Καθαρή ματιά, ευθύτητα, αλήθεια, χιούμορ τα πρώτα πράγματα που διακρίνεις σε μια συζήτηση μαζί της. Η Νίκη Λυμπεράκη, που κάθε Δευτέρα στις 12 τα μεσάνυχτα βάζει στη ζωή μας τη «Μεγάλη Εικόνα» μέσα από το MEGA, μιλάει στο «Vita» για τη νέα της εκπομπή, για τις ανατροπές της ζωής της και για τις εικόνες που εκείνη ξεχωρίζει.

Νίκη, μετά από χρόνια γύρισες ξανά στο MEGA…

«Πράγματι, μετά από 20 χρόνια βρίσκομαι στο MEGA. Τότε βέβαια, δεν εργαζόμουν. Ημουν στο κανάλι ως μαθητευόμενη, στην εκπομπή του Γιάννη Πολίτη “Οσα φέρνει η ώρα”, μια εκπομπή συνεντεύξεων που προβαλλόταν κάθε Κυριακή μεσημέρι. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την τηλεόραση».

Πώς προέκυψε η «Μεγάλη Εικόνα»;

«Το στοίχημα ήταν να κάνουμε μια ενημερωτική εκπομπή που δεν θα στέκεται απλά σε πολιτικές συζητήσεις αλλά θα εμβαθύνει σε θέματα που μας ενδιαφέρουν και κοινωνικά, και πολιτικά, και διεθνή και θα μπορούμε σε αυτά να δείχνουμε όσα δεν προλαβαίνει κανείς να δει σε ένα δελτίο. Θα μπορούμε δηλαδή να δείχνουμε αυτό που λέμε τη μεγάλη εικόνα των πραγμάτων, να κάνουμε ένα ζουμ άουτ και να προβάλλουμε πτυχές ή πρωταγωνιστές κάθε θέματος, που δεν χωράνε στα δελτία των ειδήσεων γιατί εκεί ο χρόνος είναι ασφυκτικός και δεν υπάρχει δυνατότητα να μείνουμε όσο θα θέλαμε, ακόμα και σε μεγάλα γεγονότα. Οπότε υπάρχει μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο και συνεπώς και μεγαλύτερη ελευθερία και ευελιξία».

Τα όπλα σου σε αυτή τη δουλειά;

«Το διάβασμα, η περιέργεια και η προσπάθεια να ακούς. Να μη θες δηλαδή πρωτίστως να ακούς τη φωνή σου και να βλέπεις το πρόσωπό σου, αλλά να ακούς αυτόν που έχεις απέναντί σου και να ψάχνεις το θέμα».

Το στοίχημα που θέλεις να κερδίσεις αυτή την τηλεοπτική σεζόν;

«Το στοίχημα είναι πάντα ίδιο. Προσπερνώ το κομμάτι της τηλεθέασης που είναι το αυτονόητο στοίχημα γιατί η δουλειά μας κάπου απευθύνεται οπότε εάν δεν έχει ανταπόκριση κάτι είναι λάθος. Πέραν λοιπόν της τηλεθέασης, το στοίχημα δεν είναι κάτι διαφορετικό φέτος από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Το στοίχημα πάντα για όποιον κάνει νομίζω ενημέρωση είναι να είναι επαρκής, να είναι ειλικρινής, να είναι ευθύβολος, να σέβεται και να συντηρεί μια σχέση εντιμότητας με το κοινό που τον εμπιστεύεται για να τον ενημερώσει. Η ενημέρωση είναι ιερό πράγμα, Από την ποιότητα της ενημέρωσης διαμορφώνεται η κοινή γνώμη σε κάθε χώρα, επομένως όλοι εμείς που μεταφέρουμε τις ειδήσεις ή αναλύουμε τα γεγονότα ή κάνουμε ερωτήσεις σε πρόσωπα-κλειδιά της επικαιρότητας, της πολιτικής, της δημόσιας ζωής έχουμε πολύ μεγάλη ευθύνη, ακόμη δηλαδή και για τη νοοτροπία που διαμορφώνει ο μέσος πολίτης σε κάθε χώρα».

Πουκάμισο και παντελόνι Mango

Νίκη, τη μεγάλη εικόνα πότε τη χάνουμε;

«Τη χάνουμε συνέχεια γιατί ζούμε με τρελούς ρυθμούς. Την προσπερνάμε γιατί είναι πολυτέλεια να σταθείς και να δεις τα πράγματα με μια νηφαλιότητα και μια απόσταση που σου επιτρέπει να δεις τη μεγάλη εικόνα. Τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μας κατακλύζουν ένα σωρό άγχη. Αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι και ο χαρακτήρας των καιρών μας, δηλαδή παλιά ο κύκλος των ειδήσεων ήταν πολύ μεγαλύτερος. Τώρα μέσα σε λίγες ώρες κάτι έχει γίνει πρώτο θέμα και έχει ξεχαστεί το προηγούμενο. Οπότε τη χάνουμε εκ των πραγμάτων τη μεγάλη εικόνα γιατί δεν είναι φτιαγμένη η εποχή μας για να στεκόμαστε λίγο σε αυτή και να την κοιτάμε».

