Ο χωρισμός είναι πάντα δύσκολος και είναι από τις πιο επώδυνες καταστάσεις που χρειάζεται να διαχειριστούμε στη ζωή μας. Είτε πρόκειται για μία σχέση κάποιων μηνών ή χρόνων είτε για έναν πολυετή γάμο με παιδιά ή και χωρίς, με τον χωρισμό χάνουμε τον άνθρωπο που αγαπούσαμε και εμπιστευόμασταν και αυτό μας πονάει.

Μάλιστα η κατάσταση είναι ακόμα πιο ενοχλητική και θλιβερή όταν ο χωρισμός δεν είναι δική μας επιλογή ή/και όταν είναι ξαφνικός. «Νόμιζα ότι είμαστε ευτυχισμένοι», «Πού έγινε το λάθος», «Τι έφταιξε;», «Πώς δεν πρόσεξα τα σημάδια;».

Αυτές και άλλες τέτοιου τύπου ερωτήσεις υπάρχουν στο μυαλό μας και ψάχνουμε τις απαντήσεις. Τα συναισθήματα που νιώθουμε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολλά και διάφορα όπως και οι φάσεις που θα περάσουμε ώσπου να φτάσουμε στην αποδοχή και στη συμφιλίωση με την ιδέα του χωρισμού ώστε να βγούμε τελικά στην άλλη πλευρά πιο δυνατοί.

Πόσα στάδια έχει ο χωρισμός;

1. Το αρχικό σοκ

Ακόμα κι αν είχαμε δει τα σημάδια, ο χωρισμός είναι πολύ πιθανό να μας σοκάρει τελικά. Μπορεί να νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε σε όνειρο και να μην πολυπιστεύουμε αυτό που μας συμβαίνει. Να ξυπνάμε και να ελπίζουμε ότι είδαμε έναν εφιάλτη το προηγούμενο βράδυ.

Τότε όμως θυμόμαστε ότι πρόκειται για την πραγματικότητα και το σοκ είναι εκεί και μας περιμένει και πάλι.

Το πιο πιθανό είναι ότι σε αυτή τη φάση θυμόμαστε όλα τα καλά της σχέσης και δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι όλα αυτά τα συναισθήματα και οι ωραίες στιγμές μπορεί να τελειώσουν έτσι ξαφνικά.

Βρισκόμαστε σε άρνηση, περιμένουμε τον/την πρώην μας να επικοινωνήσει μαζί μας για να παραδεχθεί το λάθος του/της ή προσπαθούμε να τον/την πλησιάσουμε εμείς για να του/της «θυμίσουμε» ότι μετάνιωσε.

2. Ο απόλυτος κυρίαρχος

Ετσι, το πρώτο διάστημα ο χωρισμός κατακλύζει όλη τη ζωή μας, τη σκέψη μας και την καθημερινότητά μας. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε και να μιλήσουμε για τίποτε άλλο εκτός από αυτό.

Επαναλαμβάνουμε τις διάφορες φάσεις της σχέσης συνέχεια στο μυαλό μας.

3. Οι ερωτήσεις

Τις πρώτες μέρες του χωρισμού γεννιούνται πολλές ερωτήσεις: «Τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά;», «Τι πήγε λάθος;», «Πώς μπορούμε να πετάξουμε στα σκουπίδια τόσες στιγμές;».

Αυτό είναι ένα δύσκολο στάδιο γιατί χρειάζεται να εστιάσουμε στο να δουλέψουμε με τον εαυτό μας ώστε να βρούμε τις απαντήσεις και όχι να πλησιάσουμε τον/την πρώην μας για να συζητήσουμε μαζί του/της όλες αυτές τις ερωτήσεις που έχουμε.

Σε αυτή τη φάση είναι πολύ πιθανό να πάθουμε εμμονή με όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με το τι είπε και έκανε ο καθένας από τους δύο συντρόφους σε όλη αυτή τη διαδρομή της σχέσης και του χωρισμού. Το πιο πιθανό είναι να ρίχνουμε το φταίξιμο στον εαυτό μας, να νιώθουμε ότι δεν αξίζουμε τίποτε και ότι τα κάναμε όλα λάθος.

