραστηριότητα, είναι βέβαιο ότι θα εμφανιστούν κάποια πράγματα που δεν ανταποκρίνονται πλήρως ή και καθόλου στην πραγματικότητα.
Διαβάστε επίσης: Αδυνάτισμα: Είναι η μέθοδος γυμναστικής 3-2-8 αποτελεσματική;
Για αυτό, συγκεντρώσαμε τους πιο κοινούς μύθους αλλά και τι ισχύει στην πραγματικότητα για να τρέχετε άνετα και με ασφάλεια.
Μύθος #1 Πρέπει να κάνετε στατικές διατάσεις πριν το τρέξιμο
Μπορεί να έχετε δει δρομείς να ξεκινούν μια προπόνηση με μια καλή στατική διάταση (για παράδειγμα, να αγγίζουν τα δάχτυλα των ποδιών σας), αλλά η έρευνα δείχνει ότι αυτός ο τύπος διατάσεων πριν από μια προπόνηση δεν προσφέρει κανένα όφελος.
Για παράδειγμα, ανασκόπηση στο Scandinavian Journal of Medicine and Science in Sports, προτείνει ότι οι στατικές διατάσεις πριν από το τρέξιμο μπορεί να σας επιβραδύνουν καθώς τρέχετε.
Αντίθετα, μια δυναμική προθέρμανση πριν την προπόνησή σας είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσετε. Η δυναμική διάταση περιλαμβάνει την εκτέλεση ήπιων επαναλαμβανόμενων κινήσεων με τρόπο που σταδιακά αυξάνει την κίνηση, την κυκλοφορία και το μήκος των μυών.
Όταν αυτές οι κινήσεις αναπαράγουν τη δραστηριότητα που πρόκειται να εκτελέσετε, όπως το τρέξιμο, επιτρέπουν στους μύες να τεντωθούν και να βελτιστοποιηθεί η ροή του αίματος σε αυτές τις περιοχές.
Σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Strength and Conditioning Research, η δυναμική προθέρμανση μπορεί να ενισχύσει την αντοχή σας στο τρέξιμο.
Μύθος #2 Δεν χρειάζεστε προπόνηση ενδυνάμωσης
Το τρέξιμο μπορεί να ωφελήσει την φυσική σας κατάσταση αλλά για καλύτερη απόδοση, χρειάζεστε και προπονήσεις ενδυνάμωσης για να «χτίσετε» μυς και να αποφύγετε τους τραυματισμούς.
Σύμφωνα με μελέτη στο American Journal of Physical Anthropology, το δυνατό πάνω μέρος του σώματος συνδέεται με καλύτερη απόδοση στο τρέξιμο.
Σε άλλη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Medicine & Science in Sports & Exercise, αναφέρεται ότι η δύναμη του κάτω μέρους του σώματος, ειδικά στους γλουτούς, είναι σημαντική για το σπριντ, όπως όταν κάνετε προπόνηση στίβου ή τρέχετε γρήγορα προς τη γραμμή τερματισμού ενός αγώνα.
Μύθος #3 Το τρέξιμο ξυπόλητοι μειώνει τους τραυματισμούς
Το ξυπόλυτο ή μινιμαλιστικό τρέξιμο πρόκειται για μια αρκετά γνωστή τάση, όμως δεν είναι τόσο πρακτική για το σώμα. Στην πραγματικότητα, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο τραυματισμού, αυξάνοντας τον κίνδυνο καταγμάτων από την πίεση, σύμφωνα με την Κλινική του Κλίβελαντ.
Απλώς δεν είναι ρεαλιστικό, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τις επιφάνειες πάνω στις οποίες τρέχουμε καθημερινά, αναφέρουν οι fitness experts.
Αν θέλετε να δώσετε μια ευκαιρία στο μινιμαλιστικό τρέξιμο, δοκιμάστε ένα από αυτά τα μινιμαλιστικά παπούτσια τρεξίματος που έχουν πολύ χαμηλότερο προφίλ σε σύγκριση με το τυπικό σας παπούτσι τρεξίματος με μαξιλαράκια.
Μύθος #4 Το τρέξιμο βλάπτει τα γόνατα
Εάν είστε χρόνια δρομέας, πιθανότατα γνωρίζετε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.
Ενώ πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι το τρέξιμο βλάπτει τα γόνατα, έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Arthritis Care and Research, για ένα χρονικό πλαίσιο δέκα ετών, αναφέρει ότι οι δρομείς δεν έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο σε σύγκριση με τους μη δρομείς.
Μύθος #5 Οι κράμπες προκαλούνται από αφυδάτωση και απώλεια ηλεκτρολυτών
Είναι αλήθεια ότι το να είστε καλά ενυδατωμένοι και να έχετε επαρκή επίπεδα ηλεκτρολυτών είναι σημαντικό για την υγεία και τη σωματική σας απόδοση κατά τη διάρκεια ενός τρεξίματος. Ωστόσο, εάν τα πόδια σας αρχίσουν να τρέμουν ή εμφανίσετε μυϊκές κράμπες κατά τη διάρκεια ενός τρεξίματος, πιθανότατα δεν πρόκειται για πρόβλημα ενυδάτωσης ή ηλεκτρολυτών.
Σε μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Sports Medicine, οι ερευνητές συνέκριναν τα επίπεδα ηλεκτρολυτών και ενυδάτωσης στο αίμα δύο ομάδων αθλητών στο τρίαθλο, εκείνων που είχαν κράμπες και εκείνων που δεν είχαν.
Οι ερευνητές δεν εντόπισαν διαφορές και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κράμπες ήταν αποτέλεσμα αυξημένης ταχύτητας τρεξίματος, όχι αφυδάτωσης ή απώλειας ηλεκτρολυτών.