Χιλιάδες εικόνες καθημερινά. Ποιες ξεχωρίζεις;

«Αυτές που δείχνουν μια πλευρά της πραγματικότητας που δεν είναι ελκυστική. Δηλαδή αυτές που δεν έχουν ευκολία. Τις εικόνες που καμιά φορά τις έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ που ξεχνάμε πόσο εξωφρενικές είναι. Για παράδειγμα, τα θέματα που αναδεικνύουν τις κοινωνικές ανισότητες, τα θέματα που έχουν να κάνουν με το Προσφυγικό. Εχουμε φτάσει να θεωρούμε φυσιολογικό ότι κοιμούνται γυμνά μωρά σε χαρτόκουτα στα σύνορα της Πολωνίας με τη Λευκορωσία και όλο αυτό το δείχνουμε σαν να είναι ένα θέμα μόνο πολιτικό, ενώ η πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας είναι απάνθρωπη, θα έπρεπε να είναι μη πραγματική».

Τη συνηθίζουμε όμως;

«Ε, βέβαια, τη συνηθίζουμε, αυτός είναι ο τεράστιος κίνδυνος. Οπως συμβαίνει και με την πανδημία. Είναι δυνατόν να έχουμε συνηθίσει το γεγονός ότι κάθε μέρα σβήνει από τον χάρτη ένα χωριό; Είναι ασύλληπτο το πόσο το έχουμε συνηθίσει, και πια τι είναι; Είναι ένα “δελτίο νεκρών”, που το ακούμε και το προσπερνάμε. Μας σόκαρε τις πρώτες φορές και τώρα πια όχι. Τρελό».

Πάμε λίγο πίσω. Πού μεγάλωσες;

«Μεγάλωσα στον Κορυδαλλό και στη Λευκάδα. Και οι δύο γονείς μου είναι από τη Λευκάδα. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ήταν κάπως μοιρασμένα».

Επαιξες;

«Παντού. Αλλά κυρίως τα καλοκαίρια και το Πάσχα στο Κατοχώρι, στο χωριό της μαμάς μου. Ξέρεις πρόλαβα για λίγο αυτό το πολύ ωραίο πράγμα που νομίζω σήμερα δεν υπάρχει πια, που ξαμολιέται ένα παιδί το πρωί, γυρίζει το απόγευμα και είναι παιδί όλων. Δεν κινδυνεύει, δεν υπάρχει άγχος. Τρώει σε όποιο σπίτι βρεθεί το μεσημέρι. Ονειρο!».

Σπούδασες;

«Στην Αθήνα, Νομική».

Δεν σε κέρδισε όμως…

«Οχι, με κέρδισε η δημοσιογραφία και πολλά άλλα πράγματα γιατί δεν είναι μονοδιάστατο επάγγελμα. Να τα καλά της δημοσιογραφίας. Μπορείς να ασχοληθείς με χίλια καλά πράγματα δημοσιογραφώντας. Με τα διεθνή, με την τέχνη, με τον πολιτισμό, με την ευζωία. Ουσιαστικά είναι σαν να είναι η δουλειά σου να μαθαίνεις πράγματα».

Τα τελευταία πέντε χρόνια τι άλλαξε στη ζωή σου;

«Τα πάντα. Κατ’ αρχάς βρέθηκα να κάνω πιο απαιτητικά πράγματα στην τηλεόραση. Κι έπειτα ήταν και μια τεράστια ανατροπή στην προσωπική μου ζωή. Ξεκίνησε δηλαδή μία πορεία που έφτασε στο σήμερα με ένα μωράκι και μια ζωή τελείως διαφορετική από αυτή που ζούσα πριν από 5 χρόνια».

Ο σύντροφός σου;

«Είμαστε μαζί 4 χρόνια και αισθάνομαι ότι είναι το κλειδί μιας ισορροπίας που τη ζήλευα πριν τον γνωρίσω».

Ο Πάνος, που ήρθε στη ζωή σου, έκανε τη μεγάλη ανατροπή;

«Ε, ο Πάνος είναι ο κόσμος όλος. Ο Πάνος και ο μπαμπάς του. Ο Πάνος είναι και μια τεράστια αποκάλυψη. Στο λένε φίλοι που έχουν παιδιά ότι μπορεί και να δυσκολεύει η καθημερινότητα πρακτικά γιατί τρέχεις να προλάβεις και έχεις ένα μόνιμο άγχος και μια μόνιμη ευθύνη. Αλλά αν δεν το ζήσεις δεν το καταλαβαίνεις. Είναι όμως και μια πολύ χρήσιμη άσκηση για να μάθεις ποιος τελικά είσαι. Οταν αποκτάς παιδί βλέπεις στοιχεία σου που δεν ήξερες ότι τα είχες. Και υπ’ αυτή την έννοια εκτός από την απέραντη ευτυχία που σου δίνει και την εξάντληση, σου δίνει και ένα εισιτήριο αυτογνωσίας».

