Οι επιστήμονες στο Sanford Burnham Prebys έχουν εντοπίσει ένα σύνολο ανθρώπινων γονιδίων που καταπολεμούν τη μόλυνση του SARS-CoV-2, τον ιό που προκαλεί την λοίμωξη, covid-19. Τα εν λόγω γονίδια σχετίζονται με ιντερφερόνες, την πρώτη γραμμή της φυσικής άμυνας του οργανισμού κατά των ιών.
Η γνώση των γονιδίων που βοηθούν στον έλεγχο της ιογενούς λοίμωξης μπορεί να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν τους παράγοντες που επηρεάζουν τη σοβαρότητα της νόσου και επίσης να προτείνουν πιθανές θεραπευτικές επιλογές. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Molecular Cell.
Ανθρώπινα γονίδια… η αχίλλειος πτέρνα του κοροναϊού
«Θέλαμε να αποκτήσουμε καλύτερη κατανόηση της κυτταρικής απόκρισης στο SARS-CoV-2, συμπεριλαμβανομένου αυτού που προκαλεί μια ισχυρή ή αδύναμη απόκριση στη μόλυνση», αναφέρει ο δρ. Sumit K. Chanda, Ph.D., καθηγητής και διευθυντής του προγράμματος Immunity and Pathogenesis στο Sanford Burnham Prebys και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
«Έχουμε αποκτήσει νέες γνώσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο ιός εκμεταλλεύεται τα ανθρώπινα κύτταρα που εισβάλλει, αλλά εξακολουθούμε να αναζητούμε την αχίλλειο πτέρνα του, ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε βέλτιστα αντιιικά» εξηγεί.
Λίγο μετά την έναρξη της πανδημίας, οι κλινικοί γιατροί διαπίστωσαν ότι μια ασθενής απόκριση ιντερφερόνης στη λοίμωξη covid-19 είχε ως αποτέλεσμα μερικές από τις πιο σοβαρές περιπτώσεις της νόσου.
Αυτό οδήγησε τους ερευνητές να αναζητήσουν τα ανθρώπινα γονίδια που διεγείρονται από ιντερφερόνες, γνωστά ως γονίδια διέγερσης ιντερφερόνης (ISGs), τα οποία δρουν για να περιορίσουν τη μόλυνση SARS-CoV-2.
Συνολικά 73 γονίδια κατά του ιού
Με βάση τις γνώσεις που προέρχονται από το SARS-CoV-1, τον ιό που προκάλεσε ένα θανατηφόρο, αλλά σχετικά σύντομο, ξέσπασμα νόσων από το 2002 έως το 2004 και γνωρίζοντας ότι ήταν παρόμοιο με το SARS-CoV-2, οι ερευνητές μπόρεσαν να αναπτύξουν εργαστηριακά προγράμματα για τον εντοπισμό των ISG που ελέγχουν την αντιγραφή του ιού.
«Βρήκαμε ότι συνολικά 65 ISGs ελέγχονταν από τη λοίμωξη SARS-CoV-2, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που ανέστειλαν την ικανότητα του ιού να εισέλθει σε κύτταρα, μερικά που καταστέλλουν την παραγωγή του RNA και ένα σύμπλεγμα γονιδίων που ανέστειλαν τη συγκέντρωση του ιού» επισημαίνουν οι ερευνητές.
«Εντοπίσαμε οκτώ ISG που ανέστειλαν τόσο τον πολλαπλασιασμό SARS-CoV-1 όσο και του CoV-2 στο υποκυτταρικό διαμέρισμα, υποδηλώνοντας ότι αυτή η ευάλωτη τοποθεσία θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την εκκαθάριση της ιογενούς λοίμωξης» εξηγεί η Laura Martin-Sancho, Ph.D. , ανώτερη μεταδιδακτορική συνεργάτιδα στο εργαστήριο Chanda.
Αυτές είναι σημαντικές πληροφορίες, αλλά πρέπει να μάθουμε περισσότερα για τη βιολογία του ιού και να διερευνήσουμε εάν η γενετική μεταβλητότητα εντός αυτών των ISGs σχετίζεται με τη σοβαρότητα της λοίμωξης, καταλήγει.
