Όχι, δεν ήταν τυχαίο που άρχισε να γαβγίζει μόλις σας είδε να φιλιέστε. Ούτε τον πείραξε το στομάχι του όταν έκανε εμετό μέσα στα παπούτσια του. Τουλάχιστον δεν είναι και τόσο σίγουρο, αφού πρόσφατα επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι σκύλοι μας μπορούν να βιώσουν πράγματι ζήλια.
Ίσως σας φαίνεται παράξενο που χρειάστηκε τόσος καιρός, αφού πρόκειται για κάτι που έχετε διαπιστώσει πολλές φορές εμπειρικά. Για παράδειγμα, όταν τολμάτε να αγγίξετε ένα άλλο σκυλάκι στο πάρκο. Όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από αυτό.
Για την ακρίβεια, το συναίσθημα της ζήλιας είναι πιο περίπλοκο από αυτό, αφού προϋποθέτει ότι σύνθετη ανάλυση και σκέψη για τον εαυτό μας και τους άλλους. Έτσι, μερίδα επιστημόνων επέμενε μέχρι τώρα ότι ένας σκύλος δεν διαθέτει τα εργαλεία για ένα τόσο σύνθετο συναίσθημα.
Σχετικές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί και στο παρελθόν τώρα όμως ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οκλαντ στην Νέα Ζηλανδία αποφάσισαν να λύσουν αυτή την διχογνωμία στην επιστημονική κοινότητα με πειράματα που σχεδίασαν για να δουν τι τελικά συμβαίνει.
Με άρθρο τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Psychological Sciences» οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα ευρήματα τους επιβεβαιώνεται ή ύπαρξη αισθημάτων ζήλιας στους σκύλους.
Στα πειράματα που έγιναν οι σκύλοι αντέδρασαν στην θέα των κατόχων τους να ασχολούνται με κάποιο άλλο ζώο εκφράζοντας συναισθήματα ζήλιας.
Το πιο ενδιαφέρον όμως εύρημα ήταν ότι οι σκύλοι ανέπτυσσαν συναισθήματα ζήλιας ακόμη και όταν δεν έβλεπαν με τα μάτια τους τον κάτοχο τους να δείχνει ενδιαφέρον σε κάποιο σκύλο αλλά υπέθεταν ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει:
«Τα ευρήματα της μελέτης στηρίζουν την άποψη ότι οι σκύλοι αναπτύσσουν συναισθήματα ζήλιας. Για πρώτη φορά μάλιστα έχουμε αποδείξεις ότι αναπτύσσουν τέτοια συναισθήματα όχι με απευθείας παρατήρηση αλλά κάνοντας νοητική επεξεργασία και υποθέτοντας μια κατάσταση που τους προκαλεί τελικά ζήλια. Είναι νωρίς ακόμη να υποστηρίξουμε ότι οι σκύλοι βιώνουν τα ίδια συναισθήματα ζήλιας με αυτά που βιώνει ο άνθρωπος αλλά είναι πλέον σαφές ότι αντιδρούν εκφράζοντας ζήλια ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν έχουν άμεση οπτική επαφή με ότι συμβαίνει» δηλώνει η Αμαλία Μπαστός, επικεφαλής της έρευνας.
