Η σιωπηρή παραίτηση είναι ένας νέος σχετικά όρος που σηματοδοτεί την παραμονή σε μια σχέση και τη διατήρησή της παρ’ όλο που είτε ο συναισθηματικός ή και ο ερωτικός δεσμός έχουν διασπαστεί και τη θέση της ικανοποίησης έχει καταλάβει η δυσφορία. Είτε ο ένας είτε και οι δυο σύντροφοι/σύζυγοι δεν εγκαταλείπουν τη σχέση, δεν μοιράζονται ψυχική και σωματική επαφή και καταβάλλουν μόνο την ελάχιστη προσπάθεια που συνήθως αφορά τα παιδιά (αν υπάρχουν) στο σπίτι και τα οικονομικά. Για παράδειγμα, το ενοίκιο, το δάνειο, τους λογαριασμούς κ.λπ.
Γιατί συμβαίνει όμως αυτό όλο και συχνότερα; Τόσο οι κοινωνικές, οι υγειονομικές όσο και οι οικονομικές συνθήκες των 2-3 τελευταίων χρόνων οδήγησαν σε πολλές δυσκολίες ανεξαρτησίας και αυτονομίας και ταυτόχρονα κοινωνικών περιορισμών, με αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα ανθρώπων να νιώθει ανασφάλεια τόσο σε προσωπικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο.
Κατά συνέπεια η παραμονή σε μια μη αμοιβαία ικανοποιητική σχέση αφενός φαντάζει ως «μονόδρομος», αφετέρου είναι πολύ περισσότερο αποδεκτή εκατέρωθεν. Τι δημιούργησε και τι δημιουργεί όμως όλο αυτό στους ανθρώπους; Πρώτα απ’ όλα συνεχόμενες εσωτερικές περισσότερο και εξωτερικές συγκρούσεις.
Οι συγκρούσεις έχουν πάντοτε και μια συναισθηματική πτυχή, κυρίως θυμό και επιθετικότητα, καθώς για τους περισσότερους ανθρώπους γεννούν συναισθήματα στενοχώριας, αγωνίας και λύπης.
Η σοβαρότερη παρενέργεια όμως της σιωπηλής παραίτησης είναι η έλλειψη αυτοεκτίμησης και διεκδικητικότητας του ατόμου που συνειδητά επιλέγει τη σιωπηρή παραίτηση στη σχέση και συν τω χρόνω τελικά καταλήγει να συμβιβάζεται με μια ελλειματική αυτοεικόνα, που από ένα σημείο και μετά είναι τόσο ισχνή και ατροφική που κυριολεκτικά παραπαίει ανάμεσα στην αυτολύπηση, στην καταθλιψη και τελικά στην παραίτηση όχι μόνο από τη σχέση αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό και τη ζωή συνολικά.
Τι χρειάζεται να κάνουμε όταν συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να βρισκεται σε σιωπηλή παραίτηση μέσα σε μια σχέση;
*Εξερευνούμε τις επιλογές που έχουμε για να διαχειριστούμε τη σχέση ή και να τη διακόψουμε/τερματίσουμε.
*Αξιολογούμε την κατάσταση στην οποία είμαστε. Πόσο αξίξει το τίμημα που καταβάλλουμε;
*Διαχειριζόμαστε τόσο τα δικά μας συναισθήματα μας όσο και του άλλου ατόμου.
*Αν αποφασίσουμε να παραμείνουμε και να σπάσουμε το μοτίβο της σιωπηλής παραίτησης, τότε τοποθετούμε ρεαλιστικούς στόχους για να χτίσουμε τη σχέση μας με το άλλο άτομο.
*Προετοιμαζόμαστε να διεξαγάγουμε δύσκολες συζητήσεις.
Αναπτύσσουμε τη σχέση μας με το άλλο άτομο και δεν περιοριζόμαστε στα απολύτως απαραίτητα.
Αναπτύσσουμε και καλλιεργούμε την επίγνωση ότι η συνολική εικόνα είναι μεγαλύτερη από την προσωπική εικόνα του κάθε συντρόφου και δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση δυναμικά κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές, αλλαγές και υπερβάσεις όσο και όπως μπορούμε και χρειάζεται.
Κάντε μια ειλικρινή ενδοσκόπηση και καταγραφή και ανακαλύψτε:
*Θετικές υποκειμενικές εμπειρίες (ευτυχία, ικανοποίηση, θετικά συναισθήματα, αισιοδοξία).
*Θετικά ατομικά χαρακτηριστικά δικά σας και του σημαντικού σας άλλου (δυνατά σημεία του χαρακτήρα, ενδιαφέροντα, ταλέντα, αξίες).
*Θετικά περιβάλλοντα/καταστάσεις.
Δεσμευτείτε να τα ακολουθήσετε, να τα αναπτύξετε και να τα αξιοποιήσετε όσο περισσότερο μπορείτε. Επιλέξτε το καλύτερο για εσάς στο εδώ και τώρα.
Αυτές τις γιορτές διεκδικήστε και μην παραιτήστε. Αποφασίστε και δράσετε.
