Καθώς διανύουμε τον Οκτώβριο, μήνα αφιερωμένο στην υπενθύμιση θεμάτων που αφορούν τον καρκίνο τού μαστού, ένας ογκολόγος μπαρουτοκαπνισμένος από τα χρόνια, δεν μπορεί παρά να χαίρεται αναπολώντας τις δεκαετίες της επαγγελματικής του ενασχόλησης με τη θεραπεία του και να θαυμάζει τα επιτεύγματα της επιστήμης. Ο καρκίνος αυτός που προσβάλλει καίρια την ψυχή και το σώμα της γυναίκας, που αποτελούσε το φόβητρο παλαιότερων εποχών, που οδηγούσε σε ακαλαίσθητες παραμoρφώσεις του σώματος και σε μεγάλη ταλαιπωρία, έχει πια γίνει ένα σαφώς αντιμετωπίσιμο και σχετικά ιάσιμο νόσημα. Και όλα αυτά με σεβασμό στην ποιότητα ζωής.
Παρά την αύξηση της συχνότητάς του, για λόγους που σαφώς έχουν να κάνουν με τον τρόπο ζωής και το περιβάλλον, η έγκαιρη διάγνωση, η βελτίωση των χειρουργικών, ακτινοθεραπευτικών και χημειοθεραπευτικών προσεγγίσεων και εντέλει όλα τα τεχνικά επιτεύγματα των τελευταίων ετών έχουν ξεδοντιάσει αυτό το τέρας και έχουν συντελέσει στην μείωση της θνησιμότητας. Η σύγχρονη φαρμακολογία έχει εξαλείψει πλήρως τους εμέτους που ταλάνιζαν παλιά τις ασθενείς. Ανυπολόγιστες ερευνητικές προσπάθειες από κάθε σχεδόν ειδικότητα των επιστημών έχουν εστιάσει στην διάγνωση και θεραπεία με αποτέλεσμα οι αξιολογήσεις να είναι πιο κομψές, πιο ακριβείς, πιο τεχνολογικές και οι θεραπείες πιο ανεκτές και πολύ πιο αποτελεσματικές. Ειδικά την τελευταία διετία γίναμε μάρτυρες ενός καταιγισμού νέων φαρμάκων, κυρίως ανοσοθεραπευτικών ή με βάση στοχευτικά φάρμακα που έχουν εντελώς αλλάξει το θεραπευτικό τοπίο. Ένας θεραπευτής, αν μεταφερόταν μαγικά από το 2012 στο 2022 θα τα είχε ειλικρινά χαμένα με τις παντοειδείς θεραπευτικές δυνατότητες της εποχής μας.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι χιλιάδες ή και εκατομμύρια γυναίκες που είχαν ή έχουν καρκίνο του μαστού κυκλοφορούν ανάμεσά μας, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Ζουν κατά κύριο λόγο μια κανονική ζωή, με δραστηριότητες, με επαγγελματική ζωή και με όνειρα, σπουδάζουν, εργάζονται, αγαπούν και αγαπιούνται, παντρεύονται, τεκνοποιούν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Είναι μια πραγματική νίκη της ζωής απέναντι στο «κακό». Ακόμα και στις ολοένα λιγότερες περιπτώσεις που ο καρκίνος είναι αμείλικτος, η αντιμετώπισή του είναι επιστημονική, τεκμηριωμένη, πιο μακροχρόνια και σε τελευταία ανάλυση πιο ανθρώπινη.
Η πρόοδος συντελείται με πολλά μικρά επίπονα βήματα που ροκανίζουν τον καρκίνο όπως το κύμα τον βράχο και τελικά θα τον μετατρέψουν σε άκακη άμμο. Ας είμαστε υπομονετικοί και αισιόδοξοι.
