Όταν ένας ιός εισέρχεται στο σώμα, «συλλέγεται» από ορισμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτά τα κύτταρα μεταφέρουν έπειτα τον ιό στους λεμφαδένες όπου παρουσιάζουν τα θραύσματά του, γνωστά ως αντιγόνα, σε Τ κύτταρα που ελέγχουν τις ιογενείς λοιμώξεις. Κάθε ένα από αυτά τα κύτταρα φέρει έναν μοναδικό υποδοχέα Τ κυττάρων στην επιφάνεια του, που μπορεί να αναγνωρίσει ορισμένα αντιγόνα. Ωστόσο, μόνο πολύ λίγοι υποδοχείς Τ κυττάρων ταιριάζουν με ένα συγκεκριμένο ιικό αντιγόνο.
Τ κύτταρα και μνήμη..
Για να τεθεί υπό έλεγχο η λοίμωξη και να μεγιστοποιηθεί η άμυνα του οργανισμού έναντι του ιού, αυτά τα λίγα – ειδικά για αντιγόνο – Τ κύτταρα αρχίζουν να διαιρούνται γρήγορα και να αναπτύσσονται σε Τ κύτταρα, που σκοτώνουν τα κύτταρα ξενιστές που έχουν μολυνθεί από τον ιό και στη συνέχεια πεθαίνουν, όταν η λοίμωξη παύσει να υπάρχει. Μερικά από αυτά τα βραχύβια κύτταρα, σύμφωνα με τη γενικά αποδεκτή θεωρία, μετατρέπονται σε κύτταρα Τ μνήμης, τα οποία παραμένουν στον οργανισμό μακροπρόθεσμα. Αν το παθογόνο εισέλθει ξανά στο σώμα, τα Τ κύτταρα μνήμης είναι ήδη παρόντα και είναι έτοιμα να καταπολεμήσουν τον εισβολέα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά από ό, τι κατά την πρώτη φορά.
.. διχάζουν την επιστημονική κοινότητα
«Η επικρατούσα επιστημονική γνώμη υποστηρίζει ότι τα ενεργοποιημένα Τ κύτταρα γίνονται πρώτα δραστικά κύτταρα και στην συνέχεια σταδιακά εξελίσσονται σε κύτταρα μνήμης», αναφέρει ο Δρ. Veit Buchholz, ειδικός στη μικροβιολογία και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Ινστιτούτου Medical Microbiology, Immunology and Hygiene στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου. «Κατά την έρευνά μας, ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει, καθώς θα σήμαινε ότι όσο περισσότερα δραστικά κύτταρα σχηματίζονται μετά από επαφή με έναν ιό ή οποιοδήποτε παθογόνο, τόσο περισσότερα θα είναι τα κύτταρα μνήμης».
Ωστόσο, οι ερευνητές παρατήρησαν μία διαφορετική πορεία, σημεία της οποίας έχουν δημοσιευθεί στο επιστημονικό περιοδικό Nature Immunology. Κατόπιν της διεξαγωγής πειραμάτων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ορισμένες «οικογένειες κυττάρων Τ», που προέρχονταν από μεμονωμένα κύτταρα, σχηματίζουν έως και 1000 φορές περισσότερη «μνήμη» από άλλες. Ωστόσο, αυτές οι μακροχρόνιες κυρίαρχες «οικογένειες Τ κυττάρων» συνέβαλαν μόνο λίγο κατά την αρχική απόκριση του ανοσοποιητικού.
Δεδομένα από το ανοσοποιητικό για βελτίωση εμβολίων
Αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ανάπτυξης εμβολίων στο μέλλον, σύμφωνα με τον Δρ. Veit Buchholz. «Για να δημιουργηθεί η βέλτιστη ανοσοαπόκριση μέσω του εμβολιασμού, το σώμα πρέπει να παράγει όσο το δυνατόν περισσότερα κύτταρα μνήμης. Για το σκοπό αυτό, είναι σημαντικό να έχουμε ακριβή κατανόηση του τρόπου που δρουν τα Τ κύτταρα» υποστηρίζουν οι ερευνητές.
