Η κουβέντα μαζί της είναι πηγή έμπνευσης, όπως και η μουσική και η φωνή της. Ταλαντούχα, πληθωρική πάνω στη σκηνή, δραστήρια, φέτος ξεχωρίζει και στην τηλεόραση. Την απολαμβάνουμε στο «X Factor» μαζί με τον Μιχάλη Κουινέλη, το Χρήστο Μάστορα και τον Στέλιο Ρόκκο. Η Μαρίζα Ρίζου μιλάει στο «Vita» για τo ξεκίνημά της, τη μουσική, το πετυχημένο talent show του MEGA, τη σχέση της με τους άλλους κριτές. Μοιράζεται όμως μαζί μας και τα μυστικά της ενέργειας και της ευεξίας της.

Μαρίζα, μικρή ονειρευόσουν όλα αυτά τα… μουσικά μαγικά που θα σου συνέβαιναν;

«Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τις στιγμές ανασφάλειας, φόβου και αμφισβήτησης του εαυτού (που ακόμα υπάρχουν φυσικά), είχα πάντα μια βαθιά πίστη ότι θα είμαι άνθρωπος της μουσικής και ότι θα πορευτώ κάνοντας αυτό που αγαπάω τόσο πολύ».

Πότε συνειδητοποίησες το ταλέντο σου;

«Οταν στο Δημοτικό πρώτη φορά με έβαλε η Ειρήνη Σαντοριναίου (θα την αγαπώ και θα την ευχαριστώ για πάντα) να τραγουδήσω σόλο, ένιωσα ότι κάτι γίνεται διαφορετικό. Πρώτα απ’ όλα μέσα μου. Οταν τελείωσε η σχολική γιορτή, ήρθαν κάποιοι από τους δασκάλους (μερικούς δεν τους ήξερα καν, ήταν από άλλες τάξεις) και με αγκάλιαζαν και έκλαιγαν. Δεν καταλάβαινα τότε τι γινόταν και γιατί το κάνουν, αλλά αισθανόμουν ότι έκανα κάτι όμορφο. Οτι αυτό που έκανα βασικά, μοίρασε καλή ενέργεια στους υπόλοιπους που μετά ήρθε και γέμισε κι εμένα».

Εσύ πώς κυνήγησες το δικό σου όνειρο στα ξεκινήματα;

«Με πολύ αργό και στιβαρό ρυθμό, έχοντας υπομονή, επιμονή και κοιτάζοντας το επόμενο βήμα με βάση την καρδιά μου και όχι τη ματαιοδοξία. Ετσι έβλεπα να πορεύονται οι καλλιτέχνες που θαύμαζα και θαυμάζω και αυτόν τον δρόμο ακολούθησα. Με σεβασμό στη φυσική ροή των πραγμάτων».

Τι έκανες προτού ασχοληθείς με τη μουσική;

«Εχω δουλέψει σε διαφημιστική εταιρεία (κάτι το οποίο σιχαινόμουν), σε εκδοτικό οίκο και σε εταιρεία που γράφαμε μουσική για διαφημίσεις (το οποίο επίσης σιχαινόμουν, αλλά ήταν μεγάλο σχολείο)».

Σε βλέπουμε στο MEGA, στην κριτική επιτροπή του «X Factor». Ποια είναι η μέχρι τώρα εμπειρία σου;

«Είμαι πολύ περήφανη για αυτό που έχουμε δημιουργήσει. Χαίρομαι αρχικά πολύ που φερόμαστε στους ανθρώπους που έρχονται και έχουν την αγωνία τους με τόσο σεβασμό, που έχουμε χώρο και αγάπη για το διαφορετικό, που είμαστε δίπλα στα παιδιά και όχι απέναντί τους και που γελάμε τόσο πολύ. Είμαστε τελείως διαφορετικοί μεταξύ μας, κι όμως έχουμε αγαπηθεί και συμπορευόμαστε με πολλή πλάκα και καλή πρόθεση ο ένας απέναντι στον άλλον. Αυτό δεν είναι ούτε σύνηθες ούτε εύκολο».