4. Η μοναξιά

Είναι η στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι ο/η πρώην μας δεν θα γυρίσει παρακαλώντας, ότι δεν βρισκόμαστε σε διάλειμμα και ότι έχουμε χωρίσει. Και τότε νιώθουμε μοναξιά. Υπάρχει ένα κενό στο σημείο της ζωής μας που καταλάμβανε εκείνος/η.

Ισως να είναι τα αντικειμενικά πράγματα όπως το κενό στο κρεβάτι ή ο πρωινός καφές…

Τότε νιώθουμε την ανάγκη να κρατηθούμε από όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Φωτογραφίες, αναμνηστικά, δώρα και αρκετή στενοχώρια και κλάμα κυριαρχούν στην καθημερινότητά μας. Είναι σαν να τιμωρούμε τον εαυτό μας ξαναζώντας όλα όσα πέρασαν.

Είναι όμως το στάδιο του πένθους που είναι φυσιολογικό, αναμενόμενο και το έχουμε ανάγκη και γι’ αυτό πρέπει να το ζήσουμε, ζητώντας βέβαια βοήθεια από κάποιον ειδικό αν δούμε ότι παραβουλιάζουμε στη στενοχώρια και στην απελπισία.

5. Η αποφασιστικότητα

Αφού τελειώσει η περίοδος του πένθους θα παρατηρήσουμε πιθανώς ότι μας κατακλύζει τρομερή αποφασιστικότητα, η οποία όμως δεν μας οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά μας πείθει ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας ώστε να τα ξαναβρούμε με τον/την πρώην.

Πιθανώς να ξεκινήσουμε να τον/την πλησιάζουμε, να επικοινωνούμε, να δίνουμε υποσχέσεις ότι όλα θα αλλάξουν, να ζητάμε μία δεύτερη ευκαιρία κ.λπ. Ακόμα κι αν υπάρξει μία σύντομη επανασύνδεση όμως το πιο πιθανό είναι να επικρατήσει τελικά ο χωρισμός.

6. Ο θυμός

Οταν φτάσουμε να είμαστε θυμωμένοι είμαστε σε ένα καλό σημείο.

Κάνουμε επιτέλους πρόοδο, μεταθέτουμε το βάρος και την ευθύνη του χωρισμού σε εκείνον/η αντί για τον εαυτό μας.

Παρ’ όλα αυτά δεν νιώθουμε καλύτερα, απλώς σκεφτόμαστε ότι δεν του/της άξιζε ένας τόσο καλός σύντροφος όσο εμείς κ.λπ. Σημαντικό είναι όμως σε αυτό το στάδιο να προσπαθήσουμε να συγκρατηθούμε και να μην πούμε ή κάνουμε πράγματα που πιθανώς θα μετανιώσουμε.

7. Η αποδοχή

Ακόμα κι αν δεν φανταζόμασταν ότι θα φτάναμε ποτέ σε αυτό το σημείο τα καταφέραμε. Αποδεχθήκαμε τον χωρισμό και το σημαντικό μάθημα που μας έδωσε σχετικά με το γιατί συνέβη, τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά κ.λπ.

Αρχίζουμε και γυρνάμε σε μία κανονική ζωή, βλέπουμε τους φίλους μας, νιώθουμε ευτυχία, αυτοπεποίθηση και συνειδητοποιούμε ότι η ζωή μας μπορεί να συνεχιστεί και να είναι ωραία και χωρίς τον/την πρώην μας.

8. Η συγχώρηση

Φτάσαμε στο τελευταίο στάδιο. Πρόκειται βέβαια για ένα στάδιο που μπορεί να μας πάρει χρόνια ώστε να το φτάσουμε και να μπορέσουμε να συγχωρήσουμε. Οταν όμως φτάσουμε σε αυτό το στάδιο νιώθουμε τεράστια ανακούφιση.

Δεν έχουμε πια ένα μαύρο σύννεφο που μας πνίγει κάθε φορά που σκεφτόμαστε τον/την πρώην μας, απελευθερωνόμαστε από τον πόνο και συνεχίζουμε τη ζωή μας. Είμαστε ελεύθεροι.