Τον Απρίλιο του 1968 ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ βρισκόταν στο Μέμφις, όπου η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα ηλεκτρισμένη.

Στην πόλη του Τενεσί είχε μεταφερθεί το επίκεντρο ο των φυλετικών ταραχών που συγκλόνιζαν τις ΗΠΑ, με αφορμή την απεργία που είχαν κηρύξει, από τις 12 Φεβρουαρίου, οι 1.300 εργάτες καθαριότητας, στη συντριπτική πλειονότητά τους έγχρωμοι, διεκδικώντας μισθολογικές αυξήσεις και κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων στην εργασία.

Στις 4 Απριλίου, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πέρασε τη μέρα του στον δεύτερο όροφο του ξενοδοχείου «Λορέν», στο Μέμφις, όπου συσκέφτηκε για ώρες με τους συνεργάτες του, προετοιμάζοντας την ομιλία του και συζητώντας τα πρακτικά προβλήματα της πορείας.

Την προηγούμενη ημέρα, έχει δώσει άλλη μία από τις εμψυχωτικές ομιλίες του, με τίτλο «Ανέβηκα στην κορυφή του όρους».

Αυτός ήταν ο τελευταίος λόγος του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.

«Αλήθεια, δεν ξέρω τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Μας περιμένουν δύσκολες μέρες όμως εμένα δεν με νοιάζει πια. Ανέβηκα στην κορυφή του όρους. Όπως όλοι μας, θα ήθελα να ζήσω μια μακριά ζωή, μα δεν με απασχολεί τώρα. Θέλω να κάνω το θέλημά Του. Με άφησε να ανεβώ στο όρος. Κοίταξα πέρα και είδα τη Γη της Επαγγελίας. Ίσως να μη φτάσω εκεί μαζί σας, μα απόψε θέλω να σας πω ότι όλοι εμείς, ως άνθρωποι, θα φτάσουμε στη Γη της Επαγγελίας! Γι’ αυτό, απόψε είμαι ευτυχισμένος. Δεν φοβάμαι κανέναν! Τα μάτια μου έχουν δει τη δοξασμένη έλευση του Κυρίου!»

Στις 6 το απόγευμα βγήκε να πάρει καθαρό αέρα στο μπαλκόνι της οδού Μέλμπερι, στηρίχθηκε στο κιγκλίδωμα και αστειεύτηκε με ένα συνεργάτη του, στο ισόγειο του ξενοδοχείου, που ετοιμαζόταν να βγάλει το αυτοκίνητό του από το πάρκινγκ.

Έπειτα έκανε να ξαναμπεί στο δωμάτιο, χαμογελώντας ακόμα για κάποιο αθώο πείραγμα του συντρόφου του. Εκεί, με το χαμόγελο στα χείλη, τον βρήκε η δολοφονική σφαίρα μιας κυνηγετικής καραμπίνας Ρέμινγκτον, από το παράθυρο της απέναντι πανσιόν.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πέρασε στην αθανασία. Στις 14 Οκτωβρίου του 1964 του είχε απονεμηθεί το Βραβείο Νόμπελ για τους αγώνες του υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των έγχρωμων μέσω ειρηνικών διαμαρτυριών. Ιστορική έχει μείνει η ομιλία του στη Διαδήλωση στην Ουάσιγκτον για την Εργασία και την Ελευθερία στις 28 Αυγούστου 1963. Προς το τέλος της ομιλίας, ο Κινγκ παρέκκλινε από το γραμμένο κείμενο και εκφώνησε έναν επίλογο με θέμα «Έχω ένα όνειρο…».