Από τότε που ξεκίνησε η πανδημία του κοροναϊού, πολλοί είναι οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει να βλέπουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα διατηρώντας τις απαραίτητες αποστάσεις ενώ εν μέσω lockdown αυτό είναι δυνατό με την συμβολή της τεχνολογίας και τις σωτήριες βίντεο – κλήσεις.
Νέα μελέτη από το Massachusetts Institute of Technology διαπίστωσε ότι η επιθυμία που νιώθουμε κατά την διάρκεια αυτού του είδους κοινωνικής απομόνωσης μοιράζεται μια κοινή νευρική βάση στον εγκέφαλο με την.. λιγούρα που έχουμε για το φαγητό.
Απομόνωση και.. κοινωνική πείνα
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από μια μέρα ολικής απομόνωσης, η θέαση ανθρώπων που διασκεδάζουν μαζί ενεργοποιεί την ίδια εγκεφαλική περιοχή που ενεργοποιείται όταν κάποιος δεν έχει φάει ολόκληρη ημέρα και βλέπει μια εικόνα ενός λαχταριστού γεύματος.
«Οι άνθρωποι που αναγκάζονται να απομονωθούν λαχταρούν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, ακριβώς όπως ένας άνθρωπος που πεινά λαχταρά το φαγητό. Το εύρημα μας ταιριάζει με τη διαισθητική ιδέα ότι οι θετικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις αποτελούν βασική ανθρώπινη ανάγκη και ότι η οξεία μοναξιά είναι μια αποτρεπτική κατάσταση που παρακινεί τους ανθρώπους να επισκευάσουν ό, τι λείπει, παρόμοια με την πείνα» αναφέρει η γνωστή Rebecca Saxe, καθηγήτρια για τον εγκέφαλο και τις γνωστικές επιστήμες στο Massachusetts Institute of Technology.
Μοναξιά και… διαβαθμίσεις
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι οι αντιδράσεις των ανθρώπων στην απομόνωση ποικίλουν ανάλογα με τα φυσιολογικά επίπεδα μοναξιάς τους. Τα άτομα ειδικότερα, που ανέφεραν ότι αισθάνονταν κοινωνικά απομακρυσμένοι μήνες, πριν την διεξαγωγή της μελέτης, είχαν και ασθενέστερη επιθυμία για κοινωνική αλληλεπίδραση.
«Για τους ανθρώπους που ανέφεραν ότι η ζωή τους ήταν πραγματικά γεμάτη ικανοποιητικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, αυτή η παρέμβαση είχε μεγαλύτερη επίδραση στον εγκέφαλό τους και στις αυτοαναφορές τους» καταλήγει η καθηγήτρια Rebecca Saxe.
