Ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για την αναγκαιότητα της τέταρτης δόσης εμβολίου κατά του κορωνοϊού, ερευνητές από το Κέντρο Αναγεννητικής Ιατρικής και Έρευνας Βλαστοκυττάρων Eli and Edythe Broad του University of California εντόπισαν σπάνια, φυσικά Τ κύτταρα, ικανά να στοχεύουν μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στον SARS-CoV-2 αλλά και σε μια σειρά από άλλους κορωνοϊούς, εύρημα ιδιαίτερα αισιόδοξο για την δημιουργία ενός εμβολίου με προστασία που διαρκεί για περισσότερο.
Εμβόλια που θα προστατεύουν για περισσότερο
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ένα συστατικό αυτής της πρωτεΐνης, που ονομάζεται ιογενής πολυμεράση, θα μπορούσε ενδεχομένως να προστεθεί στα εμβόλια κατά της covid-19 για να δημιουργηθεί μια μακροχρόνια ανοσοαπόκριση, αυξάνοντας την διάρκεια της προστασίας εναντίον και νέων παραλλαγών του ιού.
Τα περισσότερα εμβόλια κατά της covid-19 χρησιμοποιούν μέρος της πρωτεΐνης ακίδας που βρίσκεται στην επιφάνεια του ιού για να πυροδοτήσουν την απόκριση του ανοσοποιητικού, προκειμένου να παραχθούν αντισώματα.
Ωστόσο, νεότερες παραλλαγές, όπως η Δέλτα και η Όμικρον, έχουν μεταλλάξεις στην πρωτεΐνη ακίδα, γεγονός που μπορεί να τις κάνει λιγότερο αναγνωρίσιμες στα κύτταρα του ανοσοποιητικού και στα αντισώματα που διεγείρονται από τον εμβολιασμό.
Για αυτόν τον λόγο, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πιθανότατα θα χρειαστεί μια νέα γενιά εμβολίων για να δημιουργηθεί μια πιο ισχυρή και ευρεία ανοσολογική απόκριση ικανή να νικήσει τις τρέχουσες παραλλαγές και αυτές που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον.
Ένα… θραύσμα κατά της Όμικρον
Ένας τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι με την προσθήκη ενός θραύσματος διαφορετικής ιικής πρωτεΐνης σε εμβόλια, ένα που θα είναι λιγότερο επιρρεπές σε μεταλλάξεις από την πρωτεΐνη ακίδας και που θα ενεργοποιεί ανεξάρτητα τα Τ κύτταρα του ανοσοποιητικού.
Τα Τ κύτταρα είναι εξοπλισμένα με μοριακούς υποδοχείς στις επιφάνειές τους ώστε να αναγνωρίζουν θραύσματα ξένων πρωτεϊνών που ονομάζονται αντιγόνα.
Όταν ένα Τ κύτταρο συναντά ένα αντιγόνο που αναγνωρίζει ο υποδοχέας του, αυτοαναδιπλασιάζεται και παράγει πρόσθετα ανοσοκύτταρα, μερικά από τα οποία στοχεύουν και σκοτώνουν τα μολυσμένα κύτταρα αμέσως και άλλα που παραμένουν στο σώμα για δεκαετίες για να καταπολεμήσουν την ίδια μόλυνση σε περίπτωση που επιστρέψει.
Οι ερευνητές εστίασαν στην πρωτεϊνική πολυμεράση του ιού, η οποία βρίσκεται όχι μόνο στον SARS-CoV-2 αλλά και σε άλλους κορωνοϊούς, συμπεριλαμβανομένων των SARS, MERS και του κοινού κρυολογήματος.
Η πολυμεράση δεν μεταλλάσσεται
Οι ιογενείς πολυμεράσες χρησιμεύουν ως κινητήρες που χρησιμοποιούν οι κοροναϊοί για να δημιουργήσουν αντίγραφα του εαυτού τους, επιτρέποντας τη διάδοση της μόλυνσης στα κύτταρα. Σε αντίθεση με την πρωτεΐνη ακίδα, οι πολυμεράσες είναι απίθανο να αλλάξουν ή να μεταλλαχθούν, ακόμη και όταν εξελίσσονται οι ιοί.
Για να προσδιορίσουν εάν το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα έχει ή όχι υποδοχείς Τ-λεμφοκυττάρων ικανούς να αναγνωρίζουν την ιική πολυμεράση, οι ερευνητές εξέθεσαν δείγματα αίματος από υγιείς ανθρώπινους δότες στο αντιγόνο ιικής πολυμεράσης. Βρήκαν ότι ορισμένοι υποδοχείς Τ-λεμφοκυττάρων, στην πραγματικότητα, αναγνώρισαν την πολυμεράση.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές κατασκεύασαν Τ κύτταρα για να φέρουν αυτούς τους υποδοχείς στόχευσης πολυμεράσης, γεγονός που τους επέτρεψε να μελετήσουν την ικανότητα των υποδοχέων να αναγνωρίζουν και να σκοτώνουν τον SARS-CoV-2 και άλλους κορωνοϊούς.
Η έρευνα έχει δημοσιευθεί στο διαδίκτυο στο περιοδικό Cell Reports.
