Ράνια Τζίμα: «Προτιμώ τη δράση, ακόμα και αν υπάρχει πίεση, παρά μια πιο χαλαρή καθημερινότητα»

Ράνια, πώς κυλάει η ζωή σου αυτές τις μέρες;

«Oι μέρες είναι γεμάτες, γιατί η αλήθεια είναι ότι από την πανδημία περάσαμε στον πόλεμο και από τον πόλεμο στη νέα ένταση στις σχέσεις μας με την Τουρκία, οπότε κυριολεκτικά το 24ωρο μοιάζει να μην είναι αρκετό. Ωστόσο, σαν χαρακτήρας προτιμώ πάντα τη δράση – ακόμα κι αν υπάρχει πίεση – παρά μια πιο χαλαρή καθημερινότητα. Η ημέρα ξεκινά περίπου στις 7 με λίγο καφέ, μισή ώρα τρέξιμο, επιστροφή στο σπίτι για την προετοιμασία της κόρης μου για το σχολείο, λίγες δουλειές για το σπίτι και μετά γραφείο μέχρι τις 21.30. Η αίσθηση όμως ότι ήρθε αυτό το πολυπόθητο καλοκαίρι, που τόσο είχαμε όλοι ανάγκη, μου έχει δώσει απίστευτη ενέργεια και παραδόξως μια αίσθηση αισιοδοξίας».

Καθημερινά ακούμε όλες αυτές τις άσχημες ειδήσεις. Οταν φτάνεις σπίτι σου, τις αφήνεις έξω από την πόρτα;

«Αυτό είναι, νομίζω, ένα μεγάλο στοίχημα για όλους τους δημοσιογράφους. Παρ’ όλα αυτά είναι πολλές οι μέρες που δεν κερδίζω τη μάχη. Μπαίνω στο σπίτι και κουβαλάω τις εικόνες, τις αφηγήσεις, τις συζητήσεις, τις πληροφορίες… Υπάρχουν μέρες που η υπερένταση είναι τόση που μπορεί να με βρει το πρωί χωρίς να έχω καταφέρει να κοιμηθώ.

Ετσι όμως είναι αυτή η δουλειά, ο δημοσιογράφος είναι εκεί για να καταγράψει συνήθως γεγονότα που εκφεύγουν του μέσου όρου, γι’ αυτό και αποτελούν είδηση, οπότε μοιραία θα περάσουν και στον ψυχισμό σου. Κάποιες φορές θα με ανακουφίσει η συζήτηση με τον άντρα μου ή με μια φίλη, κάποιες άλλες χρειάζεται ένας μεγάλος περίπατος για ενδοσκόπηση. Είναι μια δύσκολη άσκηση την οποία προσπαθώ να κάνω έχοντας ως προτεραιότητα, αν μη τι άλλο, να μη φτάσει η ένταση στο παιδί».

Τι κάνεις για να αποφορτιστείς;

«Για να αποφορτιστώ, περπατάω… μέχρι τελικής πτώσεως! Το Πάσχα κατάφερα να πάω στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη μετά από τρία χρόνια, σχεδόν δηλαδή όσο κράτησε η πανδημία. Αποφάσισα λοιπόν να πετάξω από πάνω μου ό,τι βάρος είχα. Βγήκα στην παραλία και άρχισα να περπατάω από το λιμάνι μέχρι το Μέγαρο Μουσικής και πίσω, και στη συνέχεια ανέβηκα στη Βενιζέλου και περπάτησα και όλο το κέντρο.

Οταν γύρισα σπίτι, διαπίστωσα ότι χωρίς να το καταλάβω είχα περπατήσει 12 χιλιόμετρα! Αυτές οι μεγάλες βόλτες με την αγαπημένη μου μουσική στα ακουστικά είναι το μεγαλύτερο δώρο που κάνω στον εαυτό μου και μετά η ψυχή μου είναι πια ελαφρύτερη. Εκεί, σε αυτές τις βόλτες γίνονται και οι πιο ουσιαστικές εσωτερικές συζητήσεις».