Κριτής ή γνωμοδότης;

«Γνωμοδότης ξεκάθαρα! Η λέξη κριτής έχει κάτι αποδοκιμαστικό. Κάτι που ξεσκονίζει τον άλλον με οριακά επιθετική διάθεση. Στην περίπτωσή μου αυτό σίγουρα δεν ισχύει. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν θα πω για εκείνα που δεν μου λειτουργούν και που πιστεύω ότι θα ήταν χρήσιμο να αλλάξουν. Αλλά αυτή είναι απλώς η γνώμη μου».

Τι ψάχνεις στο «X Factor» και στα νέα παιδιά που ανεβαίνουν στη σκηνή του;

«Εναν κόσμο. Τον αληθινό, τον δικό τους. Μάτια να φλέγονται, να εννοούν τα τραγούδια, να λένε την ιστορία. Ουσία, σύνδεση. Αυτό ψάχνω παντού».

Talent shows. Δίνουν ευκαιρίες; Ανοίγουν δρόμους; Αλλάζουν ζωές;

«Ας πούμε ότι κανένα talent show δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει μια στιβαρή καριέρα μέσα στον χρόνο, τον σεβασμό του κοινού, καλό ρεπερτόριο, καλοδιατηρημένη φωνή, ψυχική υγεία και ουσία. Ολα αυτά – που για μένα είναι τα πιο βασικά – θέλουν πολλή πολλή πολλή δουλειά. Είναι όμως μια πολύ ωραία εμπειρία, για άλλους πιο σημαντική, για άλλους λιγότερο και βασικά είναι ένα παιχνίδι. Με τους κανόνες και τα δεδομένα του. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο».

Η σχέση σου με τους υπόλοιπους κριτές;

«Πρέπει να βάλεις μια κάμερα στο καμαρίνι βασικά. Ο,τι και να σου πω, δεν έχει νόημα. Ευτυχώς μας τραβάνε συνέχεια backstage και μπορείς να πάρεις μια ιδέα του τι γίνεται».

Είστε διαφορετικοί, αλλά με κάποιον τρόπο ταιριάζετε και το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον…

«Νομίζω πως όλοι έχουμε καλή πρόθεση. Αυτό ήταν το πιο βασικό και το πιο σημαντικό. Πραγματικά νιώθω ότι λειτουργεί αυτή η τετράδα».

Απελευθέρωση όταν τραγουδάς;

«Παρουσία βασικά. Είμαι ΕΔΩ. Αυτή είναι από μόνη της μια πολύ ανακουφιστική συνθήκη για έναν άνθρωπο σαν εμένα που κατά τα άλλα σκέφτεται συνέχεια και όλο κάπου αλλού είναι το μυαλό του».

Κι όταν γράφεις;

«Μεγάλη εκτόνωση».

Πότε γράφεις;

«Οταν γράφω για το θέατρο είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που πρέπει να γράψω, οπότε δεν έχει κάποια σχέση η ψυχολογική μου κατάσταση. Κατά τα άλλα γράφω πιο πολύ σε στιγμές όχι καλές και σε στιγμές ήρεμες. Οταν είμαι σε μεγάλη χαρά δεν με νοιάζει τίποτα! Δεν περνάω ούτε δίπλα από το πιάνο».

Στα live ξεσηκώνεις. Το ζεις. Εχεις μια πληθωρική σκηνική παρουσία, σχεδόν θεατρική. Συναισθήματα πάνω στη σκηνή;

«Σπίτι. ασφάλεια, σύνδεση, αλήθεια, χαρά. Λέω και κάνω εκείνα που νιώθω. Μεγάλη ελευθερία».

Αδρεναλίνη;

«Στα ύψη!».