Η εγκυμοσύνη σου έχεις πει ότι ήταν έκπληξη…

«Ναι και είναι μάλλον η συνταγή τού τι μπορεί να συμβεί όταν σταματάς να αγχώνεσαι για κάτι».

Σκέφτεσαι να κάνεις ένα δεύτερο παιδί;

«Εχω μάθει να μη σκέφτομαι γι’ αυτά γιατί και το πρώτο παιδί ήρθε επειδή είχα σταματήσει να το σκέφτομαι. Γενικώς τα πράγματα στη ζωή προσπαθώ λίγο να τα αφήνω να έρθουν μόνα τους».

Θα ακολουθήσεις το μοντέλο των γονιών σου στη δική σου οικογένεια;

«Δεν ξέρω αν υπάρχει συγκεκριμένο μοντέλο. Αυτό όμως που θα ακολουθήσω και νομίζω ότι το έκαναν και οι γονείς μου, είναι να μη βάλω το παιδί μου σε καλούπια. Δηλαδή δεν θέλω να τον κατευθύνω ούτε θέλω να κάνει πράγματα επειδή τα ήθελα εγώ για μένα και δεν μπόρεσα να τα κάνω».

Ευλογία η αγάπη;

«Νομίζω η μεγαλύτερη μαζί με την υγεία».

Απώλεια;

«Το μαγαλύτερο πλήγμα που δεχόμαστε στη ζωή μας».

Τι κλονίζει τις ισορροπίες σου;

«Η απώλεια».

Μπορείς να ξαναφέρεις το τιμόνι ίσια;

«Ναι, αλλά θέλει χρόνο, θέλει προσπάθεια, θέλει ενέργεια και με έναν τρόπο ποτέ δεν επανέρχεσαι στην προτέρα κατάσταση».

Ποια είναι η εικόνα που εσύ έχεις για την ευτυχία, για τη χαρά;

«Μια φωτογραφία της στιγμής. Ενα ωραίο απόγευμα Κυριακής στο σπίτι με φίλους και με το μικρό να παίζει στο κέντρο του δωματίου που είναι ένας απέραντος παιχνιδότοπος. Το σπίτι να μυρίζει ένα ωραίο σπιτικό φαγητό και να είμαστε οι φίλοι να λέμε αυτά τα χαριτωμένα που λέμε όταν μαζευόμαστε ωραίες παρέες μετά από καιρό».

Τουνίκ και παντελόνα Daphne Valente, Aesthet Boutique

Τα Χριστούγεννα με τον Πάνο έχουν άλλη εικόνα;

«Ναι, έχουν. Εγώ που βαριόμουν να στολίσω τώρα έχω φτάσει στο σημείο όπου δεν υπάρχει μέρος του σπιτιού που είναι αστόλιστο».

Αγαπημένη ασχολία;

«Μου αρέσει να μαγειρεύω».

Τι κάνεις για την ευεξία σου;

«Κάνω γυμναστική. Προσπαθώ να φροντίζω το δέρμα μου και δοκιμάζω κατά καιρούς διάφορα, όπως το Matca tea που ήταν τάση μια περίοδο. Δεν ξέρω αν όλα αυτά μας ωφελούν πραγματικά ή είναι η ψυχολογία μας που αλλάζει, αλλά και αυτό μου κάνει».

Πανδημία.

«Το πέρασα πολύ ελαφριά, σχεδόν ασυμπτωματικά και δεν το μετέδωσα πουθενά επειδή είχα εμβολιαστεί. Το πέρασαν αγαπημένοι μου άνθρωποι, μεγαλύτερης ηλικίας και με επιβαρυμένη υγεία σχεδόν ασυμπτωματικά γιατί είχαν εμβολιαστεί. Ας το έχουμε στο μυαλό μας αυτό. Κατά τα άλλα είναι ένας εφιάλτης που ζει η ανθρωπότητα δύο χρόνια τώρα».

Συνεπής;

«Ψυχαναγκαστικά συνεπής».

Τι κυνηγάς;

«Τον χρόνο για να είμαι μαζί με τους ανθρώπους που αγαπώ».

Τραγουδάς;

«Ολη την ώρα και όταν δεν μπορώ δυνατά από μέσα μου».

Και τι τραγουδάς;

«Ο,τι μου αρέσει κατά περίπτωση. Θα μπορούσα να τραγουδάω κομμάτια κλασικής ροκ του ’90, αυτά με τα οποία μεγαλώσαμε στα γυμνασιακά μας χρόνια. Γιατί όχι όμως άλλες φορές και αρχοντορεμπέτικα ας πούμε».

Τι εύχεσαι για το 2022;

«Υγεία και αγάπη. Ο,τι εύχομαι πάντα».

Φωτογραφίες: Studio Vrettos

Styling: Ηρώ Τσούρτου

Make up: Χριστίνα Σαράφη

Μαλλιά: Αννα Χοστουλάκη

Πουκάμισο στην κεντρική φωτογραφία : Annie P.