Τι δεν χωράει στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA;

«Η σκόπιμη παραποίηση της πραγματικότητας, το “κουτσομπολιό”, τα στερεότυπα, η ρατσιστική προσέγγιση θεμάτων και προσώπων, οι εμμονές, η προσπάθεια να πείσουμε ότι είμαστε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαστε, οι προσωπικές στρατηγικές».

Τα νούμερα τηλεθέασης σε επηρεάζουν;

«Τα νούμερα τηλεθέασης δεν μπορείς να τα αγνοήσεις, όποιος ισχυρίζεται ότι δεν τον αφορούν καθόλου λέει ψέματα. Πλέον όμως τα διαχειρίζομαι με πολύ μεγαλύτερη ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχαμε την ευκαιρία να δούμε τη δουλειά μιας μεγάλης ομάδας να επιβραβεύεται, και μάλιστα σε πολύ διαφορετικά μεταξύ τους θέματα.

Ομως ξέρουμε καλά πως ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει κιόλας”, οπότε πρέπει πάντα να είμαστε σε επαγρύπνηση, γιατί η εμπιστοσύνη του κόσμου όσο δύσκολα κερδίζεται τόσο εύκολα χάνεται. Στην τηλεόραση αυτό μπορεί να συμβεί κυριολεκτικά σε ένα λεπτό. Με μια λάθος φράση. Βλέπουμε τα νούμερα, είτε καλά είτε όχι, τα συζητάμε μεταξύ μας, προσπαθούμε να τα αποκωδικοποιήσουμε για να μπορέσουμε να είμαστε καλύτεροι την επόμενη μέρα για τους πολίτες».

Τι είναι αυτό που το κάνει και ξεχωρίζει;

«Ολα τα δελτία έχουν τη δική τους ταυτότητα, κι αυτό είναι καλό, ώστε να υπάρχουν όλες οι επιλογές για τους τηλεθεατές. Στη δική μας περίπτωση προσπαθούμε να πετύχουμε μια “χρυσή” ισορροπία, ένα δελτίο που δεν θα εξαιρέσει τα κοινωνικά θέματα, δεν θα στρέψει το βλέμμα του μακριά από αυτό που αφορά την κοινωνία, δεν θα κάνουμε όμως και εκπτώσεις.

Αν κρίνουμε ότι ένα θέμα πρέπει να είναι πρώτο, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι δεν είναι εμπορικό, θα είναι πρώτο θέμα γιατί αυτό είναι το ΜEGA. Nομίζω δε ότι όσοι παρακολούθησαν τη διαδρομή μας εφέτος, διαπίστωσαν πως εκεί που κρίναμε ότι ήταν αναγκαίες ακόμα και οι “συγκρούσεις” έγιναν και αυτές».

Το δυνατό και αδύνατό σου σημείο την ώρα του δελτίου;

«Νομίζω ότι ταυτίζονται. Είμαι ένας άνθρωπος που αυτό που σκέφτομαι, είτε για ένα θέμα είτε για έναν συνομιλητή μου, φαίνεται πολύ καθαρά. Σε κάποιους ανθρώπους αυτό είναι οικείο, σε κάποιους όχι. Είναι όμως δομικό μου στοιχείο γενικά στη ζωή. Δυστυχώς για εμένα, δεν μπορώ καθόλου να κρύψω αυτό που αισθάνομαι. Θα με συνέφερε για λόγους διπλωματίας και ισορροπιών αλλά είναι αδύνατο. Και να προσπαθήσω, θα βγαίνει από κάθε πόρο του σώματός μου».