Χρειάζεται ενέργεια για όλο αυτό. Από πού την αντλείς;

«Δεν ξέρω. Υπάρχουν μέρες που λέω τώρα πώς θα βγει; Δεν είμαι καθόλου σε φάση. Κι όμως, βγαίνει. Και όχι μόνο βγαίνει, παίρνω μετά ενέργεια κι εγώ για πόσες μέρες».

Οι καλύτερες πηγές… ευεξίας σου;

«Οι άνθρωποί μου πρώτα απ’ όλα. Εχω έναν πυρήνα μικρό και πολύτιμο. Μετά είναι η γυμναστική, το ωραίο φαγητό, οι βόλτες, τα ταξίδια, τα γέλια, η ομορφιά. Δεν βλέπω ειδήσεις καθόλου, ενημερώνομαι με τρόπους που μπορώ να ελέγχω το πώς και αν θα αφήσω τη μαυρίλα να μπει μέσα μου».

Έκθεση;

«Δεν μου αρέσει. Εκτιμώ όμως πολύ το ότι 9 στις 10 φορές οι άνθρωποι με πλησιάζουν με πολλή ευγένεια και σεβασμό».

Στο φως όλα;

«Ας πούμε. Τίποτα κάτω από το χαλί».

Τι εξαντλεί τις αντοχές σου;

«Ε, πρέπει να γίνουν πολλά ταυτόχρονα σε διάφορους τομείς για να εξαντληθώ. Οταν συμβαίνει αυτό οριοθετούμαι με ευγένεια και αποχωρώ για λίγο κάπου μόνη μου για να ξαναβρώ το κέντρο μου».

Ψυχοθεραπεία; Βοηθάει;

«Εξαρτάται πόση ευθύνη του εαυτού σου είσαι έτοιμος να πάρεις και πόσο σκοτάδι είσαι έτοιμος να δεις. Εγώ νιώθω πως ήμουν πολύ έτοιμη και για τα δύο και πως μου κάνει τρομερά καλό».

Self-care; Πώς φροντίζεις τον εαυτό σου;

«Προσπαθώ να τρέφομαι υγιεινά, πάω για περπάτημα, τρέξιμο 3-4 φορές την εβδομάδα, κάνω μάσκες προσώπου, βάζω λαδάκια στα μαλλιά μου, έχω τρέλα με τα νύχια και τα έχω πάντα περιποιημένα και δεν έχω τοξικούς ανθρώπους πουθενά στο περιβάλλον μου».

Υπογράφεις και μουσική για θέατρο. Μίλησέ μας για αυτό, όπως και για το τι ετοιμάζεις φέτος.

«Γράφω μουσική για το θέατρο τα τελευταία 8 χρόνια. Το αγαπώ πολύ (μετά τα λάιβ φυσικά). Το καλοκαίρι θα συνεργαστώ δεύτερη φορά με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου. Η πρώτη ήταν το 2017 που είχα γράψει τη μουσική για τη “Μαντάμ Σουσού” στο Παλλάς σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Τώρα η Δήμητρα θα κάνει επιθεώρηση στο θέατρο Αλσος και εγώ θα γράψω τη μουσική της παράστασης. Τι να σας πω… να πω κάτι; Δήμητρα Παπαδοπούλου και επιθεώρηση. Μιλάει από μόνο του αυτό».

Πώς ονειρεύεσαι την εξέλιξή σου;

«Ονειρεύομαι μόνο να είμαι σε επαφή με τον εαυτό μου, να αντιλαμβάνομαι τι θα τον κάνει χαρούμενο και να του το δίνω. Αυτό».

«Ταξίδι χωρίς προορισμό…». Θα μπορούσες;

«Αμέ».

Μπροστά σε πάει…

«Η ζωή από μόνη της. Ευτυχώς δεν μας δίνει και επιλογή. Πάει μόνο μπροστά».

Φωτογραφίες: STUDIO VRETTOS

Styling: ΒΙΒΙΑΝ ΡΟΥΒΕΛΑ