Η αρχή της μηχανικής δεν είναι ότι ψάχνει για τέλειες λύσεις. Είναι ότι προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί ακόμη και με τα περιορισμένα μέσα που μπορεί να διαθέτει. Το ίδιο γίνεται και στην μπιρίμπα: Αν αποδεχθείς ότι έχεις άσχημο φύλλο, θα τα γκρεμίσεις όλα και θα ξαναχτίσεις από την αρχή. Από την άλλη, αν ψάχνεις εμμονικά για το ένα και μοναδικό φύλλο που θα σε σώσει, αυτό σπάνια θα έρθει. Συμπέρασμα: Δεν ονειροβατούμε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο που παίζουμε την παρτίδα.
Διακρίνουμε τη μελλοντική αποτυχία
Για να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη ζωή, καλό θα είναι να μην πιστεύουμε στα σενάρια που δεν αφήνουν περιθώρια επιτυχίας. Να πηγαίνουμε κόντρα σε δυσοίωνες προβλέψεις, κόντρα σε προγνωστικά και στατιστικές που μας θέλουν ηττημένους γιατί είμαστε πολύ μεγάλοι, πολύ μικροί, πολύ ψηλοί, πολύ κοντοί, πολύ όμορφοι ή πολύ άσχημοι για να κατακτήσουμε τα όνειρά μας. Μπορούμε απλώς να μετατρέψουμε το ελάττωμά μας σε προτέρημα και αυτό τελικά να είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημά μας. Γιατί, για παράδειγμα, να μην εκμεταλλευτούμε την αφηρημάδα μας και να μη γίνουμε συγγραφείς, όπου εκεί αυτό το défaut αποτελεί προϋπόθεση;
Τι να κάνουμε με τους… τοίχους
Ενας άλλος τρόπος που θα μας κάνει να ζήσουμε καλύτερα, είναι να αναγνωρίσουμε την αξία των τοίχων. Αν αλλάξουμε οπτική και σταματήσουμε να βλέπουμε τους τοίχους σαν εμπόδια, θα μας αποκαλυφθεί πως πολλές φορές εκείνοι βρίσκονται εκεί για κάποιον λόγο και αυτός δεν είναι να μας ταλαιπωρήσουν, αλλά να μας δώσουν την ευκαιρία να δείξουμε πόσο πολύ θέλουμε κάτι. Υπάρχουν τοίχοι επαγγελματικοί και τοίχοι προσωπικοί. Τοίχοι μικρού ύψους αλλά πολύ στέρεοι και τοίχοι μεγάλου ύψους και λιγότερο στιβαροί. Κάποιοι είμαστε ικανότεροι στο να υπερβαίνουμε προσωπικούς τοίχους, άλλοι καλύτεροι στους επαγγελματικούς. Σε όποιον τοίχο και να προσκρούσουμε, θα πρέπει να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας με επιμονή. Και αν αποτύχουμε να τους παρακάμψουμε; Τότε ξετυλίγουμε την κορδέλα του δώρου της αποτυχίας που λέγεται εμπειρία: Είναι αυτό που αποκτάμε όταν δεν έχουμε αποκτήσει αυτό που θέλαμε.
Εντοπίζουμε τα τυφλά σημεία
Ενας τρίτος τρόπος για να ζήσουμε καλύτερα, είναι να αποκτήσουμε επίγνωση των δυνατοτήτων μας και των αδυναμιών μας. Ενας τρόπος για να αναπτύξουμε πραγματικά την ικανότητα αξιολόγησης του εαυτού μας, είναι να έχουμε μέντορες, ανθρώπους που μας βοηθούν να αναπτύξουμε το μυαλό μας με ειλικρίνεια που οικοδομεί χαρακτήρα. Ανθρώπους που μας βοηθούν να εντοπίσουμε τα τυφλά μας σημεία, τα οποία δεν μας αφήνουν να δούμε την πραγματική εικόνα μας προς τα έξω και όχι άλλους που καταφεύγουν σε κούφιες κολακείες και κανάκεμα για να τονώσουν τον ναρκισσισμό μας.
Ενισχύουμε την πολύχρωμη οπτική
Και βέβαια μεταθέτουμε την εστίασή μας από το πρόβλημα στη λύση, από τον ρόλο του θύματος στον ρόλο του παρατηρητή και του problem solver. Το να παραπονιόμαστε διαρκώς, δεν αποδίδει ως στρατηγική, δεν μας βοηθά να πετύχουμε τους σκοπούς μας και σίγουρα δεν μας κάνει να ζούμε καλύτερα. Από την άλλη, διοχετεύοντας την ενέργειά μας στην επίλυση του προβλήματος και όχι στην έκφραση παραπόνων και στην γκρίνια, αλλάζουμε την οπτική μας για τη ζωή και κάνουμε να μας συμβούν όμορφα πράγματα, αφού έχουμε αλλάξει φακούς στα γυαλιά μας και από μαύρα, τα βλέπουμε όλα πολύχρωμα.
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κυρία Ειρήνη Ορφανού, συμβουλευτική ψυχολόγο MSc.