Ανταγωνιστικές συμπεριφορές;

«Ο ανταγωνισμός σε κάνει να γίνεσαι καλύτερος, δεν είναι κακός. Προσωπικά σε πολλές φάσεις της δουλειάς μου με έχει πάει μπροστά. Αυτό που δεν αντέχεται είναι η εμμονή και η τοξικότητα που βγάζουν κάποιοι άνθρωποι. Εκεί πρέπει να αντιληφθεί κανείς ότι η “επίθεση” που δέχεται από τον άλλον δεν έχει στην πραγματικότητα να κάνει με κάτι που κάνει ο ίδιος ή δεν κάνει. Εχει να κάνει με τις ανασφάλειες του άλλου.

Αυτό δεν αντιμετωπίζεται και είναι χαμένος χρόνος. Οπότε το βλέπεις, το προσπερνάς και προχωράς. Οπως σοφά μού είχε πει κάποτε ένας καλός συνάδελφος, “Δεν κερδίζονται όλοι” και τελικά δεν χρειάζεται και να προσπαθούμε να τους κερδίσουμε όλους».

Η γνώμη των άλλων σε απασχολεί;

«Οταν ήμουν μικρότερη, η γνώμη των άλλων λειτουργούσε καταλυτικά πάνω μου και πολλές φορές με μπλόκαρε. Μεγαλώνοντας έμαθα να λαμβάνω πολύ σοβαρά υπόψη μου τη γνώμη ή ακόμα και την πολύ σκληρή κριτική ανθρώπων που ξέρω ότι με αγαπούν. Ανθρώπων που ξέρω ότι θέλουν να με εξελίξουν και όχι να χαϊδέψουν τα αφτιά μου. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί αρχικά να αντιδράσω αλλά στη συνέχεια σίγουρα θα τη λάβω υπόψη μου. Μπορώ πια να τα ακούσω όλα, αρκεί να έχω πειστεί για τα κίνητρα και την αφετηρία του άλλου».

Για την επόμενη σεζόν τι σκέφτεσαι;

«Να είμαστε γεροί, δεμένοι σαν ομάδα όπως είμαστε σήμερα και να δώσουμε στον κόσμο τον καλύτερό μας εαυτό».

Προχωράς περισσότερο με τη λογική ή το συναίσθημα;

«Εχω φύγει από δουλειές και από σχέσεις γιατί το συναίσθημά μου είχε “τσακίσει” παρά το γεγονός ότι με βάση τη λογική με συνέφεραν, άρα μάλλον με το συναίσθημα. Οσα κι αν είναι τα οφέλη, δεν μπορώ να μείνω σε μια κατάσταση αν δεν αισθάνομαι πραγματικά αποδεκτή. Θα σου έλεγα δε ότι λειτουργώ πολύ και με τη διαίσθησή μου για τα πράγματα, συνηθίζω να λέω σε δικούς μου ανθρώπους ότι πιστεύω πως είμαι ένας άνθρωπος με μια μέτρια ευφυΐα που όμως αντιλαμβάνομαι πολλά πράγματα με διαφορετικό τρόπο».

Μητρότητα, προσωπική ζωή και επαγγελματική, αυτό το τρίπτυχο εσύ πώς το διαχειρίζεσαι;

«Το διαχειρίζομαι με την παραδοχή πλέον ότι και λάθη θα κάνω και θα υπάρξουν περίοδοι που θα υστερώ σε κάποιον από τους ρόλους μου είτε ως μητέρας, είτε ως συντρόφου, είτε ως επαγγελματία, είτε ως φίλης. Προσπαθώ να κάνω τον ζογκλέρ, αλλά δεν πιάνει πάντα. Δεν μπορούμε πάντα να είμαστε πολύ καλοί σε όλα και άρτιοι και οι άνθρωποι που πραγματικά μας αγαπούν θα μας δώσουν την πίστωση. Ενα είναι απολύτως βέβαιο, οι ενοχές δεν ωφελούν σε τίποτα».

Πώς είσαι ως μαμά;

«Ως μαμά είμαι χαλαρή, νομίζω πάρα πολύ τρυφερή και μάλλον ελεύθερο πνεύμα – τουλάχιστον μέχρι τώρα. Εκεί που βλέπω ότι στυλώνω τα πόδια είναι στα θέματα που έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση της Ελένης. Εκεί είμαι πιεστική και απαιτητική».

