Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο απειλητικά για τη ζωή μυστήρια είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κοροναϊός προκαλεί «σιωπηλή υποξία», το φαινόμενο δηλαδή όπου ασθενείς, αν και έχουν χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο αίμα λόγω της λοίμωξης COVID-19, δεν εμφανίζουν έντονη δύσπνοια, κατάσταση που μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα ζωτικά όργανα.

Γιατί η «σιωπηλή υποξία» είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη

Παρά το γεγονός ότι βιώνουν επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί και αποτελούν σοβαρές περιπτώσεις covid-19 δεν εμφανίζουν συμπτώματα δύσπνοιας, ούτε αισθάνονται δυσκολία στην αναπνοή.

Η ικανότητα της υποξίας να προκαλεί «αθόρυβα» βλάβες είναι και ο λόγος για τον οποίο επινοήθηκε ο όρος. Στους ασθενείς με κοροναϊό, πιστεύεται ότι η λοίμωξη βλάπτει πρώτα τους πνεύμονες, μειώνοντας την λειτουργία τους.

Αυτοί οι ιστοί χάνουν οξυγόνο και σταματούν να λειτουργούν, δεν εμποτίζουν πλέον τη ροή του αίματος με οξυγόνο, προκαλώντας σιωπηλή υποξία. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν γνωρίζαμε που οφείλεται αυτό το φαινόμενο ντόμινο, όπως το αποκαλούν οι ερευνητές.

Που μπορεί να οφείλεται;

Οι ερευνητές από το Boston University χρησιμοποίησαν την υπολογιστική μοντελοποίηση για να δοκιμάσουν τρία διαφορετικά σενάρια που πιθανόν να εξηγούν πώς και γιατί οι πνεύμονες σταματούν να παρέχουν οξυγόνο στην κυκλοφορία του αίματος.

Η έρευνά τους, η οποία έχει δημοσιευτεί στο Nature Communications, αποκαλύπτει ότι η σιωπηλή υποξία πιθανότατα προκαλείται από ένα συνδυασμό βιολογικών μηχανισμών που μπορεί να εμφανιστούν ταυτόχρονα στους πνεύμονες των ασθενών με COVID-19.

Συνολικά, τα ευρήματά τους δείχνουν ότι ένας συνδυασμός τριών παραγόντων είναι πιθανό να είναι υπεύθυνος για τις σοβαρές περιπτώσεις χαμηλού οξυγόνου σε ορισμένους ασθενείς με covid- 19. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν:

  • Τον τρόπο που ο κοροναίός επηρεάζει την ικανότητα των πνευμόνων να ρυθμίζουν που κατευθύνεται το αίμα.
  • Τον τρόπο που η πήξη του αίματος μπορεί να επηρεάσει την ροή του σε διαφορετικές περιοχές των πνευμόνων.
  • Το ενδεχόμενο η covid-19 να παρεμποδίζει τη φυσιολογική αναλογία ροής αέρα για την σωστή λειτουργία των πνευμόνων.

Έχοντας καλύτερη κατανόηση αυτών των υποκείμενων μηχανισμών και πώς οι συνδυασμοί θα μπορούσαν να ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή, οι γιατροί μπορούν να κάνουν πιο στοχευμένες παρεμβάσεις για τη θεραπεία ασθενών χρησιμοποιώντας μέτρα όπως ο μηχανικός αερισμός και το συμπληρωματικό οξυγόνο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων πρακτικών είναι η τοποθέτηση των ασθενών σε πρηνή θέση, όπου οι ασθενείς ξαπλώνουν μπρούμυτα πάνω στο στομάχι τους, επιτρέποντας στο πίσω μέρος των πνευμόνων να αντλήσει περισσότερο οξυγόνο, εξισώνοντας την αναντιστοιχία αναλογία αέρα προς αίμα.