Η παραλλαγή Ομικρον του SARS-CoV-2 είναι πολύ λιγότερο πιθανό να οδηγήσει σε μακρά COVID σε σύγκριση με το αρχικό στέλεχος του ιού SARS-CoV-2. Αυτό δείχνει νέα ελβετική μελέτη η οποία αναμένεται να παρουσιαστεί στο φετινό Ευρωπαϊκό Συνέδριο Κλινικής Μικροβιολογίας και Μεταδιδόμενων Νοσημάτων (ECCMID 2023) που θα λάβει χώρα στην Κοπεγχάγη της Δανίας από τις 15 ως τις 18 Απριλίου.
«Ενοχο» μόνο το αρχικό στέλεχος του ιού
Συγκεκριμένα από τη μελέτη που διεξήχθη από ειδικούς του Τμήματος για τα Μεταδιδόμενα Νοσήματα και την Επιδημιολογία Νοσοκομειακών Λοιμώξεων στο Νοσοκομείο του καντονιού St Gallen στην Ελβετία προέκυψε ότι υγειονομικοί που μολύνθηκαν με το αρχικό στέλεχος του SARS-CoV-2 είχαν ως και 67% περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν συμπτώματα μακράς COVID σε σύγκριση με άτομα που δεν είχαν μολυνθεί ποτέ με τον πανδημικό κορωνοϊό.
Ωστόσο υγειονομικοί των οποίων η πρώτη μόλυνση ήταν με την παραλλαγή Ομικρον δεν είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν συμπτώματα long COVID σε σύγκριση με όσους δεν είχαν ποτέ νοσήσει με COVID-19.
«Αθώα» η επαναμόλυνση με Ομικρον
Από την προοπτική μελέτη που περιέλαβε 1.201 υγειονομικούς (81% γυναίκες) με μέση ηλικία τα 43 έτη από εννέα ελβετικά δίκτυα υγείας και περίθαλψης προέκυψε επίσης ότι η επαναμόλυνση – μόλυνση με Ομικρον μετά από μόλυνση με το αρχικό στέλεχος του ιού – δεν συνδεόταν με αυξημένο κίνδυνο μακράς COVID σε σύγκριση με τη μόλυνση μόνο από το αρχικό στέλεχος του ιού.
Ο προστατευτικός συνδυασμός παραγόντων
Οπως ανέφερε ο δρ Κάρολ Στραμ από το Νοσοκομείο του καντονιού St Gallen που θα παρουσιάσει τη μελέτη στο συνέδριο «αυτή τη στιγμή μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις σχετικά με το γιατί η Ομικρον δεν φαίνεται να προκαλεί μακρά COVID. Πιθανώς πρόκειται για έναν συνδυασμό παραγόντων: η παραλλαγή Ομικρον είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσει σοβαρή νόσο σε σύγκριση με το αρχικό στέλεχος του ιού – γνωρίζουμε ότι η long COVID εμφανίζεται πιο συχνά μετά από σοβαρή νόσηση – ενώ παράλληλα έχει αποκτηθεί και ανοσία στον πληθυσμό μέσω προηγούμενης έκθεσης στον ιό, όπως για παράδειγμα μέσω μιας υποκλινικής λοίμωξης που δεν έγινε αντιληπτή».
Καμία επίδραση του εμβολιασμού στον κίνδυνο για μακρά COVID
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι ο εμβολιασμός δεν επιδρούσε στον κίνδυνο για long COVID σε άτομα που μολύνθηκαν με Ομικρον μετά από μόλυνση με το αρχικό στέλεχος του ιού.
Παρόντα τα συμπτώματα 18 μήνες μετά τη μόλυνση με το αρχικό στέλεχος του ιού
Ο δρ Στραμ τόνισε πως «παρότι τα συμπτώματα της μακράς COVID φάνηκε να υποχωρούν με την πάροδο του χρόνου στους εθελοντές της μελέτης που είχαν μολυνθεί με το αρχικό στέλεχος του ιού, συνέχιζαν να είναι παρόντα μετά από 18 μήνες. Αντιθέτως οι εθελοντές οι οποίοι μολύνθηκαν για πρώτη φορά με Ομικρον δεν παρουσίασαν σημαντικά συμπτώματα long COVID. Επιπλέον ούτε οι επαναλοιμώξεις με Ομικρον ούτε ο εμβολιασμός για τον SARS-CoV-2 πριν από τη μόλυνση με Ομικρον φάνηκαν να επηρεάζουν τη μακρά COVID».
Ο περιορισμός της μελέτης
Ο ερευνητής κατέληξε σημειώνοντας ότι «με την Ομικρον να εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη παγκοσμίως, τα ευρήματά μας μπορούν να καθησυχάσουν όσους μολύνονται με COVID-19 για πρώτη φορά καθώς και όσους είχαν μολυνθεί με το αρχικό στέλεχος και μολύνονται μετά με Ομικρον. Είναι ωστόσο σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι στη μελέτη μας συμμετείχαν κυρίως υγιείς, νέες, εμβολιασμένες γυναίκες και τα αποτελέσματα μπορεί να ήταν διαφορετικά σε ηλικιωμένα άτομα με συννοσηρότητες καθώς και σε ανεμβολίαστα άτομα».