Τι σημαίνει για σένα να είσαι «καλή» μαμά;

«Καλή μητέρα είναι η μητέρα που μεγαλώνει ένα παιδί που θα έχει τη βεβαιότητα ότι έχει αγαπηθεί πάρα, μα πάρα πολύ, ένα παιδί που θα ξέρει ότι ήρθε από μια βαθιά επιθυμία. Καλή μητέρα είναι η μητέρα που θα είναι πάντα “καταφύγιο” για το παιδί της ώστε να τρέχει ελεύθερο αλλά να έχει πού να επιστρέψει αν χρειαστεί. Καλή μητέρα είναι η μητέρα που μεγαλώνει ένα παιδί που να μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολίες όταν εκείνη δεν θα είναι εκεί.

Καλή μητέρα είναι η μητέρα που θα γεμίσει την καρδιά του παιδιού της με τόση αγάπη ώστε να έχει κι αυτό απόθεμα για να την ανταποδώσει. Είναι η μητέρα που θα του μάθει να αγαπά τις αδυναμίες των άλλων και τη διαφορετικότητά τους».

Ποια σημεία του χαρακτήρα σου άλλαξαν με τον ερχομό της κόρης σου;

«Ο ερχομός της Ελένης με “γλύκανε”, στρογγύλεψε κάποιες γωνίες, κατέρριψε βεβαιότητες. Η Ελένη κάθε μέρα με διδάσκει πράγματα. Οταν βλέπω τη χαρά της σε ένα λουλούδι που θα κόψει, στο σχήμα του φεγγαριού που παρατηρεί πώς αλλάζει, στο γέλιο της. Θυμάμαι κι εγώ πού πραγματικά κρύβεται η χαρά! Αντιλαμβάνομαι την αξία της κάθε ανάσας που παίρνω, γιατί την παίρνω δίπλα στο παιδί μου, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο της ζωής».

Τι ξεκουράζει το σώμα σου και τι το μυαλό σου;

«Ο συνδυασμός κίνησης και μουσικής είναι, όπως είπαμε και πριν, το ελιξίριο για μένα. Κι αν είναι εύκολο, κι ένας υπνάκος, που λείπει τα τελευταία χρόνια».

Τα μυστικά της ευεξίας σου;

«Πιστεύω πολύ στην αξία του μεσημεριανού ύπνου, τον οποίο βεβαίως δεν έχω ποτέ. Θεωρώ ότι η άσκηση, ακόμα και λίγη, είναι απαραίτητη σε καθημερινή βάση. Προσωπικά δεν είμαι λάτρις του κρέατος και θεωρώ ότι το σώμα μας πρέπει να το ακούμε, γιατί μας δείχνει τι είναι αυτό που έχει ανάγκη. Η βιταμίνη C επίσης κάνει θαύματα».

Γυμναστική;

«Κάνω γυμναστική τρεις φορές την εβδομάδα, κυρίως TRX».

Τι κάνεις για το δέρμα σου; Αντηλιακό φοράς;

«Φοράω αντηλιακό γιατί έχω την τάση να κάνω πανάδες. Κάνω σχολαστικό ντεμακιγιάζ το βράδυ και προσπαθώ να μη βάφομαι καθόλου εκτός δουλειάς».

Πώς εκτονώνεσαι;

«Εκτονώνομαι με μια βραδινή βόλτα με φίλες».

Γίνεσαι καλύτερη όταν…

«Γίνομαι καλύτερη όταν με αγαπούν».

Ράνια, θα ήθελα να συνεχίσεις τις φράσεις:

Θέλω πολύ... μια συναυλία όπως τις ξέραμε παλιά… αν μπορούσα των Depeche Mode ακόμα καλύτερα!
Είμαι... ήρεμη και ευγνώμων.
Ελπίζω… ότι η ζωή ξέρει καλύτερα από εμάς.
Διακοπές… στη Νίσυρο, πού αλλού;